Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Ποια είναι η αλήθεια για το ελληνικό χρέος και που το έφτασαν…


«Ποια όμως είναι η αλήθεια για το χρέος και που το έφτασαν;; Δείτε την κατωτέρω την ανάλυση και κρατηθείτε …. .Η παρούσα αξία του ανέρχεται σε 750 δις ευρώ ή περίπου 412% του ΑΕΠ»

Για το χρέος ακούτε και θα ακούτε πολλά.

Σήμερα η γνωστή κυρία Βούλτεψη, η των παραθύρων της τηλεόρασης που δε αφήνει θρασύτατα κανένα να μιλήσει, και συναγωνίζεται σε ναρκισσισμό το έτερο νέον υπουργό τον Βορίδη, δήλωσε αν άκουσα καλά, ότι όσον αφορά το χρέος, το ΔΝΤ ζει στον κόσμο του.

Αυτό λέγεται ότι είπε η σπουδαιότατη νέα υπουργός του σπουδαιότατου νεοταξικού εικονικού πρωθυπουργού Σαμαρά.

Ποια όμως είναι η αλήθεια για το χρέος και που το έφτασαν;;

Δείτε την κατωτέρω την ανάλυση του Καθηγητή Βαμβούκα και κρατηθείτε …. .
Ευριπίδης Μπίλλης

Με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών (Δελτίο Δημοσίου Χρέους, Ιούνιος 2013), το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης (ή Κεντρικής Κυβέρνησης) τον Ιούνιο 2013 διαμορφώθηκε σε 321,4 δις ευρώ ή 176% του ΑΕΠ.

· Τον Αύγουστο του 2013, το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης εκτιμάται σε 329 δις ευρώ ή 181% του ΑΕΠ.
Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος κυμαίνεται σήμερα γύρω στα 467 δις ευρώ ή 257% του ΑΕΠ.
· Αν στο χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης αθροιστούν,
· τα χρέη των ΔΕΚΟ ύψους 30 δις ευρώ,
· οι χορηγήσεις δανείων 20 δις ευρώ σε φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου,
· οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους 8 δις ευρώ προς ιδιώτες
· και swaps αξίας 80 δις ευρώ που αφορούν κρατικό χρέος το οποίο έχει μεταφερθεί στο μέλλον και γι” αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται στο σημερινό χρέος,
· συνάγεται ότι το συνολικό δημόσιο χρέος εκτιμάται σήμερα σε 467 δις ευρώ ή 257% του ΑΕΠ.

Τον Δεκέμβριο του 2013 το συνολικό δημόσιο χρέος θα προσεγγίζει τα 500 δις ευρώ.
Ωστόσο, η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας μας είναι ακόμα πιο τραγική.

· Το χρέος του εγχώριου τραπεζικοπιστωτικού συστήματος εκτιμάται σε 230 δις ευρώ.
· Το χρέος αυτό συνιστά μέρος του εσωτερικού και του εξωτερικού χρέους της Ελλάδος
· και αν αθροιστεί στα 467 δις ευρώ, συνάγεται ότι το συνολικό εθνικό χρέος ανέρχεται σήμερα σε 697 δις ευρώ ή 383% του ΑΕΠ.
· Ενδέχεται το συνολικό εθνικό χρέος να προσεγγίσει τον Δεκέμβριο του 2013 τα 750 δις ευρώ (ή τα 412% του ΑΕΠ).

Το χρέος των 750 δις ευρώ είναι γιγαντιαίο και σε συνθήκες παρατεταμένης ύφεσης του οικονομικού μας συστήματος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και άρα είναι μη βιώσιμο.

Η δραματικότερη παρατήρηση, που αντανακλά τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων μετά την μεταπολίτευση, είναι η ακόλουθη.

· Στην διεισδυτική τους εργασία οι καθηγητές Τσιραμπίδης Α. και Φιλιππίδης Α., «Ορυκτοί Πόροι Ελλάδος:
· η συνολική αξία του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσός, λιγνίτες, κ.ά.), ανέρχεται σε 1.500 δις ευρώ.
Ας υποτεθεί ότι η αξιοποίηση των ενεργειακών μας ορυκτών πρώτων υλών θα συντελεστεί σε χρονικό ορίζοντα 70 ετών.
· Υποθέτοντας ένα μέσο επιτόκιο δανεισμού 4% για τα επόμενα 70 χρόνια,
· προκύπτει ότι η μελλοντική αξία των 750 δις ευρώ και σε ορίζοντα 70 ετών εκτιμάται σε 12.000 δις ευρώ.
· Δηλαδή, το ποσό των 12.000 δις ευρώ κατά το έτος 2083 και με μέσο επιτόκιο 4%, έχουν παρούσα αξία 750 δις ευρώ.

Άρα, το εξωφρενικό συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι η μελλοντική αξία του σημερινού εθνικού χρέους, είναι 16 φορές υψηλότερη από το σύνολο του ορυκτού μας πλούτου.

Οι ανωτέρω διαπιστώσεις είναι μελαγχολικές. Οι πολιτικοί, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας, που χρεοκόπησαν το έθνος, φέρουν τεράστιες ευθύνες.

Η Ελλάδα συνιστά περίπτωση χώρας που την αφανίζει το υπερμέγεθες δημόσιο χρέος. Οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους είναι υπέρμετρες και μετά το 2006 υπερβαίνουν το σύνολο των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

Ο γόρδιος δεσμός του δημοσίου χρέους μπορεί να επιλυθεί, αν την επόμενη εικοσαετία ο μέσος αναπτυξιακός ρυθμός της χώρας είναι τουλάχιστον 5% και με την προϋπόθεση να κτυπηθούν στη ρίζα τους η κρατική διαφθορά και οι έκνομες παραοικονομικές δραστηριότητες.

Γιώργος Βάμβουκας. Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ)

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ
Για να καταλάβετε τι σημαίνει ότι το χρέος έφθασε το 412% του ΑΕΠ να σας πω ότι στην Ισπανία έγινε χαμός διότι το χρέος έφθασε κοντά στο 100%... και πανικοβλήθηκαν άπαντες....
ΠΗΓΗ  http://koukfamily.blogspot.gr

H ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ...!!!




Του Αθανασόπουλου Περικλή



Τι έχει πετύχει μέχρι σήμερα η παγκόσμια διακυβέρνηση στη χώρα μας;


Tην πλήρη απαξίωση, του κρατικού μηχανισμού,
Την υποβάθμιση της παιδείας.
Την υποβάθμιση της υγείας με τελικό στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίησή της.
Την διάλυση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών.
Την κατάργηση κάθε είδους κοινωνικής πρόνοιας.
Την επιβολή περίπου 80 νέων φόρων με στόχο την φτωχοποίηση των Ελλήνων.


Την νομιμοποίηση των 2.000.000 λαθρομεταναστών.
Την ελαχιστοποίηση των συντάξεων με τελικό στόχο την επιβολή εθνικής σύνταξης.
Την Πακιστανοποίηση των μισθών με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Την εκμηδένιση των εργασιακών κεκτημένων και των δικαιωμάτων.
Την αύξηση της υπογεννητικότητας στη Ελλάδα με τελικό στόχο μια νέα Γενοκτονία των Ελλήνων.
Τον απόλυτο έλεγχο της Δικαιοσύνης.
Τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας μέσω της κρατικής παραοικονομίας ( βλέπε SIEMENS).
Την απαξίωση των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας με τελικό στόχο την ιδιωτικοποίησή τους.
Την απαξίωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.


Στη συνέχεια η επόμενη κυβέρνηση εχει να τελειώσει με:
Την ολοκλήρωση της εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας.
Την ολοκλήρωση της εκχώρησης των υδρογονανθράκων.
Την τραπεζοποίηση με τελικό στόχο την δέσμευση της ιδιωτικής περιουσίας του Ελληνικού λαού.
Την ολοκλήρωση των οικονομικών ζωνών αφού είδη πολλές λειτουργούν (Σκουριές κλπ).
Την επιβολή δια ροπάλου της ένταξης των λαθρομεταναστών στην αγορά εργασίας και κυρίως στις οικονομικές ζώνες.
Την δημιουργία Λαθρομεταναστευτικών πόλεων με Τζαμιά, σχολία, νεκροταφεία για τους Μουσουλμάνους.
Την κατάργηση των εισπρακτικών μηχανισμών του κράτους ( εφορείες, ασφαλιστικά ταμεία, τελωνεία, κλπ), με στόχο την πλήρη τραπεζοποίηση των κρατικών συναλλαγών.
Την διάλυση του κοινωνικού ιστού της Ελλάδας.
Την ευθυγράμμιση με Ευρωπαϊκές συνθήκες οι οποίες έχουν τελικό στόχο την κατάργηση του Ελληνικού Συντάγματος.
Την κατάργηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με την επιβολή του Ευρωστρατού, γιατί πλέον τα Ελληνικά σύνορα θα είναι σύνορα της Ευρώπης.
Την επιβολή της ηλεκτρονικής κάρτας του πολίτη με στόχο τον πλήρη έλεγχο του ατόμου.


