Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Η "ΜΗΤΕΡΑ" ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ




"Η αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες). Η ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια". (Μπιλ Γκέιτς).
"Η ελληνική και η κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την ελληνική". (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.
Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια και ο δάσκαλος αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)
Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.
Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.
Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων. Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο. Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.
Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».
Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.
Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.
Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».
Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.
Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.
Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;
Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»
Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).
Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.
Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».
Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.
Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ
Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.
Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.
Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.
Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»
Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;
Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ
Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.
Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.
Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.
Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.
Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.
Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ
Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».
Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).
Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
 thesecretrealtruth

ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΤΗ ΧΟΜΣ



Ανατριχιαστικές σκηνές από αίθουσα βασανιστηρίων Σύρων ισλαμιστών ανταρτών, βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. 
Στην αίθουσα των βασνιστρίων δεσπόζουν τσιγγέλια, χασάπηδων από τα οποία κρεμάνε τους χριστιανούς και τους οπαδούς του κόμματος Μπάαθ στη Συρία.
Επίσης διακρίνονται αίθουσες με κρεμάλες, αλυσίδες και άλλα "ευγενή" όργανα, "δημοκρατικού" προσηλυτισμού.
Σε ότι αφορά την σφοδρή επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη από χθες στην πόλη Χομς φαίνεται ότι ο κυβερνητικός στρατός κατάφερε μέσα σε 24 ώρες να καταγάγει μια σειρά από τακτικές νίκες στις οδομαχίες και μα περιορίσει τους ισλαμιστές αντάρτες.
Πέρα από την υποστήριξη που είχαν οι κυβερνητικές δυνάμεις από Su-22 Fitter, L-129 (σε ρόλο εγγύς υποστήριξης με βολές ρουκετών και μη κατευθυνόμενων όπλων) και MiG-23 της συριακής Αεροπορίας, σημειώνεται ότι επιχείρησαν εξοπλισμένα ελικόπτερα Mi-8 και gunship Mi-24 Hind τα οποία πετώντας στα οικοδομικά "φαράγγια" της Χομς εξουδετέρωναν ένα-ένα τα φυλάκια των ισλαμιστών.
Σε αλλα βίντεο διακρίνουμε ισλαμιστές αντάρτες να ωρύονται ότι τους έχουν εγκαταλείψει και δεν έφτασαν ποτέ τα όπλα που τους είχαν υποσχεθεί, επιβεβαιώνοντας την εκτίμησή μας ότι το να φτάσουν όπλα στη Χομς, είναι ένα θέμα (δύσκολο), το να μπουν στην Χομς είναι άλλο θέμα (σχεδόν ακατόρθωτο)
Τα συριακά στρατεύματα περικύκλωσαν τα τελευταία προπύργια των ανταρτών στην πόλη Χομς (165 χιλιόμετρα βόρεια της Δαμασκού).
Οι ειδικές δυνάμεις του στρατού και ομάδες των Δυνάμεων Λαϊκής Άμυνας πραγματοποιούν σήμερα εκκαθάριση των παλιών γειτονιών της πόλης. Οι αντάρτες σε ορισμένα σημεία προβάλλουν σφοδρή αντίσταση.
Τα ελικόπτερα η συριακή Αεροπορία και το πυροβολικό έπληξαν τις θέσεις των παράνομων ένοπλων σχηματισμών στη Χαλαντίγια, στη Χαμιντίγια και στο Μπουστάν αλ Ντιβάν.
Η κατάσταση στην Χομς δείχνει σαφώς υπέρ του Άσαντ, αλλά μην ξεχνάμε ότι η Χομς δεν είναι Αλ Κουσείρ, είναι μια πόλη με το μέγεθος της Θεσσαλονίκης, και θα χρειαστούν μέρες πολυαίμακτου αγώνα για να "καθαρίσει" από τους ισλαμιστές αντάρτες.





 Πηγή:defencenet.gr

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Η έννοια του έθνους στην Αρχαία Ελλάδα.


Επειδή έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και για τα πλέον αυτονόητα, κι επειδή η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη, ισχυροποιείται στον μέσο νου ως η απόλυτη αλήθεια, καλό θα είναι να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτόν τον στείρο «αντιαρχαιοελληνισμό» που έρπει καιρό τώρα στα διάφορα μονοπάτια του διαδικτύου και όχι μόνο. 

Πολλοί είναι λοιπόν αυτοί -κι ανάμεσά τους και αρκετοί «μορφωμένοι»- που υποστηρίζουν πως δεν υπήρχε το έθνος ως έννοια στους αρχαίους Έλληνες. Ένα ακλόνητο «επιχείρημα» είναι πως ο χώρος της Ελλάδος ήταν χωρισμένος σε πόλεις-κράτη που ενίοτε πολεμούσαν το ένα το άλλο.

Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, τους διαψεύδει η ίδια η ιστορία… 

Παρ’ ότι η έννοια «εθνικό κράτος» και όχι απλά έθνος άρχισε να σχηματοποιείται, έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα, κυρίως από τον 18ο αιώνα, εντούτοις ο όρος «έθνος» (αλλά και «γένος»), δεν ήταν άγνωστος στον αρχαίο κόσμο. Ο Ηρόδοτος συχνά χρησιμοποιεί τον όρο «έθνεο» για να περιγράψει τις διάφορες φυλές, ελληνικές και μη που είχαν κοινή καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κ.τ.λ. (π.χ. «… Ἄβαντες μὲν ἐξ Εὐβοίες εἰσὶ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, τοῖσι Ἰωνίης μέτα οὐδὲ τοῦ οὐνόματος οὐδέν, Μινύαι δὲ Ὀρχομένιοί σφι ἀναμεμίχαται καὶ Καδμεῖοι καὶ Δρύοπες καὶ Φωκέες ἀποδάσμιοι καὶ Μολοσσοὶ καὶ Ἀρκάδες Πελασγοὶ καὶ Δωριέες Ἐπιδαύριοι, ἄλλα τε ἔθνεα πολλὰ ἀναμεμίχαται…» [βιβλίο «Κλειώ»], «ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων» [βιβλίο «Τερψιχόρη»], «Μακεδόνων ἔθνεα» [βιβλίο «Ερατώ»] κ.ά.)
 
Η έννοια της πανελλήνιας εθνικής συνείδησης, έστω και σε πρώιμο στάδιο· και η γνώση ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που ενώνουν τις διάφορες ελληνικές φυλές και πόλεις-κράτη, κάτω από τον όρο «Έλληνες» δεν απουσιάζει («οἱ δὲ Ἕλληνες κατὰ τάξις τε καὶ κατὰ ἔθνεα κεκοσμημένοι ἦσαν» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Πολύμνια»]), όπως δεν απουσιάζει και η κατανόηση της ελληνικότητας («τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Ουρανία»]). Τα ιστορικά τεκμήρια είναι αρκετά.

Ενδεικτικά: 

1. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετείχαν μόνο όσοι ήταν Έλληνες και την ευθύνη της εξακρίβωσης της καταγωγής των αθλητών, επιφορτίζονταν οι γνωστοί Ελλανοδίκες, ή Ελληνοδίκες (Έλλην+δίκη). Ο Ηρόδοτος αναφέρει μάλιστα, ότι απ’ αυτόν τον έλεγχο πέρασε και ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος ο Α’ κι αφού απέδειξε την ελληνικότητά του, τού επετράπη να συμμετάσχει στους αγώνες («πρὸς δὲ καὶ οἱ τὸν ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι οὕτω ἔγνωσαν εἶναι. Ἀλεξάνδρου γὰρ ἀεθλεύειν ἑλομένου καὶ καταβάντος ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο, οἱ ἀντιθευσόμενοι Ἑλλήνων ἐξεῖργόν μιν, φάμενοι οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων· Ἀλέξανδρος δὲ ἐπειδὴ ἀπέδεξε ὡς εἴη Ἀργεῖος, ἐκρίθη τε εἶναι Ἕλλην καὶ ἀγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τῷ πρώτῳ» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Τερψιχόρη»]). 

