ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΤΣΕΡΤΕΚΙΔΟΥ!!

 Έρωτας

Το πέπλο της νύχτας
μ’ αγκάλιασε πάλι.
Θα κλείσω τα μάτια
και θα σε ονειρευτώ
όπως εγώ θέλω.
Στις δικές μου στιγμές
όσο ζω
θα ελπίζεις.
Αγέρηδες ας συνεπαίρνουν
τις σκέψεις.
Η καρδιά σου
θα χτυπά στους δικούς ΜΟΥ ρυθμούς
του δικού ΜΟΥ έρωτα μόνο.
Όσο ζω, καταφύγιο
βρήκα ένα και μόνο
του μυαλού σου την άκρη
της καρδιάς σου το κέντρο.
Μόνο εγώ το εξουσιάζω.
Όσο ζω
θα ελπίζεις
σαν παιδί που του τάξανε
το σ’ αγαπώ.
Καρτερικά θα περιμένει.
Και εγκρατής
το σ’ αγαπώ δεν θα πω με τις λέξεις,
διότι οι πράξεις με πράξανε
και με στέψαν ελπίδα.
Στη ζωή αναλώσιμη δεν θα υπάρξω
ποτέ μια κουκίδα.
Κι ας τα μάτια μου
αμέτρητες φορές
δάκρυσαν.
Η συνέπεια του εγώ μου
προσδιορίζει την άρνηση
των όσων σου έταξαν.
Ποιο να ναι το συνώνυμο
της λέξεις ευτυχίας;
Μην είναι αυτό που σε ώθησε
να ‘ρθείς κοντά μου;
Μην είναι ο έρωτας
που βροντοφώναξε στα στήθη σου;
Όπως και να ‘χει είμαι εγώ
Και μου ανήκει η κάθε συνέπεια.

~Γιώτα Τσερτεκίδου~