Που μας οδηγούν;
Με απλά λόγια η Ελλάδα αποτελεί το πείραμα για την εφαρμογή της παγκόσμιας διακυβέρνησης με έναν Ελληνικό λαό ανήμπορο να αντιδράει.


Σταδιακά ολοκληρώνεται η διάλυση της Ελλάδας, " η διάλυση του παλιού, όπως λεέι και ο Στουρνάρας" και θα ξεκινήσει η δημιουργία του "νέου" κράτους της Ν.Τ.Π. που η περιουσία του θα ανήκει στο διεθνές διατραπεζικό κέντρο, με έναν λαό μόνιμα χρεωμένο ο οποίος αργά – αργά θα αφομοιωθεί με τους λαθρομετανάστες οι οποίοι σε πολύ λίγα χρόνια θα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ σε πληθυσμό τους Έλληνες.


Η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα διαχειριστεί λαθρομετανάστες από τις ανατολικές χώρες μέσω των 50 περίπου Λαθρομεταναστευτικών κέντρων που θα δημιουργηθούν σε όλη την επικράτεια, και αφού θα αξιολογούνται σε ικανούς και μη ικανούς, οι ικανοί θα εκπαιδεύονται και αφού νομιμοποιούνται σύμφωνα με την Συνθήκη (ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ), πολλοί απο αυτούς θα οδηγούνται στην Ευρώπη ως πάμφθηνα εργατικά χέρια των 100 ευρώ το μήνα.


Αρκετοί θα παραμείνουν στην Ελλάδα και θα εργαστούν στις ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ που θα δημιουργηθούν στη ΘΡΑΚΗ-ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΠΕΛΙΠΟΝΝΗΣΟ, ΚΡΗΤΗ κλπ. στις οποίες θα εγκαταστήσουν οι πλουτοπαραγωγικές βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης, ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ-ΟΛΑΝΔΙΑ-ΑΓΓΛΙΑ κλπ, τις επιχειρήσεις τους και θα οριοθετηθούν τα διαχειριστικά κέντρα των απορριμάτων.


Από πρόχειρες εκτιμήσεις, οι λαθρομετανάστες που θα εκπαιδευτούν και θα νομιμοποιηθούν στη χώρα μας θα ξεπεράσουν τα 15.000.000, γιατί τόσες είναι περίπου οι ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε εργατικό δυναμικό.


Να σημειωθεί ότι για την αξιολόγηση , την εκπαίδευση την κατάρτιση, την νομιμοποίηση, καθώς και την λειτουργία των Λαθρομεταναστευτικών κέντρων, η Ελλάδα θα επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση με το «κεφάλι»… (είναι πολλά τα λεφτά) !!!


Αφού τα παραπάνω θα αποτελέσουν πραγματικότητα για την χώρα μας, ας φανταστούμε την ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ που οραματίστηκαν οι πολιτικοί μας…!!!


Πρόκειται για μια Ελλάδα που θα παράγει εργατικό δυναμικό για την Ευρώπη και θα αποτελεί τον μοχλό της ενδιάμεσης βιομηχανικής παραγωγής των Ευρωπαίων.


Όπως, για παράδειγμα η ΓΕΡΜΑΝΙΑ θα παράγει σε 1η φάση τα βιομηχανικά της προϊόντα με πολύ φτηνό εργατικό κόστος στην Ελλάδα, από τους εκπαιδευμένους και νομιμοποιημένους λαθρομετανάστες, αντί στις ΚΙΝΑ-ΙΝΔΙΑ-ΠΑΚΙΣΤΑΝ κλπ που το έκανε έως σήμερα, και μετά θα τα προωθεί σε 2η φάση στην παγκόσμια αγορά.


Το μείζον ερώτημα είναι αν θα επιτραπεί στην Ελλάδα να λειτουργεί αυτόνομα σαν Ελεύθερη και Ανεξάρτητη Χώρα ,η θα προχωρήσουν στην σύνταξη και ψήφιση του Ευρωσυντάγματος το οποίο στην ουσία θα καταργήσει και θα υποκαταστήσει το Ελληνικό Σύνταγμα.


Και φυσικά όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητο ότι για να επιτευχθούν πρέπει να «εντάξουν» τους Έλληνες πολίτες σε μια νέου τύπου διακυβέρνηση που θα ελέγχονται για τα πάντα μέσω της ηλεκτρονικής κάρτας του πολίτη.


Τι κάνουμε;
Ενώ όλα αυτά συμβαίνου,ν ο Ελληνικός λαός βομβαρδίζεται καθημερινά και ευρίσκεται σε πλήρη σύγχυνση,συνεχίζοντας να κάθεται ακόμα στους καναπέδες και να δείχνει μάλλον κουρασμένος…!!!!


Φυσικά σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να τους σταματήσουμε, και σύντομα θα δούμε πράγματα που δεν θα τα πιστεύουμε.


Όλα τα παραπάνω θα επιβληθούν δια ροπάλου, (βλέπε πως σε μία νύχτα το στρατόπεδο της Κορίνθου μετατράπηκε σε λαθρομεταναστευτικό κέντρο, και μέσα σε λίγες μέρες ξεχάστηκε, και σήμερα αυτό συνεχίζεται και σε άλλα στρατόπεδα της Ελλάδας).


Ας ελπίσουμε ότι η έκρηξη θα γίνει την στιγμή που θα αρχίσουν να χτίζονται τα 100 ΤΖΑΜΙΑ σε όλη την Ελλάδα για να εξυπηρετηθούν θρησκευτικά οι Λαθρομετανάστες…!!!


Τότε οι αλλόθρησκοι λαθρομετανάστες θα διεκδικήσουν πλήρη δικαιώματα και μάλιστα με τσαμπουκά και θα θελήσουν να τα επιβάλλουν με την βία και……


Ας ελπίσουμε ότι για άλλη μια φορά η εκκλησία και η θρησκεία μας θα μπορέσει να αντιδράσει ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.

πηγή

ΠΗΓΗ http://koukfamily.blogspot.gr

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

1453: Η μεγαλύτερη Εθνοκτονία στην ιστορία. Η γενοκτονια των Ελλήνων

100 ΕΚ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΥΠΑΡΞΕΙ ΤΟ 1453. Δημογραφικά στοιχεία-σοκ: 93,5 εκατ. οι Τούρκοι το 2050 – 7,5 εκατ. οι Ελληνες!!

Ο πληθυσμός της Τουρκίας θα αγγίξει τα 93,5 εκατομμύρια το 2050 οπότε και θα ξεκινήσει να μειώνεται, σύμφωνα με επικαιροποιημένη έρευνα της τουρκικής στατιστικής υπηρεσίας.

Tην ίδια εποχή ο ελληνικός πληθυσμός θα έχει μειωθεί, βάσει του σημερινού ρυθμού γεννήσεων και του ρυθμού των θανάτων στα 7,5 εκατ. ψυχές…


Με βάση τα στοιχεία της έρευνας, ο πληθυσμός άνω των 65 ετών αυξήθηκε στο 7,5% όταν το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα διαμορφώνεται στο 18,1% (2011). Δηλαδή η Ελλάδα γερνάει, ενώ η Τουρκία σφύζει από νιάτα.

Με τη διατήρηση του σημερινού δείκτη γονιμότητας, ο πληθυσμός της Τουρκίας θα διαμορφωθεί σε 89,2 εκατομμύρια το 2075 από 76,5 εκατ. φέτος.

Ο δείκτης γονιμότητας από 2,12 το 2006 μειώθηκε σε 2,08 το 2012 στο γενικό πληθυσμό ενώ στις ανώτερες τάξεις βρίσκεται στο 1,02. Υπενθυμίζεται ότι για τη διατήρηση του πληθυσμού σε σταθερό επίπεδο απαιτείται δείκτης γονιμότητας 2,1 (όριο αντικατάστασης).

Πάντως με βάση στοιχεία της εταιρείας ερευνών ΚΟΝDΑ, o πληθυσμός των κουρδικής καταγωγής πολιτών της Τουρκίας για το 2013 υπολογίζεται σε 13,4 εκατομμύρια, ήτοι το 17,7% του συνολικού πληθυσμού.

Συγκεκριμένα, στις ηλικίες άνω των 18 οι Κούρδοι αποτελούν το 14,7% ενώ στις ηλικίες έως 17 ετών αποτελούν το 24,7% του πληθυσμού, δηλαδή ένα στα τέσσερα παιδιά στην Τουρκία σήμερα είναι κουρδικής καταγωγής.

Το 1974 ο τουρκικός πληθυσμός ήταν 32 εκατ. ψυχές ενώ ο ελληνικός 8,5 εκατ., δηλαδή αναλογία κάτω από 4:1. Το 1922 ο πληθυσμός της Τουρκίας ήταν 11 εκατ. κάτοικοι και της Ελλάδας 6,5!

Ο Β’ΠΠ και ο Εμφύλιος κόστισε στην χώρα μας σε θανάτους και μείωση γεννήσεων περισσότερο από 1,5 εκατ. ψυχές και «έσβησε» το πληθυσμιακό κέρδος (το μοναδικό εθνικό κέρδος) από την ανταλλαγή πληθυσμών του 1922-1923.