2. Σε κείμενο που έγραψε ο Ισοκράτης με αφορμή τους εκατοστούς Ολυμπιακούς Αγώνες και το οποίο απέστειλε για ανάγνωση στην Ολυμπία, διαβάζουμε: «Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ’ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ’ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ’ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ’ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες…».
 
 
Δηλαδή: «Κατοικούμε σ’ αυτήν την χώρα, χωρίς να έχουμε εκδιώξει άλλους από εδώ, ούτε την καταλάβαμε βρίσκοντάς την έρημη, ούτε είμαστε μιγάδες ανακατεμένοι από διάφορα έθνη ανθρώπων, αλλά υπάρχουμε καλώς και γνησίως, διότι κατέχουμε την χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας μας, αφού είμαστε αυτόχθονες…» (Πανηγυρικός, εδάφιο 24). 

3. Στον «Πανηγυρικό» που εκφώνησε προς τους Αθηναίους ο Ισοκράτης, αναφέρεται σαφέστατα στο γένος των Ελλήνων: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».

Δηλαδή: «Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων και κατόρθωσε ώστε το όνομα τών Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής αλλά τής πνευματικής ανυψώσεως, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή». 

4. Στην μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), ο Σιμωνίδης ο Κείος αφιέρωσε το εξής επίγραμμα: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» (Μετάφραση: «Αμυνόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοφορεμένων Περσών»). Να θυμίσουμε, ότι στην νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, απέναντι από τους 55.000 Πέρσες, μαζί με τους 10.000 Αθηναίους, συντάχθηκαν και 1.000 Πλαταιείς, ενώ υπήρχε και στρατιωτική βοήθεια 1.000 οπλιτών από την Σπάρτη, που όμως έφτασε καθυστερημένα στο πεδίο της μάχης.

Στην ναυμαχία της Σαλαμίνας που ακολούθησε το ίδιο έτος, ο Αισχύλος (ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην μάχη του Μαραθώνα και στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας) μάς αφηγείται μέσα από την τραγωδία του «Πέρσες», τον παιάνα των Ελλήνων:

«Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών».

(Μετάφραση: «Εμπρός, τέκνα των Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα, ελευθερώστε τα παιδιά σας, τις γυναίκες σας, τα ιερά των πατρογονικών θεών σας, τους τάφους των προγόνων σας· τώρα ο αγώνας είναι για τα πάντα»).
 
5. Έλληνες δεν λογίζονταν μόνο όσοι κατοικούσαν στον κυρίως ελλαδικό χώρο, αλλά και έξω απ’ αυτόν. Το 481 π.Χ., έναν χρόνο πριν την επική μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.), συγκλήθηκε πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο, για να αποφασιστεί η στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν οι Έλληνες απέναντι στους Πέρσες. Προσκλήθηκαν επίσης οι Έλληνες της Μασσαλίας και της Κριμαίας, που δεν μπόρεσαν να προσέλθουν λόγω απόστασης, ενώ το παρόν έδωσαν οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, οι Κρήτες, οι Κερκυραίοι κ.ά. Σ’ αυτό το συνέδριο δεν προσκλήθηκαν μόνο οι Έλληνες που είχαν υποταχθεί στους Πέρσες, δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου, της Αιγύπτου, της Ιωνίας, της Μακεδονίας κ.ά. Έχουν ιδιαίτερη σημασία δε, οι δύο εκ των αποφάσεων που τελικά ελήφθησαν και που όριζαν πως:

α) Οι Έλληνες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου τους Πέρσες.
β) Να τιμωρηθούν όσοι Έλληνες πολεμήσουν με το μέρος των Περσών. 

6. Τις παραμονές της ιστορικής μάχης των Πλαταιών (479 π.Χ.), όπου σύμφωνα και με το επίγραμμα του περιηγητή Παυσανία «Σε αυτόν το πόλεμο πολέμησαν:
Λακεδαιμόνιοι, Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Τεγεάτες, Σικυώνιοι, Αιγινήτες, Μεγαρείς, Επιδαύριοι, Ορχομένιοι, Φλειάσιοι, Τροιζήνιοι, Ερμιονείς, Τιρύνθιοι, Πλαταιείς, Θεσπιείς, Μυκηναίοι, Κείοι, Μήλιοι, Τήνιοι, Νάξιοι, Ερετριείς, Χαλκιδείς, Στυρείς, Ηλείοι, Ποτειδαιάτες, Λευκάδιοι, Ανακτορείς, Κύθνιοι, Σίφνιοι, Αμβρακιώτες και Λεπρεάτες», ο βασιλιάς των Μακεδόνων, Αλέξανδρος ο Α’, που είχε υποταχθεί στους Πέρσες, πάει κρυφά στο στρατόπεδο των Ελλήνων και τους μεταφέρει το στρατιωτικό σχέδιο του Μαρδόνιου και αιτιολόγησε την πράξη του, ότι ως Έλληνας δεν θα ήθελε να δει την Ελλάδα σκλαβωμένη: «αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα» («Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Καλλιόπη»). 

7. Όπως εξιστορεί ο Αρριανός, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες στην μάχη του Γρανικού ποταμού (334 π.Χ), αιχμαλώτισε όσους Έλληνες είχαν πολεμήσει ως μισθοφόροι στο πλευρό των Περσών και είχαν παραβιάσει την κοινή απόφαση, να μην πολεμήσουν Έλληνες εναντίον Ελλήνων, και τους έστειλε στη Μακεδονία για να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα. Παράλληλα έστειλε 300 περσικές πανοπλίες στην Αθήνα, ως ανάθημα στη θεά Αθηνά, με τη εντολή να συνοδεύεται από το επίγραμμα «Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων»:

«ἔθαψε δὲ καὶ τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε.
Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων» («Αλεξάνδρου Ανάβασις», Βιβλίο Α).
ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily.blogpot
[arxaia-ellinika.blogspot] 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

ΣΟΚ! Ισλαμοφασίστες αποκεφάλισαν ορθόδοξο ιερέα στη Συρία. Οι Μάρτυρες του Χριστιανισμού συνεχίζο


ΠΡΟΣΟΧΗ! Οι εικόνες είναι ιδιαίτερα σκληρές… 

Από Βρυξέλλες, Δημήτρης Πορφύρης και Πηνελόπη Σταφυλά  

66 ημέρες μετά την απαγωγή των επισκόπων ….  

Ενώ η έκβαση του πολέμου στη Συρία κρίνεται στις αδυσώπητες μάχες για τον έλεγχο του Χαλεπίου, δημοσιοποιείται βίντεο με  εκτέλεση  2 ατόμων τα οποία ταυτοποιούνται από τον αραβικό τύπο ως χριστιανοί, 1 επίσκοπος και ένας πολίτης.  

Πρόκειται για μαγνητοσκόπηση έκτακτου ισλαμικού δικαστηρίου το οποίο συνέρχεται με πλήρη επισημότητα και αθρόα συμμετοχή ακροατηρίου και αποφασίζει την δια αποκεφαλισμού εκτέλεση των κατηγορουμένων. Προφανώς η τήρηση των κανόνων της Σαρίας και η διάταξη των ακροβολισμένων σε όλα τα σημεία παρευρισκομένων ισλαμιστών αλλά και τα εμβλήματα της περιβόητης Αλ Κάιντα υποδηλώνουν ότι δικάζονται επιφανή πρόσωπα της συριακής κοινωνίας. 

Παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένη τη διαδικασία απόδοσης δικαίου, από τα αραβικά αλλά όχι την κλασική αραβική Λιβάνου και Συρίας αφού χρησιμοποιούνται λέξεις και εκφράσεις αλλά και προφορά της καθομιλουμένης στην Αφρική αραβικής.Αυτό καθιστά την ερμηνεία των λεγομένων εξαιρετικά δύσκολη αφού υπάρχουν και αμφιλεγόμενοι όροι –έννοιες , ειδικά όταν αναφέρονται στους « αξιωματούχους Χαλεπίου » ( ντουμπάντ μιν Χαλέμπ). Δεν είναι σαφές αν ο δημόσιος κατήγορος υποδεικνύει ως αξιωματούχο τον ίδιο τον πρώτο κατηγορούμενο ή αν αναφέρεται μόνο σε συνεργασία του με τέτοιο παράγοντα Χαλεπίου.  

Για πρώτη φορά από την αρχή του πολέμου διακινήθηκε από αντάρτες, βίντεο που αναπαράγει όλο το σαριακό δικαστικό /δικονομικό σύστημα. Υπάρχει ο θεσμός του δημόσιου κατήγορου, το ακροατήριο,  η απαγγελία του κατηγορητηρίου και η εκτέλεση της ποινής. Το ακροατήριο επισφραγίζει παρέχοντας τη λαική του συναίνεση κα νομιμοποιεί την  εκδοθείσα απόφαση εν ονόματι του Θεού, δια βοής και αλαλαγμών .  

- Τον λόγο έχει ο επικεφαλής . Καθησυχάζει ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη διότι « δεν επιτρέπεται σύμφωνα με τον Θεό να πάει αίμα χαράμι » (δηλαδή να χυθεί άδικα) . Διαβεβαιώνει ότι «θα διερευνηθεί η υπόθεση μέχρι να οδηγηθούν στην αλήθεια».Ζητάει από το πλήθος «να καθίσει και να ακούσει με προσοχή το κατηγορητήριο».Ύστερα δίνει την διαταγή να γυρίσουν τους κατηγορούμενους μπροστά,ενώπιόν τους. Ακολουθεί η ανάγνωση του κατηγορητηρίου:  

Βοηθούν τις κυβερνητικές δυνάμεις ενάντια στους μουτζαχεντίν. Ακόμη δεν είχαν απελευθερωθεί και βρήκαμε στην κατοχή τους τηλέφωνα αξιωματούχωνΠου βρήκαν αυτά τα τηλέφωνα των αρχών του ΧαλεπίουΜην ανησυχείτε όμως, γιατί ακόμη βρισκόμαστε στην φάση της εξέτασης (Σμτφ: «προκαταρκτικής έρευνας»).Έδινε αναφορά στις αρχές από ποιές διαδρομές περνούσαν τα όπλα και οι πύραυλοι για τον Ελεύθερο Στρατό. Θέλουμε την Σαρία του Θεού σαν Κρίση.

Ο όχλος αλαλάζει: Αλάχ Ακμπάρ ο Θεός είναι μεγάλος και η δόξα είναι στο Θεό.  
Ακούγονται φωνές: Kάντε πίσω, κάντε πίσω (Σμτφ: για να οπισθοχωρήσει το πλήθος).  
Nα ένας χριστιανός! («νάσρα»: ο όρος « νάσρα » δεν χρησιμοποιείται στην κλασική αραβική παρά μόνο συναντάται στην αραβική της Αφρικής, «Μουσίχγια» είναι ο χριστιανός).  

Τότε κάποιοι φωνάζουν: Δώστε ένα μαχαίρι. Ένα που να κόβει καλά.  
Συνωστίζονται και διαπληκτίζονται για να συμμετάσχουν όλοι στον σφαγιασμό.  
Οι επικεφαλής τους απωθούν φωνάζοντας: Κάντε πίσω,κάντε πίσω.  
Ένας άλλος προσφέρεται: Nα! πάρε ένα καλό μαχαίρι.  

Αφού τον αποτελειώνουν, ο επικεφαλής κραυγάζει: ΑλλάχTακμπίρ. Αποδώστε τη δόξα στο Θεό.  
Tο πλήθος ανταπαντά ξέφρενα: Αλλάχ Ακμπάρ.  
Ο επικεφαλής μαζί με το πλήθος αναφωνούν: Ο Θεός μας κυριαρχεί, 
Σε Σένα θα είμαστε πάντα πιστοί.  
Προειδοποιεί: Αυτό περιμένει όσους ακολουθούν τον Άσσαντ και η οργή του Θεού έτσι θα πέσει επάνω τους. 

Ρίχνονται όλοι πάνω στο δεύτερο θύμα. Το αποκεφαλίζουν.Έπειτα περνάνε και το φτύνουν.  
Ο επικεφαλής υποδεικνύει: Βάλτε το κεφάλι αυτού του σκύλου στη θέση του.  

Ύστερα δίνει οδηγίες: Όσοι είδαν να πάνε πίσω, να κάνουν χώρο  για τους υπόλοιπους.  

Η βιντεοσκόπηση σταματά πριν την εκτέλεση του τρίτου προσώπου.  

O Τύπος του Λιβάνου gazire  και Beirute Today (26/06/13) αναφέρονται στο συγκεκριμένο βίντεο και κάνουν λόγο για εκτέλεση στο Xεντλίμπ κοντά στο Χαλέπι ενός Επισκόπου μετά την απαγωγή του καθώς κι ενός άλλου  χριστιανού ομήρου που προέρχεται από  άλλη πόλη, την Ντέιρ ελ Ζορ . Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, οι όμηροι ήταν στα χέρια της « Τζαχμπάντ Αλ Νούσρα » ( Μέτωπο της Νίκης) και άλλων τρομοκρατικών στοιχείων όπως Τσετσένων που ανήκουν στην Αλ Κάιντα. Η ενεργή συμμετοχή της Αλ Κάιντα διαφαίνεται και μέσα από το βίντεο όπου επικεφαλής τρομοκράτης φέρει την χαρακτηριστική μαύρη μπαντάνα με την εμβληματική επιγραφή της Οργάνωσης « Δεν υπάρχει άλλος Θεός πλην του Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο απεσταλμένος του » (ομολογία πίστης, σάχαντα) .  

Το syriatruth αναφέρει ότι πρόκειται για μια τελετουργική σφαγή σύμφωνα με το γουαχαμπιτικό τυπικό όπου χρησιμοποιούνται για κόψιμο του λαιμού ματσέτες και μαχαίρια. Επίσης αποδίδει την πολιτική ευθύνη αυτών των πράξεων στη συριακή αντιπολίτευση και στα όργανά της. Το syriareport επιβεβαιώνει ότι ανάμεσα στους σφαγμένους ο ένας ήταν ιερωμένος. Τα μέσα της συριακής διασποράς επίσης αναμεταδίδουν την είδηση για εκτέλεση ενός επισκόπου. Το ίδιο αναπαράγεται και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου διαχειριστές  είναι επίσημες οργανώσεις της συριακής αντίστασης ενάντια στην εισαγόμενη τρομοκρατία. 

Οσοι αντέχετε δείτε το ανατριχιαστικό βίντεο ΕΔΩ 
Πηγή:ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Ανοιξαν οι πύλες της «κολάσεως»

Σε εφαρμογή το σχέδιο κουρέματος των καταθέσεων!