Αν υπήρχε στην δεκαετία 1940-1950 αυτό το 1,5 εκατ. ανθρώπων σήμερα θα είχαν αυξήσει τον πληθυσμό της χώρας κατά 4 εκατ. κατοίκους!

Υπάρχει όμως ένα εντυπωσιακό στοιχείο σε παλαιότερη μελέτη ομάδας Ελλήνων ιστορικών και της Στατιστικής Υπηρεσίας στην δεκαετία του ’70 που αναφέρει ότι ο ελληνικός πληθυσμός θα ήταν πάνω από 100 εκατ. αν δεν είχε μεσολαβήσει το 1453 και η τουρκική σκλαβιά των σχεδόν τεσσάρων αιώνων.

Δείτε τον χάρτη πώς θα ήταν αν είχαν αναχαιτιστεί τα οθωμανικά στίφη τον 15ο αιώνα…

Ποιος μπορεί να αδικήσει τον Τ. Οζάλ που είχε πει ότι «Την ελληνοτουρκική διαμάχη θα την λύσει το δημογραφικό»;

Το χειρότερο απ’όλα είναι ότι το πρόβλημα είναι γνωστό και ουδείς κάνει κάτι για ξεκινήσει μια ουσιαστική διαδικασία επίλυσης. Μάλλον το αντίθετο γίνεται. Κάποιοι θέλουν να εξαφανίσουν τους Έλληνες…

πηγή
ΠΗΓΗ:koukfamily.blogspot.gr

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Ο γ΄ Μακεδονικός Πόλεμος και η μάχη της Πύδνας (22 Ιουνίου 168 π. Χ.)!!





ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Ο Δέυτερος Μακεδονικός Πόλεμος (200-196π.Χ.) έληξε με τον θρίαμβο της Ρώμης και των Ελλήνων συμμάχων της επί του Φιλίππου του Ε΄ στις Κυνός Κεφαλές το 197π.Χ. Με αυτή τη νίκη οι Ρωμαίοι διασφάλισαν τον περιορισμό της Μακεδονίας εντός της επικρατείας της και τον περαιτέρω πολιτικό και στρατηγικό κατακερματισμό του Ελληνικού κόσμου. Το Μακεδονικό βασίλειο είχε ακόμη πολλές αντοχές και ήταν πρακτικά αδύνατον για τη Ρώμη να το κατακτήσει αλλά μετά από αυτή την ήττα είχε στρωθεί ο δρόμος για την οριστική επικράτηση των Λατίνων.
Ο πανούργος Φίλιππος ξεκίνησε το σχέδιο αναδιοργάνωσης του κράτους του σχεδόν αμέσως μετά το πέρας του πολέμου. Έχτισε νέες πόλεις μακριά από τους κεντρικούς οδικούς άξονες ώστε να μη γίνονται αντιληπτές οι κινήσεις του από τους αντιπάλους και μυστικά προετοίμαζε τον νέο του στρατό. Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει το σχέδιο του καθώς απεβίωσε στην Αμφίπολη το 179π.Χ. Στον θρόνο τον διαδέχθηκε ο γιος του Περσέας αφού πρώτα εξόντωσε τον αδερφό του και συνδιεκδικητή Δημήτριο. Ο Περσέας υπήρξε πολύ δραστήριος. Συνέχισε το εξοπλιστικό πρόγραμμα του πατέρα του αλλά διαφοροποιήθηκε στην εξωτερική πολιτική καθώς ξεκίνησε ένα πανελλήνιο κίνημα κατά των Ρωμαίων επιζητώντας έτσι νέα σύγκρουση με τις λεγεώνες. Η σύγκρουση αυτή δεν άργησε να έρθει. Η φιλολαϊκή πολιτική του Περσέα κίνησε την υποψία μεταξύ των Ελλήνων ηγεμόνων της περιοχής και τόσο ο Ευμένης Β΄της Περγάμου όσο και η Αιτωλική Συμπολιτεία προσκάλεσαν τη Ρώμη σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της Μακεδονίας. Το διαχρονικό σαράκι του Ελληνισμού ξεκίνησε να κατατρώει ακόμη μια φορά τη σάρκα του έθνους.

Το 171 π.Χ. ξεκίνησε ο νέος Μακεδονικός Πόλεμος με έναν θρίαμβο τον Μακεδονικών όπλων επί των Ρωμαίων υπό τον Πόπλιο Λίκινο Κράσσο στη μάχη του Καλλίνικου κοντά στη Λάρισα. Σε αυτή τη μάχη δεν υπήρξε σύγκρουση φάλαγγας-λεγεώνας καθώς συγκρούστηκαν μόνο οι προφυλακές των στρατών (πελταστές και λοιποί ελαφρά οπλισμένοι) και το ιππικό. Η υπεροχή του ιππικού των Εταίρων ήταν τέτοια που η ρωμαϊκή στρατιά υπέστη πανωλεθρία και αναγκάστηκε να υποχωρήσει καθώς ήταν βέβαιο πως η λεγεώνα χωρίς την κάλυψη του ιππικού και όντας καθηλωμένη από τις φάλαγγες του Περσέα θα βρισκόταν περικυκλωμένη από τους Μακεδόνες ιππείς.
Οι Ρωμαίοι θορυβημένοι από τη πανωλεθρία έστειλαν στην Ελλάδα τον ικανότερο στρατηγό τους τον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο, έναν άντρα που είχε προσφέρει πολλά στη Ρώμη και έχαιρε της εκτίμησης όλου του αρχαίου κόσμου. Ταυτόχρονα έστειλαν στην Ήπειρο τον Λεύκιο Αινίκιο Γάλλο για να εξουδετερώσει τους Ηπειρώτες συμμάχους της Μακεδονίας. Όπως θα καταφανεί στο τέλος αυτή η κίνηση ίσως ήταν και η κρισιμότερη του πολέμου, παράδειγμα της στρατηγικής οξυδέρκειας του Αιμίλιου Παύλου που ουσιαστικά είχε στον έλεγχο του ολόκληρη τη πολιτική της Ρώμης στα χρόνια του πολέμου.
Ο Περσέας απέτυχε να υπερασπιστεί τόσο τους συμμάχους του στην Ήπειρο όσο και στη Θεσσαλία και αναγκάστηκε να προσφύγει σε καθαρά αμυντική στρατηγική εντός της Μακεδονίας. Έστησε το στρατόπεδο του στη βόρεια όχθη του ποταμού Ενιπέα (ακριβώς κάτω από το σημερινό Λιτόχωρο), για να εμποδίσει τη διάβαση του από τις λεγεώνες του Αιμίλιου Παύλου. Ο έμπειρος στρατηγός είδε πως ο Περσέας είχε φερθεί με σύνεση και απέφυγε τη βίαιη διάβαση του ποταμού. Αντίθετα έστειλε ισχυρή στρατιωτική δύναμη στο πέρασμα της Πέτρας ανάμεσα στον Όλυμπο και τα Πιέρια Όρη αιφνιδιάζοντας τη Μακεδονική φρουρά της περιοχής και εξασφαλίζοντας μία ασφαλή δίοδο στη πεδιάδα της Κατερίνης. Ο Μακεδόνας βασιλιάς απογοητευμένος, απέσυρε το στρατόπεδο του από την οχυρή θέση για να μη βρεθεί περικυκλωμένος. Κατέφυγε στη βόρεια όχθη του ποταμού Αίσωνα όπου και στρατοπέδευσε λίγο νότια της σημερινής Κατερίνης. Ο Ρωμαίος Ύπατος αντίθετα στρατοπέδευσε στους λόφους πάνω από το πεδίο της μάχης για να αποφύγει προφανώς τις επιδρομές των Μακεδόνων πρόδρομων ιππέων.
Η μάχη
Ο βασιλιάς της Μακεδονίας είχε στη διάθεση του 30 χιλιάδες φαλαγγίτες, 9 χιλιάδες ελαφρά οπλισμένους και 4 χιλιάδες ιππείς. Παρέταξε τους άντρες τους με το κλασικό "Μακεδονικό σχήμα" που υιοθέτησε ο Φίλιππος ο Β΄ και τελειοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος. Οι φαλαγγίτες στη μέση της παράταξης χωρισμένη σε δύο τμήματα. Αριστερά οι χαλκασπίδες και δεξιά οι αργυρασπίδες. Στο αριστερό τμήμα της παράταξης υπήρχε ιππικό με τη προσθήκη πολλών πελταστών και τοξοτών. Τόσο οι άντρες όσο και τα άλογα αυτά είχαν εκπαιδευτεί στην αντιμετώπιση ελεφάντων (Πολύαινος,Στρατηγήματα) καθώς οι Ρωμαίοι διέθεταν 20 περίπου θηρία στις τάξεις του στρατού τους. Στα δεξιά το βασιλικό ιππικό μαζί με το εξαιρετικό σώμα των Εταίρων ιππέων. Απέναντι του ο Ρωμαίος Ύπατος διέθετε 23.800 λεγεωνάριους, 9.600ελαφρά οπλισμένους και 4.200 ιππείς. Χώρισε το πεζικό του σε δύο λεγεώνες με τους "ψιλούς" έμπροσθεν της παράταξης. Στα αριστερά παρέταξε τους ελέφαντες με λίγο ιππικό και αρκετούς ελαφρά οπλισμένους ενώ στα δεξιά το μεγαλύτερο μέρος του ιππικού επιφορτισμένο με τη δυσκολότερη αποστολή, να αντιμετωπίσει δηλαδή του Μακεδόνες Εταίρους!

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο ζήτημα των ενισχύσεων ως μισθοφορικό σώμα που έλαβε ο Περσέας από τους Βαστέρνους, τρομεροί και πολεμοχαρείς Γαλάτες, λίγο πριν από τη μάχη. Οι 20 χιλιάδες αυτοί υψηλόσωμοι πολεμιστές φάνταζαν ως ιδανικοί σύμμαχοι για τους Μακεδόνες στρατιώτες καθώς η όψη τους και μόνο ήταν αποκαρδιωτική για τον οποιονδήποτε εχθρό. Η αμοιβή που ζήτησαν όμως οι Γαλάτες ήταν πολύ υψηλή και λίγο πριν από τη μάχη αποχώρησαν δίχως να λάβουν μέρος στο πλευρό των Μακεδόνων. Η σύγκρουση ξεκίνησε στις 3 το απόγευμα γεγονός που προσδίδει αληθοφάνεια στον ισχυρισμό πως η μάχη ξεκίνησε από τυχαίο γεγονός. Οι Μακεδόνες διάβηκαν τον Αίσωνα ποταμό και πλησίασαν απειλητικά τη ρωμαϊκή παράταξη. Το τείχος από τις σάρισες έμοιαζε αδιαπέραστο για τους λεγεωνάριους. Και όντως ήταν! Το δεξί μέρος της ρωμαϊκής παράταξης άντεξε στη προέλαση της φάλαγγα κυρίως λόγω της δράσης των ελεφάντων που παρά την εκπαίδευση των Μακεδόνων φαίνεται να έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη καθήλωση των Ελλήνων χαλκασπίδων. Στο αντίθετο άκρο της παράταξης οι αργυρασπίδες, χωρίς κανένα εμπόδιο στο δρόμο τους, σάρωσαν τη ρωμαϊκή παράταξη που παρά τον αρχικό ηρωισμό ξεκίνησε να υποχωρεί άτακτα προς τους λόφους. Ο Αιμίλιος Παύλος εξοργίστηκε με την υποχώρηση και όρμησε ανάμεσα στους άνδρες του ξορκίζοντας τους να παραμείνουν στις θέσεις τους.

Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην μετά τη μεταφορά του πεδίου μάχης στους λόφους πριν το στρατόπεδο. Το ανισόπεδο πλέον σημείο εμπόδιζε τους φαλαγγίτες να είναι ο ένας δίπλα στον άλλον, δημιουργώντας έτσι μεγάλα κενά στην ελληνική παράταξη. Καθοριστικό ρόλο επίσης έπαιξε και η δράση του ρωμαϊκού ιππικού που με αυτοθυσία έπεσε πάνω στη φάλαγγα καθυστερώντας τη καταδίωξη του ηττημένου πεζικού. Οι Ρωμαίοι ιππείς υπέστησαν τρομακτικές απώλειες αλλά έδωσαν χρόνο στη Λεγεώνα να ανασυνταχθεί αλλά διέσπασαν περαιτέρω τη συνοχή της φάλαγγας. Μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί η απουσία από τις περιγραφές των αρχαίων συγγραφέων κάποια δράση του επίφοβου σώματος των Εταίρων ιππέων. Αν οι Μακεδόνες ιππείς επέδραμαν κατά των Ρωμαίων καβαλάρηδων τότε σίγουρα θα τους είχαν τρέψει σε φυγή και ολόκληρη η αριστερή πτέρυγα της Ρωμαϊκής παράταξης θα είχε καταρρεύσει. Η καταδίωξη της υποχωρήσας λεγεώνας από τους Εταίρους θα ήταν μετά το ζητούμενο καθώς και η μεταβολή των αργυρασπίδων προς τα αριστερά για να συνδράμουν τους σκληρά δοκιμαζόμενους χαλκασπίδες.
Τίποτα από αυτά όμως δε συνέβηκε και η σφοδρή αντεπίθεση της λεγεώνας απέναντι στην αποδιοργανωμένη φάλαγγα ξεκίνησε. Οι μεμονωμένες μάχες που ακολούθησαν ευνοούσαν τους λεγεωνάριους λόγω του οπλισμού τους. Η μεγαλύτερες ασπίδες τους καθώς και το μακρύτερο ξίφος τους το gladius υπερτερούσαν κατά πολύ της μικρής ασπίδας και του ξιφίδιου ( περισσότερο μεγάλο μαχαίρι παρά ξίφος) που ήταν οπλισμένοι οι Μακεδόνες. Οι επίφοβες σάρισες τους ήταν πλέον άχρηστες αφού η οπλιτική παράταξη είχε διασπαστεί. Αλλά το χειρότερο δεν είχε συμβεί ακόμη. Το ιππικό των Εταίρων παρακολουθούσε χωρίς να παρεμβαίνει τη σφαγή των συμπατριωτών του και ο βασιλιάς Περσέας αποχώρησε από το πεδίο της μάχης αφήνοντας τους στρατιώτες του στην τύχη τους!

Ρωμαίους παρά να προκαλέσει μια Γαλατική εισβολή στη Μακεδονία. Το μόνο μεμπτό στη συμπεριφορά του Περσέα ήταν η φυγή του από το πεδίο της μάχης. Η θέση του ήταν δίπλα στους Μακεδόνες του, ή να θριαμβεύσει ή να σκοτωθεί πολεμώντας!


Οι αργυρασπίδες τράπηκαν σε άτακτη φυγή ενώ οι χαλκασπίδες στο αριστερό άκρο της παράταξης συνέχισαν να πολεμούν με απαράμιλλο ηρωισμό. Κυκλώθηκαν από ολόκληρη πλέον τη ρωμαϊκη παράταξη και έπεσαν μέχρις ενός, 5 χιλιάδες άντρες χωρίς να παραδώσουν τα όπλα τους, πιστοί στους όρκους που είχαν δώσει. Ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος διέταξε καταδίωξη του εχθρού αφού εντελώς απρόσμενα του δόθηκε η ευκαιρία να εκμηδενίσει τον στρατό της Μακεδονίας σε μία μόλις μάχη. Οι Ρωμαίοι πρόλαβαν τους Μακεδόνες που υποχωρούσαν στη θέση Λουλουδιές του Κίτρους Πιερίας και η σφαγή που ακολούθησε δεν είχε προηγούμενο σε σκληρότητα και βαρβαρότητα. Η μάχη παρά την αρχική θετική έκβαση για τον Περσέα, κατέληξε σε θρίαμβο της Ρώμης.