Ανοίγουν οι πύλες  της κολάσεως για τους καταθέτες  τραπεζών της Ε.Ε., καθώς αφήνει περιθώρια για άγρια επίθεση και στους  μικροκαταθέτες η απόφαση του Ecofin για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Θεωρητικά -μόνο- η απόφαση των υπουργών Οικονομικών διασφαλίζει τις καταθέσεις έως και 100.000 ευρώ, πρακτικά, η οδηγία που θα πάρει σάρκα και οστά μετά την έγκριση του Ευρωκοινοβουλίου έχει πλήθος αστερίσκων. Με βάση τη συμφωνία, οι αποταμιεύσεις άνω του ορίου των 100.000 ευρώ θα θεωρούνται «επένδυση» και σε περίπτωση ανάγκης εκκαθάρισης των προβληματικών τραπεζών. Οι αποταμιεύσεις κάτω από τις 100.000 ευρώ θα είναι εγγυημένες, όμως τα πρόσωπα και οι επιχειρήσεις με μεγαλύτερες αποταμιεύσεις θα υφίστανται ζημίες, όπως συνέβη στην περίπτωση της Κύπρου.

Ομως δεν αποσαφηνίζεται ποια είναι  τα όρια για τις εθνικές κυβερνήσεις  και τι γίνεται αν εκλείψουν όλες οι άλλες επιλογές (μέτοχοι, ομόλογα, μη διασφαλισμένες καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ) προκειμένου να αποφευχθεί η επιβάρυνση του Δημοσίου και των φορολογουμένων. Ακόμη και η διάσπαση μεγάλων καταθέσεων σε πολλές διαφορετικές τράπεζες, δεν θα αποτελεί οδό διαφυγής για τους καταθέτες.  

Το επίπεδο ευελιξίας και  εξαιρέσεων που υιοθετείται με βάση τη συμφωνία αναμένεται, κατά τους αναλυτές, να πλήξει την εμπιστοσύνη στις ευάλωτες χώρες του Νότου, οδηγώντας αναπόφευκτα στη φυγή κεφαλαίων προς τα ασφαλέστερα καταφύγια του Βορρά, σε χώρες που θα προσφέρουν περισσότερες διασφαλίσεις, ή ακόμη και των ΗΠΑ. Το δεύτερο ζήτημα που δεν αποσαφηνίζει η συμφωνία είναι ποιος θα κρίνει ποια τράπεζα έχει πρόβλημα, με δεδομένο ότι δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο εάν αυτό θα εμπίπτει σε εθνική αρμοδιότητα. 

Παρ' όλα αυτά, οι Ευρωπαίοι υπουργοί έκαναν λόγο για επιτυχία… 

«Αυτή είναι μια επιτυχία, μια  σκληρά κερδισμένη επιτυχία» ανέφερε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί, κρίνοντας ότι η συμφωνία είναι «πολύ σημαντική για την οικονομική σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Την ικανοποίησή του εξέφρασε και ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μάικλ Νούναν, ο οποίος προήδρευσε της συνεδρίασης.

«Η συμφωνία είναι ένα σημαντικό  ορόσημο στις προσπάθειές μας  για να σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ των τραπεζών και των κρατικών χρεών» είπε ο ίδιος. «Αν μια τράπεζα  είναι το πρόβλημα, τώρα έχουμε ένα  ενιαίο σύνολο κανόνων σε όλη την Ευρώπη για να αποφασίσει ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό» δήλωσε από την πλευρά του ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ.

εφημ Δημοκρατία

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ! ΕΚΟΨΑΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΟΥΝ ΑΜΚΑ!

Αυτός είναι ο προπομπός του ηλεκτρονικού σφραγίσματος.
Στο θάνατο θα οδηγούνται όσοι δεν υποκύπτουν στους εκβιασμούς των νέο-Διοκλητιανών

ρεπορτάζ Μάκης Βραχιολίδης

vrachiolidis@yahoo.gr


Οι χριστιανοί διώκονται και εν έτη 2013! Και μάλιστα από σύγχρονους Διοκλητιανούς: την Κυβέρνηση Σαμαρά και την ΕΕ. Όσοι δεν το πιστεύετε, θα πιστέψετε με όσα διαβάσετε στη συνέχεια. 

 Οι 100.000 περίπου ασφαλισμένοι που εντοπίστηκαν χωρίς ΑΜΚΑ, δεν πρόκειται για φαντάσματα που έπαιρναν συντάξεις-μαϊμού όπως αρχικά άφηναν να εννοηθεί, κυβερνητικά χείλη και ΜΜΕ. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι χριστιανοί που ενσυνείδητα και για λόγους πίστεως στον Χριστό, αρνήθηκαν να λάβουν ΑΜΚΑ (Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης). Πρόκειται για το Μητρώο όπου αποθηκεύονται όλα τα προσωπικά δεδομένα των ασφαλισμένων, το ηλεκτρονικό φακέλωμα δηλαδή, το οποίο καθιστά απροστάτευτο τον καθένα σε μετάδοση, εκχώρηση και επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων. Όσοι λοιπόν δεν υπέβαλαν το ΑΜΚΑ, μετά από εντολή των κ.κ. Στουρνάρα και Βρούτση, από τις 30 Μαΐου, τούς έχει κοπεί διά παντός η σύνταξη!

 Πρόκειται περί αυθαίρετης απόφασης των υπουργών η οποία καταστρατηγεί το Σύνταγμα.

Ένα Σύνταγμα που στο ΦΕΚ 165 (Ν2084/7-10-1992) και συγκεκριμένα στο άρθρο 3 §1 προβλέπει ρητά ποιοι δικαιούνται σύνταξης: «Ο τακτικός δημόσιος υπάλληλος, ο οποίος λαμβάνει κάθε μήνα μισθό από το Δημόσιο Ταμείο, δικαιούται ισόβιας σύνταξης από το Δημόσιο». Πουθενά δεν αναφέρεται ότι εάν ο ασφαλισμένος δεν προσκομίσει το ΑΜΚΑ, στερείται ισοβίως της σύνταξής του!!! 
Το μαρτύριο όμως των νεομαρτύρων για του Χριστού τη πίστη, δεν σταματά εδώ. Στερούνται και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ δεν γίνονται δεκτοί ούτε σε νοσοκομείο για έκτακτα περιστατικά.

Κυρίες και κύριοι, τώρα αρχίζουν οι φρικτές συνέπειες των μνημονίων και της υποδούλωσης της χώρας μας στη δικτατορία της ΕΕ. Μην αμφιβάλλετε ότι το ΑΜΚΑ αποτελεί τον προθάλαμο για το ηλεκτρονικό χάραγμα στο χέρι ή στο μέτωπο. Σε λίγο καιρό οι πολιτικοί κανίβαλοι της ΕΕ θα στριμώξουν την Ελλάδα για να επιβάλει το χάραγμα σε όλους τους ασφαλισμένους εάν και εφόσον θέλουν να παίρνουν σύνταξη ή μισθό. Όσοι δεν αποδέχονται το ηλεκτρονικό χάραγμα δεν θα έχουν καμία δυνατότητα πρόσβασης σε φαγητό και παροχές υγείας. Μην νομίζετε ότι είναι τυχαία η συγχώνευση των ασφαλιστικών ταμείων στον γίγαντα του ΕΟΠΥΥ ο οποίος ήδη καταρρέει. Μην σας φανεί ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας εάν ακούσετε από κυβερνητικά χείλη να απαιτούν ένα επιπλέον ηλεκτρονικό φακέλωμα προκειμένου το Δημόσιο να παράσχει συντάξεις και μισθούς! 