Συμπέρασμα


Μετά τη μάχη ο Περσέας προσπάθησε να διαφύγει στη Μ.Ασία για να διεκδικήσει ξανά τον θρόνο του, κάτι που είχαν κάνει στο παρελθόν οι πρόγονοι του Αντίγονος Γονατάς και περισσότερο ο Δημήτριος Πολιορκητής. Δεν τα κατάφερε όμως και συνελήφθη στη Σαμοθράκη. Σύρθηκε αιχμάλωτος στην Ιταλία όπου και πέθανε ατιμασμένος. Η πόλη της Πύδνας έπειτα από σύντομη πολιορκία έπεσε και μαζί της έπεσε και ολόκληρη η Μακεδονία που αποτελούσε πλέον επαρχία της Ρώμης. Ο δρόμος για την κατάκτηση του Ελληνικού κόσμου είχε ανοίξει διάπλατα για τη νέα υπερδύναμη της εποχής! Τα λάφυρα που μάζεψε ο Αιμίλιος Παύλος και έστειλε στη Ρώμη ήταν τόσα πολλά που, όπως λέγεται, για εκατόν πενήντα χρόνια οι Ρωμαίοι πολίτες δεν πλήρωναν φόρους καθώς η αιώνια πόλη μπορούσε να συντηρηθεί από τα Μακεδονικά χρήματα!
Τα λάθη του Περσέα αμέτρητα αλλά κανείς δε μπορεί να του καταλογίσει ευθύνες καθώς όπως φαίνεται έπεσε θύμα μιας απίστευτης προδοσίας. Το μεγαλύτερο του λάθος είναι η άφεση των Ηπειρωτών συμμάχων στην τύχη τους. Ο νέος βασιλιάς υστερούσε σε θέματα της λεγόμενης "Υψηλής Στρατηγικής" έναντι του γηραιού Ρωμαίου στρατηγού και απέτυχε να ενισχύσει τους συμμάχους του ώστε να αποφύγει την ήττα τους. Αυτή η ήττα των Ηπειρωτών έδωσε το έναυσμα στον Αιμίλιο Παύλο να εισέλθει μέχρι μέσα στη Μακεδονική επικράτεια καθώς τα νώτα του ήταν πλέον καλυμμένα. Επιπλέον η πρόχειρη φύλαξη του στενού της Πέτρας ήταν ένα μεγάλο σφάλμα στρατηγικής. Έδωσε τη δυνατότητα στον εχθρό να πλευροκοπήσει τη παράταξη του και να επιλέξει πλέον αυτός τον τόπο και χρόνο της σύγκρουσης. Το άλλο μεγάλο λάθος του ήταν τακτικής φύσεως, δηλαδή κατά τη διάρκεια της μάχης. Η αργυρασπίδες μετά τη πρώτη κρούση και φυγή των Ρωμαίων, τους ακολούθησαν σε ανισόπεδο έδαφος που δεν ταιριάζει σε οπλιτικό πόλεμο, έκανε δηλαδή το ίδιο λάθος που έκανε και ο πατέρας του στις Κυνός Κεφαλές. Έπρεπε να διατάξει τη παύση της προέλασης και την ενίσχυση των χαλκασπίδων στο αριστερό άκρο που δοκιμάζονταν σκληρά. Οι Εταίροι ιππείς (οι ευγενείς δηλαδή) δε συμμετείχαν στη μάχη προφανώς αφού είχαν έρθει σε μυστική συμφωνία με τους Ρωμαίους. Η φιλολαϊκή πολιτική του Περσέα είχε φέρει κοντά του όλους τους Έλληνες πλην των πλουσίων γαιοκτημόνων που είδαν την επιρροή και την περιουσία τους να μειώνονται πολύ και προφανώς ήθελαν να τον ξεφορτωθούν. Το θέμα των Γαλατών πολεμιστών χρήζει και αυτό ιδιαίτερης μελέτης. Πολλοί κακίζουν τον τελευταίο Μακεδόνα βασιλιά και τον χαρακτηρίζουν ως φιλάργυρο που δεν πλήρωσε τους μισθοφόρους να πολεμήσουν στο πλευρό του. Δεν αναλογίζονται όμως τον συλλογισμό που μπορεί να είχε ο Περσέας καθώς αν οι βάρβαροι μπορούσαν να αντιληφθούν πόσος χρυσός υπήρχε στα ταμεία του τότε είναι βέβαιο πως την επόμενη χρονιά θα έπρεπε να αντιμετωπίσει μία δική τους εισβολή! Ο Περσέας προτίμησε να ρισκάρει τον πόλεμο με τους http://monoistoria.blogspot.com/2011/06/blog-post.html


"Μηδεν δεινότερον και φοβερότερον εωρακέναι φάλαγγος Μακεδονικής."
Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, 168 πΧ
ΠΗΓΗ  http://www.istorikathemata.com

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Οταν η Βούλτεψη της κωλοτούμπας έλεγε την αλήθεια και κατηγορούσε τον Χαρδούβελη....




Μέσα στις κωλοτούμπες των τελευταίων ετών στην πολιτική ζωή του τόπου μια από τις πλέον ηχηρές υπήρξε της κ. Σοφίας Βούλτεψη....
Ξεκίνησε με κατηγορίες κατά των μνημονιακών και τα άρθρα της έβγαζαν φωτιά...
Πολλές φορές τα φιλοξενήσαμε και στο ιστολόγιό μας....
Εμελλε όμως να αποδειχθεί ότι θα ήταν μία ακόμα πολιτικός που θα έγλυφε εκεί που χθες έφτυνε...
Συγκυβερνάει με όλους αυτούς που κατηγορούσε για προδότες....

Αυτά κάνει το χρήμα και η εξουσία....

Ας απολαύσουμε λοιπόν τι έλεγε η προδότρα Βούλτεψη όταν άνηκε στον πατριωτικό χώρο για τον νέο υπουργό Οικονομικών Χαρδούβελη....

«Από εκβιασμό σε εκβιασμό φθάσαμε και στο τελευταίο στάδιο του ραγιαδισμού. Στο «σφάξε με αγά μου, ν’ αγιάσω».

Όπου και να στραφείς, πάντα πάνω σε κάποιον εθελόδουλο θα πέσεις, έτοιμο να εξηγήσει, να δικαιολογήσει, να ταυτιστεί με τη γνώμη των δανειστών.

Από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Οικονομικών ως τους αρμόδιους (λέμε τώρα) υπουργούς, γενικούς γραμματείς, πρώην και επίδοξους καταστροφείς της χώρας.

Σα να μην μας έφθαναν όλοι αυτοί, τελευταίως προστέθηκε και καινούργιος «αναλυτής» των ψυχαναγκαστικών προβλημάτων των δανειστών μας.

Πρόκειται για τον διευθυντή του Οικονομικού Γραφείου του κ. Παπαδήμου, Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος στα διαλείμματα προσφοράς των υπηρεσιών του μεταξύ Σημίτη και Παπαδήμου (πάντα από το ίδιο πόστο), κάνει και τον καθηγητή στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Όπως είπε μιλώντας στο Σκάι, οι δανειστές μας «γνωρίζουν πως αν καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός η κατανάλωση θα υποχωρήσει περαιτέρω και θα υπάρξει μεγαλύτερη ύφεση, αλλά… θέλουν με την πίεση αυτή να δουν ότι «οι Έλληνες έχουν σοβαρευτεί και βλέπουν πλέον τα προβλήματα στον τόπο»»!

Αν και οικονομολόγος, αποδέχεται δηλαδή ότι η χώρα στραγγαλίζεται καθαρά για λόγους παραδειγματισμού, για να τιμωρηθεί δηλαδή, να εξουθενωθεί και να μηδενιστεί, να μην υπάρξει η παραμικρή περίπτωση να συνέλθει.

Κάνει, όμως, ένα λάθος. Επειδή η δική του ζωή δεν έχει καθόλου επηρεαστεί από την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και επειδή συνέχισε να παρέχει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τις «υπηρεσίες» του εδώ κι’ εκεί χωρίς ποτέ να χρειαστεί να μας εξηγήσει τι διάβολο συμβούλευε τον κ. Σημίτη της λεγόμενης «Ισχυρής Ελλάδας» και των swaps, νομίζει πως διαρκεί ακόμη εκείνη η «χρυσή εποχή» των απευθείας αναθέσεων στα εξοπλιστικά και των πανάκριβων υπογραφών με τη Ζήμενς.

Πιστεύει δηλαδή πως η χώρα θα οδηγηθεί στην απόλυτη φτώχεια και στην (αναπόφευκτη) χρεοκοπία, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Πιστεύει πως θα καθίσουμε όλοι να τιμωρηθούμε από τους πρώτους διδάξαντες την διαφθορά, την αρχαιοκαπηλία, τις πελατειακές σχέσεις (βλέπετε τι γίνεται αυτόν τον καιρό με τον Γερμανό Πρόεδρο που κατηγορείται για τις ύποπτες σχέσεις του με το επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας), τις μίζες και την μεταφορά μαύρου χρήματος σε φορολογικούς παραδείσους, ίσως επειδή έχουμε καταληφθεί από ένα είδος Συνδρόμου της Στοκχόλμης.

Φυσικά, κάνει λάθος. Πολύ περισσότερο που αν δεν βάλει το μυαλό του να δουλέψει προς κάποια πιο επιστημονική λύση από αυτήν της τιμωρίας, το μεν καινούργιο του αφεντικό θα φύγει νύχτα – έχοντας λάβει και αυτός μέρος στην εθνική προδοσία – ο δε ίδιος θα δυσκολευτεί να βρει τράπεζα να τον (ξανα)μαζέψει, αφού η χώρα θα έχει οδηγηθεί στην άτακτη χρεοκοπία.

Επειδή, λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά, καλά θα κάνει ο κ. καθηγητής και μόνιμος σύμβουλος πρωθυπουργών – διεκπεραιωτών, να αποφύγει στο μέλλον τις σειρήνες της δημοσιότητας και να σταματήσει τις γελοίες δηλώσεις περί «μεγάλων τιμωρών», διότι και αυτοί (οι γελοίοι τιμωροί) γνωρίζουν πως αν πέσει η Ελλάδα, θα τους πάρει ο διάολος όλους μαζί.

Ας φροντίσει επίσης τόσο ο ίδιος – όπως και κάποιοι άλλοι που έχουν αναλάβει να μας τρομοκρατήσουν, καθηγητές, επικεφαλής τραπεζών και άλλοι σύμβουλοι του πρωθυπουργού, όπως ο Γ. Παγουλάτος – να περνούν όσο το δυνατόν περισσότερο απαρατήρητοι, διότι δεν βρισκόμαστε στο 1999, αλλά στο 1922.

Ας φροντίσει να μην μας εκνευρίσει ξανά, διότι θα θυμηθούμε πως ήταν μέλος της περίφημης επταμελούς επιτροπής καταγραφής του ελλείμματος, που τον Οκτώβριο του 2009 διόρισε ο κ. Παπακωνσταντίνου, προκειμένου να δημιουργηθεί η νομιμοποιητική βάση για να οδηγηθεί η χώρα στο Μνημόνιο.

Για να εξυπηρετήσουν την κυβέρνηση Παπανδρέου και για να διευκολύνουν το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου στα σχέδιά τους, τα μέλη της επιτροπής εξέδωσαν τον Φεβρουάριο του 2012 πόρισμα με το οποίο παρουσίαζαν την Ελλάδα με τα πιο μελανά χρώματα.

Και επειδή δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε – διότι θα έλθει η ώρα της Δικαιοσύνης για όλους και ο καθένας θα κληθεί να απολογηθεί για τον ρόλο του – επικεφαλής της επιτροπής εκείνης, για την οποία η αντιπολίτευση δεν κλήθηκε να έχει γνώμη, ήταν ο καθηγητής Γ. Ζανιάς και οι Βασίλης Μανεσιώτης και Γ. Συμιγιάννης από την Τράπεζα της Ελλάδος, Σάββας Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ (και να μην φωνάζει τώρα ο πρόεδρος κ. Παναγόπουλος), Τάκης Πολίτης (γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ τότε), Στέλλα Μπαλφούσια (από το ΚΕΠΕ τότε που μετά μεταφέρθηκε στην ΕΛΣΤΑΤ και μετά στο Γραφείο Παρακολούθησης του Προϋπολογισμού στη Βουλή, από όπου καρατομήθηκε από τον κ. Βενιζέλο) και, βέβαια, ο καταληφθείς από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης Γκίκας Χαρδούβελης.

(Με την ευκαιρία, μπορούμε να μάθουμε τι κάνει ο κ. Ζανιάς ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων;)

Πριν από λίγες ημέρες, ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Ιταλίας Τζούλιο Τρεμόντι δήλωσε πως για την Ιταλία το πρόβλημα δεν είναι η κατάρτιση ενός νέου πακέτου λιτότητας, αλλά η προσφυγή στο ΔΝΤ για βοήθεια.

Και αυτό επειδή, όπως προειδοποίησε, η προσφυγή στο Ταμείο οδηγεί σε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, διότι το ΔΝΤ δανείζει κεφάλαια με αντάλλαγμα την ανάληψη από το ίδιο (το ΔΝΤ) της διακυβέρνησης της χώρας την οποία δανείζει και την οποία ελέγχει με τους δικούς του γραφειοκρατικούς μηχανισμούς.

Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα. Και γι’ αυτό θα κληθεί να απολογηθεί το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, αλλά και όλοι όσοι δέχθηκαν αυτήν την καταστροφική πορεία και την υπηρέτησαν έκτοτε.

Διότι γνώριζαν. Αν δεν γνώριζαν, τότε πρέπει να καταδικαστούν και για βλακεία.

Το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου (και όλοι οι άλλοι εκ των υστέρων προσχωρήσαντες με επικεφαλής τον κ. Βενιζέλο), γνώριζαν πολύ καλά όταν μας οδηγούσαν στο ΔΝΤ, το περιεχόμενο της έκθεσης που το Ταμείο έδωσε στη δημοσιότητα στις 6 Αυγούστου του 2009 – όταν αυτοί οι κύριοι μας έλεγαν πως λεφτά υπάρχουν, για να υποκλέψουν την ψήφο των εύπιστων.

Σ’ εκείνη την έκθεση, το ΔΝΤ συνιστούσε κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, πάγωμα μισθών, αύξηση φόρων – ιδίως του ΦΠΑ και των φόρων στα ακίνητα – και απελευθέρωση απολύσεων.

Ζητούσε επίσης το ΔΝΤ μέτρα ετήσιας απόδοσης 3,7 δις ευρώ από το 2010 μέχρι το 2013 καθώς επίσης και:

Αυστηρούς περιορισμούς στις αυξήσεις μισθών στο Δημόσιο. Μείωση του πλεονάζοντος προσωπικού στον δημόσιο τομέα. Αναμόρφωση του συστήματος συντάξεων, αλλαγή του καθεστώτος προστασίας της εργασίας με άρση των περιορισμών στις απολύσεις, ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, «κοινωνικό συμβόλαιο» εργαζομένων-εργοδοτών-κράτους που θα προβλέπει προσαρμογή των μισθών προς τα κάτω, απελευθέρωση αγορών, προϊόντων και υπηρεσιών.

Επομένως, τα ήξεραν. Τoυς τα είχαν δώσει γραμμένα. Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη. Γι’ αυτά προειδοποιεί ο Τρεμόντι.

Και δεν τα ήξεραν από τις 6 Αυγούστου 2009 που δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση, αλλά πολύ νωρίτερα. Το περιεχόμενο της έκθεσης είχε γίνει γνωστό από τις 31 Ιουλίου 2009.

Και όμως, οι κύριοι που μας φλόμωσαν στο ψέμα για να κερδίσουν τις εκλογές, σκόπιμα δεν τα έλαβαν υπ’ όψη τους.

Μάλιστα, στις 5 Αυγούστου του 2009, προηγουμένη της δημοσιοποίησης της έκθεσης του ΔΝΤ (που όπως είπαμε ήταν γνωστή από τις 31 Ιουλίου), ο κ. Παπανδρέου (που τώρα κλαψουρίζει μαζί με τον αδελφό του), ζήτησε ξανά εκλογές και μας διαβεβαίωσε ότι:

«Η ΕΕ και οι διεθνείς αγορές χρηματοδοτούν το χρέος της Ελλάδας και ζητούν ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο με τομές στα έσοδα και τις δαπάνες, καθώς και ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών, μετρήσιμων, που μπορεί να αποδώσουν σε βάθος χρόνου.

Χρειάζεται διαπραγμάτευση για το έλλειμμα, που πρέπει να το κάνει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή. Το ΠΑΣΟΚ θα καταργήσει όλα τα φοροεισπρακτικά μέτρα που ανακοίνωσε τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση και είναι εις βάρος των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων».

Επομένως: Διάφοροι κύριοι και διάφορες κυρίες που αποδοκιμάστηκαν και κατά τα Θεοφάνεια (συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Αρχιεπισκόπου), διάφοροι σημερινοί επίδοξοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ (που προεκλογικά υπόσχονταν τη μάνα τους και τον πατέρα τους), διάφοροι «σημιτοφύλακες» (συμπεριλαμβανομένου του σημερινού πρωθυπουργού, των συμβούλων του, αλλά και του επανακάμψαντος και επίσης αποδοκιμασθέντος κ. Γιαννίτση), καλά θα κάνουν να καταλάβουν πως δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς εκλογές (τις οποίες πηγαίνουν πίσω παραπίσω για να διασωθούν).

Οι δε σύμβουλοι του πρωθυπουργού και άλλοι καταφεύγοντες στην κατατρομοκράτηση του κόσμου, καλά θα κάνουν να συμβουλέψουν τον κ. Παπαδήμο να συμβουλέψει τον κ. Γερουλάνο (μέλος της πολυπληθούς και ανίκανης κυβέρνησής του) να βρει τρόπο να πληρώνονται οι αρχαιοφύλακες κατά τις αργίες, διότι μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι ήσαν κλειστά και το εορταστικό τριήμερο που πέρασε.

Ειδικά ο κ. Χαρδούβελης, αντί να προσπαθεί να μας πείσει ότι πρέπει να δεχθούμε την τιμωρία μας από τους ανίκανους εκπροσώπους των δανειστών μας, να φροντίσει να κόβουμε εισιτήρια στα μουσεία μας, όπου παραμένουν όσα εκθέματα μας επέτρεψαν να κρατήσουμε στη χώρα μας οι αρχαιοκάπηλοι «μεγάλοι τιμωροί».

Υ.Γ. Αν είναι μαζοχιστής και του αρέσουν οι τιμωρίες, κάτι θα βρεθεί και γι’ αυτόν…»

Τώρα θα αναγκαστεί η κ. Βούλτεψη ως κυβερνητική εκπρόσωπος ,σε ένα βόθρο πολιτικού αίσχους και απατεωνιάς, να υπερασπιστεί την πολιτική του Χαρδούβελη...
Ετσι κυβέρνησαν και δούλεψαν τον ελληνικό λαό επί 40 χρόνια.... τα 2 μεγάλα κόμματα.
Μόνο που τώρα πλέον παίζεται η ύπαρξη μας ως κράτους και όλοι τους είναι πλέον κατηγορούμενοι για εσχάτη προδοσία...

Απλά τύποι σαν την Βούλτεψη είναι πολύ χειρότεροι από τους προδότες που από την πρώτη στιγμή υπεράσπισαν την προδοσία και την καταστροφή του έθνους μας...
Αυτοί παρουσιάστηκαν αρχικά ως πατριωτες και μετά ξεπούλησαν ότι
ΠΗΓΗ Koukfamily.blogspot.gr

O Θουκυδίδης, η προέλευση των Ελλήνων και το όνομα Ελλάς



O Θουκυδίδης, η προέλευση των Ελλήνων και το όνομα Ελλάς

«Καί ἐπέπεσε πολλά και χαλεπά κατά στάσιν ταῖς πόλεσιν, γιγνόμενα μέν καί ἀεὶ ἐσόμενα, έως άν ἡ αὐτή φύσις ἀνθρώπων».