Η περίπτωση του Στέλιου Δανδουλάκη, απόστρατου πλοιάρχου του Πολεμικού Ναυτικού, δείχνει το μέγεθος του μαρτυρίου στο οποίο υποβάλλονται οι χριστιανοί, μάρτυρες από τους Διοκλητιανούς του 21ου αιώνα! 

Πλοίαρχος ε.α. Σ. Δανδουλάκης: «Μου επιβάλλουν το θάνατο για θρησκευτικούς λόγους»

Ο 61 ετών σήμερα Στέλιος Δανδουλάκης, πλοίαρχος εν αποστρατεία, που ως αξιωματικός βρέθηκε και σε εμπόλεμη ζώνη (Απχαζία-Γεωργία) από τις 30 Μαΐου βρίσκεται χωρίς σύνταξη, γιατί έτσι του επέβαλαν οι κ.κ. Στουρνάρας-Βρούτσης! Τον αντιμετώπισαν με τον πλέον ρατσιστικό τρόπο (αυτό είναι ρατσισμός) και ως κοινωνικό απόβλητο. Ουσιαστικά του επιβάλλουν την ποινή του... θανάτου!

Όσες προσπάθειες κατέβαλε, όσους αρμόδιους και αν είδε, όλοι του έκλειναν την πόρτα κατάμουτρα και περιφρονητικά του έλεγαν: «Ή μας φέρνει ΑΜΚΑ ή πήγαινε αλλού να ζήσεις, σε άλλη χώρα»!

«Για το κράτος θεωρούμε πεθαμένος», λέει ο κ. Δανδουλάκης και συνεχίζει: «Πρόκειται για απανθρωπιά και βαρβαρότητα. Θέλουν σώνει και καλά να με αναγκάσουν είτε να βγάλω ΑΜΚΑ, είτε να πεθάνω βιολογικά». Επιμένει όμως ότι δεν πρόκειται να τους κάνει το χατίρι. «Αν ο Θεός θέλει να πεθάνω, να μαρτυρήσω γι' Αυτόν, θα το κάνω».

Εξιστορώντας μας την τραγική ιστορία του, μας λέει ότι συνειδησιακοί και θρησκευτικοί λόγοι ήταν που τον έκαναν από την πρώτη στιγμή να αρνηθεί να αποδεχτεί σχετικό αριθμό μητρώου με επιστολή που έστειλε στην υπηρεσία του. Τότε, ο ίδιος επεξηγούσε ως εξής την άρνησή του: «Αφού συμβουλεύτηκα έγγραφα, ανακοινώσεις-εγκυκλίους της εκκλησίας της Ελλάδος, της Εκκλησίας της Κρήτης των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους και ειδικών επιστημόνων Πληροφορικής, που βεβαίωναν ότι ο αριθμός μητρώου κοινωνικών ασφαλίσεων ΑΜΚΑ είναι ηλεκτρονική μηχανογραφική αποθήκευση προσωπικών δεδομένων/στοιχείων δηλ. είναι μια μορφή ηλεκτρονικού φακελώματος, το οποίο καθιστά επικίνδυνα απροστάτευτο τον άνθρωπο σε κατάχρηση δηλ. μετάδοση/εκχώρηση και επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων, για λογούς θρησκευτικής συνειδήσεως δεν συμπλήρωσα ούτε υπέγραψα το σχετικό δελτίο για το ΑΜΚΑ».

Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η υπηρεσία του αποδεχόταν το αίτημά του και του χορηγούσε κανονικά τη σύνταξη. Άλλωστε ο κ. Δανδουλάκης ήταν φορολογούμενος και νομοταγής πολίτης. Όμως, η αυθαίρετη απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά, να του κόψει τη σύνταξη, οδηγεί στον βέβαιο θάνατο τον κ. Δανδουλάκη και χιλιάδες άλλους συνταξιούχους.

«Είναι συνταγματικό μου θρησκευτικό δικαίωμα. Είμαι ελεύθερος πολίτης», λέει ο πλοίαρχος ε.α. και απευθυνόμενος στον κ. Βρούτση και τους αρμόδιους της κυβέρνησης, υπογραμμίζει με νόημα: «Ο υπουργός Εργασίας-Ασφάλισης, αυτοί που μας κυβερνούν, οι προϊστάμενοι στις καρέκλες και στα γραφεία έχουν καθόλου ανθρωπιά μέσα τους; Δε ρωτούν, ο Στέλιος Δανδουλάκης έχει 40 έτη συντάξιμα στο Πολεμικό Ναυτικό; Πλήρωνε κανονικά τις εισφορές του; Έχει την ταυτότητα του αποστράτου; Έχει ταυτότητα Έλληνα πολίτη; Τα έχει όλα. Το κυριότερο ερώτημα:. Ο Στέλιος Δανδουλάκης ζει; Ναι. Ε, τότε, γιατί να του κόψανε το οξυγόνο για να ζει; Γιατί πρέπει με το ζόρι, αναγκαστικά, να βγάλω τον επάρατο αριθμό αυτόν του ΑΜΚΑ; Δεν αρκεί που είμαι Έλληνας, νομοταγής πολίτης; Τόση απανθρωπιά; Είναι δυνατόν ένας αριθμός, ένα "φακέλωμα" να θεμελιώνει δικαίωμα ζωής;


Είναι δυνατόν επειδή δεν έχω ΑΜΚΑ να θεωρούμαι ότι δεν υπάρχω για το ελληνικό κράτος; Αν ήμουν άθεος, βουδιστής, μουσουλμάνος ή οτιδήποτε άλλο, θα μου έλεγαν, “ναι είναι δικαίωμα σου”»!

ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΚΟΨΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ

Ο κ. Δανδουλάκης μετά τις 30 Μαΐου δεν έχει πρόσβαση σε κανένα ναυτικό νοσοκομείο, ενώ όπως μας είπε δεν θα τον δεχτούν ούτε εάν πάθει κάποιο αιφνίδιο επεισόδιο (π.χ. καρδιά) και χρειαστεί η άμεση μετακομιδή του σε νοσοκομείο. «Εφόσον δεν έχω ΑΜΚΑ είμαι χειρότερα και από ζώο», λέει ο ίδιος. Και αυτά, γίνονται πάλι κατά παρέκκλιση του νόμου. Δείτε το παρακάτω έγγραφο που αναφέρει ποιοι δικαιούνται περίθαλψης σε ναυτικά νοσοκομεία. Πουθενά δεν μνημονεύεται το ΑΜΚΑ! 

ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ. ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΣΤΑ ΝΑΥΤΙΚΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ 

«1. Η παροχή άρτιας και αποτελεσματικής υγειονομικής περίθαλψης και νοσηλείας στα Ναυτικά Νοσοκομεία," αποτελεί αφενός μεν απαρέγκλιτη θεσμική και κοινωνική υποχρέωση, αφετέρου υπηρεσιακή απαίτηση υψηλής προτεραιότητας. Η μέχρι σήμερα ανωτέρου επιπέδου υγειονομική προσφορά και η αποτελεσματικότητα στην υλοποίηση της αποστολής των Ν. Νοσοκομείων, υποδηλώνει έμπρακτα το ενδιαφέρον της υπηρεσίας και επιβάλλει τη συνεχή προσπάθεια, για τον εκσυγχρονισμό: την οργάνωση και το συντονισμό, όλων των εμπλεκόμενων οργάνων.

2. Η παροχή των υπηρεσιών υγείας, είναι κοινωνικό αγαθό, που δεν τίθεται μεν υπό διαπραγμάτευση στην παροχή αλλά απαιτεί ορθολογική και συνετή διαχείριση διότι το υψηλό κόστος του, μακροπρόθεσμα ενδέχεται να αποτελέσει αίτιο περιστολής και υποβάθμισης του».


ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ
  
Συντονισμένη επίθεση από παντού δέχεται ο απόστρατος πλοίαρχος κ. Δανδουλάκης. Και το Γενικό Λογιστήριο του κράτους του έκλεισε την πόρτα. Aπηύθυνε την παρακάτω επιστολή προς τον μέχρι πρότινος Γενικό Διευθυντή της Γενικής Δ/νσης Συντάξεων του Υπουργείου Οικονομικών κον Χρήστο Σωτ. Ντούσκα, την οποία ο… αρμόδιος Γενικός την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων: H επιστολή βρίθει εκπληκτικών επιχειρημάτων. Ιδού: 

«Στις 25/04/2013 μου κοινοποιήθηκε έγγραφο υπογεγραμμένο από εσάς, δια του οποίου με καλούσατε να δηλώσω τον αριθμό ΑΜΚΑ στον συνταξιοδοτικό μου φορέα, προκειμένου να συνέχισα) να λαμβάνω τη σύνταξη μου, άλλως η χορήγηση της θα διακοπεί. Ουδέποτε είχα αριθμό ΑΜΚΑ, μάλιστα είχα εξαιρεθεί αρχικώς από την ένταξη μου στο εν λόγω σύστημα, όχι γιατί αμέλησα να προβώ στις απαιτούμενες ενέργειες για την έκδοση του αριθμού αυτού, αλλά διότι επιθυμούσα να μην υπάρξει ταυτοποίηση δική μου και οποιουδήποτε μοναδικού αριθμού. Για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως αρνούμαι να δεχθώ έτερο στοιχείο υποδηλωτικό της ανθρώπινης μοναδικότητος μου, πέραν του ονόματος μου, το οποίο έχω λάβει δια του Ιερού Μυστηρίου της Βαφτίσεως, πιστεύοντας, ότι με την απόδοση αριθμών ή άλλων υποδηλωτικών στοιχείων της ανωτέρω ανθρώπινης μοναδικότητος προσβάλλονται οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις.

Η εν λόγω πεποίθηση μου δεν προσβάλει τους συνανθρώπους μου, ούτε καθιστά την συμπεριφορά μου αντίθετη με τα χρηστά ήθη και έθιμα. Επιπλέον, από το 1968, οπότε εντάχθηκα στις ένοπλες δυνάμεις, κατέβαλλα τακτικώς και παγίως, όπως και μέχρι σήμερα, κάθε ασφαλιστική εισφορά μου και έχω εκπληρώσει κάθε σχετική με την ασφάλιση μου υποχρέωση. Εκ της υπαγωγής μου δε στο ανωτέρω σύστημα ασφαλίσεως δημιουργήθηκε η αντίστοιχη υποχρέωση του ασφαλιστικού μου φορέα να μου παρέχει σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κάλυψη. Όποιο διαδικαστικό πρόβλημα δημιουργείται σχετικά με την τήρηση, από πλευράς ασφαλισμένου, τυπικών - διαδικαστικών ζητημάτων ΔΕΝ μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την άρνηση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού φορέα να εκπληρώνει την υποχρέωση του, που είναι η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και κάλυψης και συντάξεως, καθώς αυτό αποτελεί τον πυρήνα της ανταποδοτικής σχέσεως που έχει ιδρυθεί από την υπαγωγή του ασφαλισμένου στο σύστημα ασφαλίσεως, που αναλύεται σε δύο κύριες υποχρεώσεις, ήτοι εκείνη του ασφαλισμένου να καταβάλλει τις ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές του εισφορές και εκείνη του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού φορέα να προβαίνει στις παροχές εκ της υπαγωγής στο σύστημα ασφαλίσεως, ήτοι την κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και την καταβολή συντάξεως, που αποτελούν συνταγματικώς κατοχυρωμένα κοινωνικά αγαθά. Σε αντίθετη περίπτωση, ο ασφαλιστικός/συνταξιοδοτικός φορέας επιδεικνύει συμπεριφορά που προσβάλλει ευθέως την ουσία του συστήματος ασφαλίσεως και σε κάθε περίπτωση καθίσταται πλουσιότερος εις βάρος του ασφαλισμένου, επικαλούμενος την κατ' επίφαση νομιμότητα που του παρέχει ενδεχόμενη μη συμμόρφωση του ασφαλισμένου σε διαδικαστικού τύπου πρακτικές.

Ρητώς, δια της θεμελιώδους για το ίδιο το πολίτευμα και τις ατομικές ελευθερίες συνταγματικής αρχής της ανεξιθρησκίας, δεν δύναται έλληνας πολίτης να τυγχάνει διαφορετικής αντιμετωπίσεως λόγω της θρησκευτικής του συνειδήσεως, αρκεί να μη προσβάλει το Νόμο. Η άρνηση μου δε να λάβω αριθμό ΑΜΚΑ δεν προσβάλει το ρυθμιστικό περιεχόμενο του Νόμου άρα και την ουσία του, παρά μόνον αναφέρεται στην αντίθεση μου να υπαχθώ σε συγκεκριμένη διαδικαστική κατηγοριοποίηση, αφού η απόδοση ενός αριθμού δεν μπορεί να αφορά παρά μόνον σ' αυτό, άρα από πλευράς Διοίκησης δεν μπορεί βάσιμα να υποστηριχθεί, ότι η συγκεκριμένη άρνηση βάλλει κατά της ουσίας του Νόμου».


"Ελεύθερη Ωρα της Κυριακής" 
πηγή ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Μπήκα στη Μασονία και ξεσκεπάζω»: Συγκλονιστικές αποκαλύψεις από Έλληνα πρώην μασόνο!

«Μπήκα στη Μασονία και ξεσκεπάζω»: Συγκλονιστικές αποκαλύψεις από Έλληνα πρώην μασόνο!


Πηγές:
http://www.pentapostagma.gr/


Κεφάλαιο Πρώτο – ΜΕ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

«Κύριε, το ξίφος, ου την αιχμήν αισθάνεσθε, εξεικονίζει τας τύψεις του συνειδότος, αίτινες θα εσπάραττον την καρδίαν σας, αν ποτέ εγίνεσθο επίορκος προς την Εταιρίαν εις ην ζητείτε να εισέλθητε».

Μπροστά στην πόρτα της Στοάς, ανυπόδητος, χωρίς σακάκι, με ξεκούμπωτο το πουκάμισο, χωρίς γραβάτα και μ’ ένα ξίφος στο στήθος, ενώ τα μάτια μου ήταν δεμένα, έγινα δεκτός στη μασονία. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία. Η μύηση στον πρώτο μασονικό βαθμό, του Μαθητή.

Ο Σεβάσμιος και οι δύο Επόπτες απήγγειλαν τα λόγια της μυήσεως. Χτυπούσαν τα ξύλινα σφυριά τους. Άβουλος ακολούθησα την πορεία μέσα στο σκοτάδι. Με οδηγούσε ένας αόρατος συμπαραστάτης, πού υπάκουε στις εντολές του Σεβάσμιου.