Θουκυδίδης, Ιστορίαι 3.2

Γράφει ο Ερανιστής


Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στη Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή Συμμαχία, υπό την ηγεμονία της Σπάρτης, διήρκεσε, με μερικές ανακωχές, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με την ολοκληρωτική ήττα των Αθηναίων, δίνοντας τέλος στον πολιτισμικό «χρυσό αιώνα».

Όπως γνωρίζουμε ενδεχομένως από τα σχολικά μας χρόνια, ο Έλλην ιστορικός Θουκυδίδης έζησε μεταξύ 460 – 398 π.Χ.. και έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της κλασικής Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στο έργο της ζωής του αφηγείται γεγονότα που συνέβησαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης· οΠελοποννησιακός Πόλεμος κράτησε από το 431 έως το 404 π.Χ., με ένα επτάχρονο διάλειμμα “ύποπτης ανακωχής”. Στο προοίμιο του έργου διαβάζουμε:

1. Θουκυδίδης, ο Αθηναίος, έγραψε την ιστορίαν του πολέμου μεταξύ των Πελοποννησίων και των Αθηναίων. Την συγγραφήν αυτού ήρχισεν ευθύς εξ αρχής της εκρήξεώς του, διότι προείδεν ότι θ’ απέβαινε μεγάλος και περισσότερον αξιομνημόνευτος από κάθε προηγούμενον πόλεμον, και εσυμπέραινε τούτο από το γεγονός ότι αμφότερα τα Κράτη κατήρχοντο εις αυτόν, ενώ ευρίσκοντο εις την ακμήν της παντός είδους στρατιωτικής δυνάμεώς των, και ότι έβλεπε τους λοιπούς Έλληνας είτε τασσόμενους αμέσως, είτε διανοουμένους τουλάχιστον να ταχθούν προς το εν ή το άλλο μέρος. [1] Προοίμιον (1-23)

Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.

Ως προς την καταγωγή του, ο ίδιος αναφέρει ότι ήταν Θραξ, καθώς πατέρας του ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ο Όλορος ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή απέναντι από τη Θάσο και συνεπώς ευκατάστατος. Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στον Άλιμο και είχε συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και έναν από τους γιούς του, τον Κίμωνα. Κατά την διάρκεια μιας εκστρατείας στην χερσόνησο της Κριμαίας, ο Μιλτιάδης παντρεύτηκε την Ηγησιπύλη, κόρη του Ολόρου, βασιλιά της Θράκης. Ο μέγας ιστορικός έλαβε κλασική μόρφωση και επηρεάσηκε από την σπουδαία φιλοσοφική παράδοση των Σοφιστών, αν και ήταν μάλλον αριστοκρατικής πολιτικής καταγωγής. Η συγγένεια και η συναναστροφή με τους κύκλους της αριστοκρατίας τον έφερε σε επαφή με ανθρώπους που διαμόρφωσαν την ιστορία της περιόδου για την οποία έγραψε. Ο χαρακτήρας του λέγεται ότι ήταν ψυχρός, μελαγχολικός και απαισιόδοξος.


Ο Αλκιβιάδης, πολιτικός με πολλές ικανότητες και υπέρμετρες φιλοδοξίες, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση τον πόλεμο δυο σικελικών πόλεων, της Έγεστας και του Σελινούντα, έπεισε την Εκκλησία του Δήμου, παρά τις αντιρρήσεις του Νικία, να οργανώσει μεγάλη εκστρατεία στη Σικελία με το πρόσχημα της αποστολής βοήθειας προς τους Εγεσταίους, φίλους της Αθήνας. Η Εκκλησία όρισε, ως αρχηγούς της εκστρατείας, τρεις στρατηγούς δίνοντάς τους πλήρεις εξουσίες (στρατηγούς αυτοκράτορες): τον Αλκιβιάδη, που ήταν ο εμπνευστής της εκστρατείας, τον Νικία και τον Λάμαχο.

Ο Θουκυδίδης ήταν περίπου 25-30 ετών όταν ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (431 π.Χ.). Αρρώστησε ο ίδιος κατά τον λοιμόπου έπληξε την Αθήνα μεταξύ 430 και 427 π.Χ. και εξόντωσε το ένα τέταρτο του πληθυσμού της, μεταξύ αυτών και τον ίδιο τον Περικλή. Το 424 π.Χ. εξελέγη στρατηγός και ανέλαβε τη διοίκηση 7 πλοίων που αγκυροβολούσαν στη Θάσο, πιθανότατα επειδή είχε παλαιότερες διασυνδέσεις στην περιοχή. Κατά το χειμώνα του 424/3 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας χτύπησε την Αμφίπολη, μια παραλιακή πόλη της Μακεδονίας στα δυτικά της Θάσου, η οποία είχε στρατηγική σημασία για την Αθηναϊκή Συμμαχία, λόγω της ναυπηγήσιμης ξυλείας που πρόσφερε η περιοχή και επειδή βρισκόταν κοντά στα χρυσωρυχεία του Παγγαίου. Ο Αθηναίος διοικητής της μακεδονικής πόλης ζήτησε βοήθεια από τον στρατηγό Θουκυδίδη.

Ο Βρασίδας, γνωρίζοντας ότι οι δυνάμεις των Αθηναίων βρισκόταν στη Θάσο και επειδή φοβήθηκε ότι θα φτάσουν ενισχύσεις από τη θάλασσα, έσπευσε να προσφέρει ευνοϊκούς όρους παράδοσης στους κατοίκους της Αμφίπολης και οι τελευταίοι τούς δέχτηκαν. Έτσι, όταν ο Θουκυδίδης έφτασε, η πόλη βρισκόταν ήδη υπό τον έλεγχο των Σπαρτιατών. Όπως ήταν επόμενο, η είδηση για την απώλεια της Αμφίπολης προκάλεσε μεγάλη πολιτική αναστάτωση στην Αθήνα. Για την αποτυχία του να σώσει την πόλη, ο Θουκυδίδης αναφέρει:

«Ήταν επίσης γραμμένο να εξοριστώ από την πατρίδα μου για είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα της Αμφίπολης και, όντας παρών και με τις δύο πλευρές της διαμάχης και κυρίως με τους Πελοποννήσιους λόγω της εξορίας μου, είχα το χρόνο να παρακολουθώ τις καταστάσεις κάπως αμερόληπτα.»

Με την ιδιότητα του εξόριστου και με βαθιά γνώση των τοπικών συνθηκών, όπως μαρτυρείται στο έργο του, ο οξυδερκής ιστορικός ταξιδεύει σχεδόν ελεύθερα στα θέατρα του πολέμου και έχει την ευκαιρία να δει τις διενέξεις από διαφορετικές πλευρές. Πιθανόν να ταξίδεψε και στη Σικελία κατά τη διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας. Σύμφωνα με τον Παυσανία, κάποιος Οινόβιος κατάφερε να περάσει ένα νόμο που επέτρεπε στο Θουκυδίδη να επιστρέψει από την εξορία, πιθανόν λίγο μετά την παράδοση της Αθήνας και το τέλος του πολέμου το 404 π.Χ. Ο Παυσανίας αναφέρει ακόμη ότι δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή του στην Αθήνα. Πολλοί αμφισβητούν αυτή την εκδοχή, θεωρώντας πως υπάρχουν ενδείξεις ότι έζησε μέχρι και το 397 π.Χ. Όπως και να έγινε, βέβαιο είναι ότι παρόλο που έζησε μετά το τέλος του πολέμου και την οριστική συντριβή της Αθήνας, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την Ιστορία του. Η διήγησή του διακόπτεται κάπως απότομα στο μέσο του έτους 411 π.Χ., υποδηλώνοντας ίσως ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου. Σύμφωνα με κάποια παράδοση, το κείμενό του βρέθηκε να τελειώνει με μία ανολοκλήρωτη πρόταση. Τα λείψανά του επιστράφηκαν στην πόλη της Παλλάδας και ενταφιάστηκαν στον οικογενειακό τάφο του Κίμωνα.

Οι μεταναστεύσεις

Ο Θουκυδίδης δεν έδωσε τίτλο στο έργο του, ούτε το χώρισε σε βιβλία. Η διαίρεσή σε 8 βιβλία και ο τίτλοςΘουκυδίδου Ιστορίαι ή Συγγραφή οφείλονται στους αρχαίους γραμματικούς. Στο Α’ βιβλίο – μετά το προοίμιο – ακολουθεί η λεγόμενη αρχαιολογία, η οποία αποτελεί σύγκριση μεταξύ του Πελοποννησιακού πολέμου και προηγουμένων σημαντικών γεγονότων της ελληνικής ιστορίας:

“Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.”