Έκανα γύρους με φωτιές, ήπια πικρό και γλυκό νερό, ένιωσα απειλητικά ξίφη, πέρασα εμπόδια. Και στο τέλος, υποχρεώθηκα να κάνω την επίσημη διαβεβαίωση του τέκτονα λέγοντας:

«Εγώ ο Βασίλης Λαμπρόπουλος οικεία και ελευθέρα βουλήσει, ενώπιον του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος και της Σεπτής ταύτης ομηγύρεως των τεκτόνων, επί του γνώμονος και του διαβήτου, εμβλημάτων της συνειδήσεως, της ευθύτητος και του δικαίου, επί του ξίφους, συμβόλου τιμής, και επί της Βίβλου του Νόμου, υπισχνούμαι επισήμως και ειλικρινώς, και ορκίζομαι να μην αποκαλύψω ποτέ τι περί των τεκτονικών μυστηρίων, όσα θέλετε μοι εμπιστευθήτε ειμή εις τακτικόν και αγαθόν τέκτονα ή εις Στοάν κανονικώς συγκεκροτημένην.

Υπόσχομαι ωσαύτως τοις εμοίς Αδελφοίς, αγάπην και άρωγήν εν ταις ανάγκαις αυτών. Υπόσχομαι προς τούτοις πίστιν και υπακοήν εις τα Μεγάλα Συντάγματα του Τεκτονισμού, εις το Σύνταγμα και τον Γενικόν Κανονισμόν της Μεγάλης Στοάς ως και τον ειδικόν κανονισμόν και τα ψηφίσματα της Σεπτής ταύτης Στοάς. Έστω η μνήμη μου αποτρόπαιος, εάν ποτέ παραβώ τον όρκον μου».

Όταν άνοιξα τα μάτια κι όταν είδα τη Στοά αντίκρισα μερικούς κυρίους με ποδιές και ξίφη. Από τότε μπήκα στη μασονική διαδικασία, για να καταλάβω αργότερα ότι:
-Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ζωή του τόπου ελέγχεται από μασόνους.
-ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ του τεκτονισμού είναι μέλη του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των Φορολογικών Δικαστηρίων.
-ΜΑΣΟΝΟΙ έχουν διεισδύσει σε δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες και τα μέσα ενημερώσεως.

ΦΙΛΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Στον καθένα μένει το ερώτημα πώς γίνεται κανείς μασόνος.

Και δεν είναι λίγοι εκείνοι, που διαβάζοντας τα περί τεκτονισμού, πηγαίνουν και χτυπούν τις πόρτες των Στοών, ζητώντας να γίνουν μέλη.

Χωρίς να καταφύγω σε ξένες πηγές θα αναφερθώ στις δικές μου εμπειρίες. Για να σας πω, πώς έγινα εγώ μασόνος.

Ολόκληρο σχεδόν το φιλικό μου περιβάλλον ανήκε στον τεκτονισμό. Δεν το γνώριζα φυσικά, αλλά το διαπίστωσα αργότερα. Για μερικούς φίλους είχα υποψίες, για άλλους το ήξερα και για τους πιο πολλούς το αγνοούσα. Όταν μυήθηκα σε Στοά γνώρισα τους περισσότερους, για μερικούς μάλιστα εξεπλάγην.

Συζητώντας με ορισμένους απ’ αυτούς κινήθηκε η περιέργεια μου να μάθω τι γίνεται στον τεκτονισμό. Το είπα σε κάποιον, που περιορίστηκε να μου απαντήσει ότι η περιέργεια δεν φτάνει. Είχα ένα γνωστό, το Νίκο Γρηγορίου, τον ρώτησα. Κράτησε αινιγματική στάση. Αλλά δεν με απέτρεψε.

Άρχισε από τότε μια φιλική μεταξύ μας ενημέρωση, η οποία μου αύξησε την περιέργεια. Αλλά τώρα είχα αλλάξει τακτική.

Έδειχνα τάχα ενδιαφέρον, διάβαζα «Ιλισό» (περιοδικό μασονικής προελεύσεως, πού κυκλοφορεί και στο… βέβηλο κόσμο και εκδίδει ο μασόνος Κωστής Μελισσαρόπουλος),
κουβέντιαζα την υπόθεση. Σκέφτηκα πως έπρεπε να παίξω θέατρο και περισσότερο να δείξω ότι πείθομαι με όσα μου έλεγε. Από κείνον γνώρισα κι άλλους μασόνους.

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΣ

Κατευθυντήρια γραμμή μου ήταν να γράψω κάτι για τον τεκτονισμό, όχι όπως οι διάφοροι ιεροκήρυκες χρησιμοποιώντας στοιχεία του μύθου ή του θρύλου, ή το βιβλίο του Λέο Ταξίλ, αλλά μπαίνοντας μέσα και έχοντας προσωπική αντίληψη.

Το πέτυχα αυτό χάρη στην επιμονή μου. Πολύ απλά, μια μέρα μου είπε αν θέλω να γίνω τέκτων και να ανήκω σε μια παγκόσμια αδελφότητα που εργάζονται όλοι για να επικρατήσει «η ισότητα, η ελευθερία και η αγάπη».

- Ποιος δεν το θέλει, απάντησα και δέχθηκα την πρόταση, που είχα άλλωστε προκαλέσει. Αμέσως κινήθηκε η διαδικασία της μυήσεως.

Μου έφερε μια αίτηση, που είχε διάφορα ερωτήματα. Έπρεπε να συμπληρωθούν με σοβαρότητα και φιλοσοφική σοβαροφάνεια. Οι φίλοι μου εξήγησαν πως έπρεπε να απαντήσω για να βρίσκομαι μέσα στα σωστά και επιθυμητά πλαίσια της Στοάς. Έκανα ό,τι μου υπόδειξαν. Η αίτηση αυτή με όλα τα στοιχεία μου - οικογενειακά και επαγγελματικά – μαζί με τη φωτογραφία μου υποβλήθηκε στην Στοά «Ακρόπολις» των Αθηνών αριθ. 84 μέσω των φίλων. Περιλάμβανε, επίσης, ερωτήματα σχετικά με τις
απόψεις μου για το Θεό, για τη θέση μου απέναντι στον κομμουνισμό, κ.ά.

Η αίτηση περνά κάποια διαδικασία που  θέλει χρόνο 1-2 μήνες, μερικές φορές περισσότερους όταν η τεκτονική  γραφειοκρατία είναι απασχολημένη. Στο διάστημα αυτό η αίτηση από τη Μητέρα Στοά (του υποψηφίου) πηγαίνει στη Μεγάλη Στοά, η οποία με τη σειρά της βγάζει ανακοινώσεις ότι «βέβηλος τις» επιθυμεί να εισαχθεί στο τεκτονικό τάγμα. Αν κάποιος έχει κάτι να πει εναντίον του προσώπου το αναφέρει στην Στοά του, που, με τη σειρά της το αναφέρει στη Στοά του υποψηφίου. Αν δεν φτάσουν αρνητικά μηνύματα η Μητέρα Στοά συνεχίζει τη διαδικασία. Ήταν πραγματικά άνθρωπος του πρέπει να υποστηρίζεται από 2 μέλη της Στοάς 3ου βαθμού (διδασκάλου) και άνω, δίνεται σε δύο άλλους διδασκάλους και αξιωματικούς της Στοάς να επισκεφθούν τον υποψήφιο.

Σε μένα ήρθε ένα πρόσωπο. Ένας συνταξιούχος αστυνομικός, (Μπάκλης λεγότανε), που προηγουμένως τηλεφώνησε κι έκλεισε μαζί μου ραντεβού. Συναντηθήκαμε, κουβεντιάσαμε διάφορα θέματα κι έφυγε. Δεύτερο πρόσωπο δεν ήρθε. Όπως έμαθα αργότερα με γνώριζε κι έκανε αναφορά χωρίς να μου κάνει ιδιαίτερο τεστ. Ήταν πραγματικά άνθρωπος του περιβάλλοντος μου και Α’ Επόπτης της Στοάς.

Αφού οι δυο αναφορές υποβλήθηκαν στο σεβάσμιο (πρόεδρο) της Στοάς, διαβάστηκαν και έγινε ψηφοφορία. Η ψηφοφορία είναι μυστική.

Αν βρεθεί έστω και μια αρνητική ψήφος, η διαδικασία αναστέλλεται, παρέχονται διευκρινήσεις και ακολουθείται ανάλογα νέα τακτική.

Μπορεί ο υποψήφιος ερήμην του να επανακριθεί και να γίνει δεκτή η αίτηση του ή να απορριφθεί.

Είναι δυνατόν η απόρριψη να είναι ισόβια, οπότε δίνεται σήμα σ’ όλες τις Στοές της Ελλάδας (περίπου 70) και μπαίνει στη μαύρη λίστα. Όταν η αίτηση γίνεται δεκτή, ο υποψήφιος καλείται να πάει στη Στοά τη μέρα που συνεδριάζει. Όλες οι Στοές της Αθήνας στεγάζονται στο γνωστό κτίριο της οδού Αχαρνών, συνεδριάζουν όμως σε ξεχωριστές αίθουσες ή και σε διαφορετικές ημέρες.

Όταν πληρώσεις την εγγραφή, τις δαπάνες μυήσεως (μύητρα) κλπ., εισάγεσαι στη Στοά, όπου γίνεται η τελετή της μυήσεως. Είναι μια εντυπωσιακή τελετή, με παράξενες εκφράσεις, μεγαλοστομίες και πομπώδεις φιλοσοφίες δανεισμένες από τα κάθε είδους απόκρυφα μυστήρια της αρχαιότητας.

Έχουν ανακατευθεί συνθήματα και διδασκαλίες της Παλαιάς Διαθήκης, του Βουδδισμού, των Μανιχαίων, του Ζωροαστρισμοϋ, του Πλάτωνα, του Χριστιανισμού κ.ο.κ.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΑΞΕΙΣ

Αφού υποστείς τη μύηση γίνεσαι αδελφός της  Στοάς και ονομάζεσαι Μαθητής (Α' Βαθμός). Οι ίδιες διαδικασίες τηρούνται από βαθμό σε βαθμό και οι συνεδριάσεις γίνονται μεταξύ ομοιοβάθμων και άνω. Αν δηλαδή η Στοά έχει εργασίες γ’ βαθμού παίρνουν μέρος από τον τρίτο και πάνω, αν γίνεται συνεδρίαση 18ου βαθμού μετέχουν από 18ο βαθμό και πάνω. Αν γίνεται σε Α’ βαθμό παίρνουν μέρος όλοι.

Οι μυήσεις είναι 30 βαθμών. Οι βαθμοί δεν είναι συνεχόμενοι, γιατί υπάρχουν ενδιάμεσοι που είναι νεκροί. Λ.χ. Από τον 5ο βαθμό μπορεί να πας στον 8ο και από τον 14ο στον 18ο.

Οι τρεις τελευταίοι βαθμοί, 31, 32, 33 είναι διοικητικοί και καταλαμβάνονται με άλλη διαδικασία από το Ύπατο Συμβούλιο. Όλοι οι βαθμοί ξεχωρίζονται σε δύο: Στους συμβολικούς βαθμούς και στους φιλοσοφικούς.

Οι πρώτοι ανήκουν στη δικαιοδοσία της Μεγάλης Στοάς και οι δεύτεροι στο Ύπατο Συμβούλιο.

Οι βαθμοί του αρχαίου και αποδεδειγμένου  σκωτικού δόγματος είναι 33 και διαιρούνται ως εξής:

ΠΡΩΤΗ ΤΑΞΗ. 1ος βαθμός: Μαθητής. 2ος βαθμός: Εταίρος. 3ος βαθμός: Διδάσκαλος.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΑΞΗ. 4ος βαθμός: Μυστικός Διδάσκαλος.  5ος βαθμός: Γραμματεύς εξ Απορρήτων. 7ος βαθμός: Έφορος και Δικαστής. 8ος βαθμός: Επόπτης των Οικοδομών. 9ος βαθμός: Εκλεκτός Διδάσκαλος των 9. 10ος βαθμός: Εκλεκτός Διδάσκαλος των 15. 11ος βαθμός: Υπέρτατος Εκλεκτός των 12. 12ος βαθμός: Μέγας Διδάσκαλος Αρχιτέκτων. 13ος βαθμός: Ιππότης της Βασιλικής Αψίδος. 14ος βαθμός: Μέγας Εκλεκτός, Τέλειος και Υπηρέτης Τέκτων.

ΤΡΙΤΗ ΤΑΞΗ. 15ος βαθμός: Ιππότης Ανατολής ή του Ξίφους. 16ος βαθμός: Πρίγκιψ της Ιερουσαλήμ.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΑΞΗ. 17ος βαθμός: Ιππότης Ανατολής και Δύσεως. 18ος βαθμός: Πρίγκιψ Ροδόσταυρος, Ιππότης του Αετού και Πελεκάνος.

ΠΕΜΠΤΗ ΤΑΞΗ. 19ος βαθμός: Μέγας Ποντίφηξ. 20ός  βαθμός: Μέγας Διδάσκαλος των Συμβολικών Στοών. 21ος βαθμός: Νωαχίτης ή Πρώσσος Ιππότης. 22ος βαθμός: Ιππότης Βασιλικού Πελέκεως ή Πρίγκιψ του Λιβάνου. 23ος βαθμός: Αρχηγός της Σκηνής. 24ος βαθμός: Πρίγκιψ της Σκηνής. 25ος βαθμός: Ιππότης του Χαλκού Ορφέως. 26ος βαθμός: Πρίγκιψ της Χάριτος. 27ος βαθμός: Ιππότης Ταξιάρχης του Ναού. 28ος βαθμός: Ιππότης του Ηλίου. 29ος βαθμός: Σκώτος Ιππότης του Αγίου Ανδρέου. 30ός βαθμός: Ιππότης Καδώς, Ιππότης του Λευκού και του Μέλανος Αετού.

ΕΚΤΗ ΤΑΞΗ. 31ος βαθμός: Μέγας Επιθεωρητής Ταξιάρχης Δικαστής. 32ος βαθμός: Υπέρτατος Πρίγκιψ του Βασιλικού Μυστικού.

ΕΒΔΟΜΗ ΤΑΞΗ. 33ος βαθμός: Ύπατος Μέγας Γενικός  Επιθεωρητής.

Όταν αποχώρησα σιωπηρά από τη Στοά, διατήρησα  τις επαφές μου με το Σεβάσμιο, τον Θ. Ξυναριανό αλλά και τον Επόπτη Δ. Τσιτσώνη, εκπρόσωπο της Μεγάλης Στοάς.

Από παντού μάζευα στοιχεία.

ΠΡΩΤΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ

Όταν έγιναν οι πρώτες αποκαλύψεις άρχισαν και οι πρώτες πιέσεις. Μου ζητούσαν να κλείσω το στόμα. Ήρθαν απειλητικά γράμματα, ότι θα πεθάνω μόνος και φτωχός σε κάποια έρημο της Αραβίας. Η Μεγάλη Στοά, επίσης, αντέδρασε. Στο επίσημο όργανο της, το τεκτονικό περιοδικό «Πυθαγόρας» έγραψε για μένα άρθρο υπό τον τίτλο «Τα σκυλιά γαυγίζουν, το Καραβάνι προχωρεί!…».

Βασίλης Α. Λαμπρόπουλος

Από το βιβλίο “Μπήκα στη Μασονία και ξεσκεπάζω”