Χάρτης αρχαίας Αττικής

Σύμφωνα με το ίδιο, η Αττική – λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν – υπήρξεν ανέκαθεν απαλλαγμένη από στάσεις και για το λόγο αυτό διατήρησε πάντοτε τους ίδιους κατοίκους. Αντιθέτως, τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων. Ως τέτοιες περιοχές αναφέρει τη Θεσσαλία, τηνΒοιωτία, το μεγαλύτερον μέρος τηςΠελοποννήσου, εκτός από την Αρκαδία και από την υπόλοιπη Ελλάδα τα καλύτερα μέρη:

“Διότι είναι προφανές ότι η χώρα που καλείται σήμερον Ελλάς δεν ήτο μονίμως κατοικημένη εξ αρχής, αλλ’ εγίνοντο εις το παρελθόν συχναί μεταναστεύσεις και οι κάτοικοι χωρίς πολλάς δυσκολίας εγκατέλειπαν τας εστίας των, εξαναγκαζόμενοι εις τούτο από νέους πολυαριθμοτέρους εκάστοτε εποίκους. Καθόσον ούτε το εμπόριον, όπως σήμερον διεξάγεται, υπήρχε τότε, ούτε ασφαλής διά ξηράς ή διά θαλάσσης συγκοινωνία, και καθένας εξεμεταλλεύετο το έδαφος, το οποιον είχε υπό την κατοχήν του, τόσον μόνον όσον ήρκει διά την συντήρησίν του. Ούτε πλούτον εσώρευαν, ούτε την γην εφύτευαν, τόσον μάλλον καθόσον αι εγκαταστάσεις των δεν ήσαν ωχυρωμέναι και ως εκ τούτου εφοβούντο μήπως από στιγμής εις στιγμήν άλλοι επιδρομείς επέλθουν και τους αφαιρέσουν κάθε τι που έχουν. Επειδή, εξ άλλου, επίστευαν ότι οπουδήποτε ημπορούν να εξασφαλίσουν την αναγκαίαν καθημερινήν τροφήν, εμετανάστευαν όχι απροθύμως και δι’ αυτό δεν ήσαν ισχυροί ούτε κατά το μέγεθος των πόλεων, ούτε κατά την πολεμικήν γενικώς παρασκευήν. Αλλά τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων – όπως, λόγου χάριν, αι επαρχίαι, αι οποίαι σήμερον ονομάζονται Θεσσαλία και Βοιωτία, και το μεγαλύτερον μέρος της Πελοποννήσου, εκτός της Αρκαδίας, και από την άλλην Ελλάδα τα καλύτερα μέρη.»


Χάρτης του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στον χάρτη απεικονίζονται οι συμμαχίες και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του πολέμου (ιταλικά).

Η αύξηση του πλούτου επέφερε συγκρούσεις και πολλοί κατέφευγαν στην ασφαλέστερη Αθήνα, η οποία με την πάροδο του χρόνου έγινε πολυάνθρωπος και δεν μπορούσε να θρέψει τους κατοίκους της. Αρχικά, ο αποικισμός της Ιωνίαςέδωσε μια λύση στο πρόβλημα:

“Διότι η ευφορία της γης έφερεν αύξησιν της δυνάμεως ωρισμένων προσώπων, η οποία επροκάλει εμφυλίους σπαραγμούς, από τους οποίους τα διαμερίσματα αυτά εφθείροντο τόσον μάλλον, καθόσον ήσαν περισσότερον εκτεθειμένα εις εξωτερικάς επιδρομάς. Η Αττική, εν πάση περιπτώσει, λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν, υπήρξεν ανέκαθεν απηλλαγμένη από στάσεις και διά τον λόγον αυτόν διετήρησε πάντοτε τους ιδίους κατοίκους. Και έχομεν εδώ απόδειξιν του ισχυρισμού μου ότι, λόγω της μεταναστεύσεως, τα άλλα μέρη της Ελλάδος δεν ηυξήθησαν εις πληθυσμόν όπως η Αττική. Διότι οι δυνατώτεροι από εκείνους, όσοι, ένεκα εξωτερικών πολέμων ή εσωτερικών στάσεων εξεδιώκοντο από την άλλην Ελλάδα, κατέφευγαν εις τας Αθήνας ως εις τόπον ασφαλή, και, πολιτογραφούμενοι, κατέστησαν την πόλιν, ευθύς από τους παλαιότατους χρόνους, ακόμη πλέον πολυάνθρωπον, εις τρόπον ώστε επειδή η Αττική απέβη ανεπαρκής διά τον πληθυσμόν της πόλεως οι Αθηναίοι απέστειλαν αποικίας εις την Ιωνίαν.

Το όνομα Ελλάς

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Έλλην ήταν γιος του Δευκαλίωνος και της Πύρρας και απέκτησε τρεις γιους, τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξάνθο. Ο Αίολος και ο Δώρος μαζί με τους γιους του Ξάνθου, τον Αχαιό και τον Ίωνα, αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες. Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό στη σημερινή Φθιώτιδα (αρχ. Φθία), το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα, επικεφαλής των περίφημων Μυρμιδόνων:

«οι τ’ είχον Φθίην ήδ’ Ελλάδα καλλιγύναικα. > / Μυρμιδόνες δε καλεύντο και Έλληνες και Αχαιοί» (Ιλιάδα Β’ 683-4)

Οι Έλληνες στο έργο του Ομήρου αναφέρονται επίσης ως Αχαιοί, Παναχαιοί, Δαναοί, Αργείοι και Πανέλληνες:

«εγχείη δ’ εκέκαστο /ο Αίας ο ηγεμόνας των Λοκρών /Πανέλληνας και Αχαιούς» (Ιλιάδα Β’ 530).

Κατά τον Αριστοτέλη, αρχικά Ελλάς ήταν όνομα περιοχής κοντά στη Δωδώνη. Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην έχει προκαλέσει διάφορες συζητήσεις. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι η λέξη προέρχεται από τους Σελλούς (<θ. σελ- = φωτίζω), ένα ελληνικό φύλο της Ηπείρου στο οποίο ανήκαν οι ιερείς της Δωδώνης. Ένα μέρος των Σελλών φέρεται να μετανάστευσε στη Φθία.

Μέχρι τον Τρωικό Πόλεμο, η Ελλάς δεν επιχείρησε τίποτα από κοινού:

“Την αδυναμίαν, άλλωστε, των παλαιών καιρών μου φαίνεται ότι αποδεικνύει και το γεγονός προ πάντων ότι πριν από τα Τρωικά τίποτε δεν επεχείρησεν από κοινού η Ελλάς. Νομίζω μάλιστα ότι το όνομα αυτό ούτε είχε δοθή ακόμη εις όλην την χώραν, ούτε καν υπήρχε προ του Έλληνος, υιού του Δευκαλίωνος, αλλά τα διάφορα φύλα, και εις μεγαλυτέραν έκτασιν το Πελασγικόν, έδιδαν το όνομά των εις τα υπ’ αυτών κατοικούμενα διαμερίσματα. Αλλ’ από την εποχήν που ο Έλλην και οι υιοί του απέβησαν ισχυροί εις την Φθιώτιδα, και την βοήθειάν των επεκαλούντο οι κάτοικοι των άλλων πόλεων, τα διάφορα φύλα, συνεπεία της επικοινωνίας αυτής, ωνομάζοντο ήδη επί μάλλον και μάλλον Έλληνες, μολονότι πολύς επέρασε καιρός πριν το όνομα τούτο ημπορέση να επικράτηση γενικώς. Την καλυτέραν απόδειξιν παρέχει ο Όμηρος. Διότι, μολονότι έζησε πολύ ύστερον και από τα Τρωικά, πουθενά δεν ωνόμασε με το όνομα αυτό όλους, ούτε άλλους εκτός εκείνων που ηκολούθησαν τον Αχιλλέα από την Φθιώτιδα, οι οποίοι ήσαν και οι πρώτοι Έλληνες, αλλ’ αποκαλεί αυτούς εις τα ποιήματά του γενικώς Δαναούς και Αργείους και Αχαιούς.”

Ο Όμηρος δεν κάνει επίσης διάκριση ανάμεσα σε Έλληνες και βαρβάρους:

“Ούτε βαρβάρους, άλλωστε, μνημονεύει διά τον λόγον, ως νομίζω, ότι ούτε οι Έλληνες είχαν ακόμη διακριθή διά κοινού αντιθέτου ονόματος. Οπωσδήποτε τα διάφορα ελληνικά φύλα, επί των οποίων το όνομα των Ελλήνων, λόγω κοινότητος της γλώσσης, εξηπλώνετο διαδοχικώς από μίαν περιφέρειαν εις άλλην, έως ότου επεξετάθη ακολούθως επί του συνόλου των, δεν έκαμαν καμμίαν κοινήν επιχείρησιν πριν από τα Τρωικά, ένεκα αδυναμίας και ελλείψεως αμοιβαίας επικοινωνίας. Άλλωστε, και την εκστρατείαν ακόμη κατά της Τροίας τότε μόνον επεχείρησαν από κοινού, όταν είχαν ήδη αποκτήσει αξιόλογον εμπειρίαν της θαλάσσης.


Ο Θουκυδίδης (περίπου 460 -398 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας στρατηγός και ιστορικός, παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Πρόκειται για ένα κλασικό ιστορικό έργο, το πρώτο στο είδος του, που αφηγείται τα γεγονότα του πολέμου μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης

Έλλην και Ελλάς

Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη, αναφέρεται και ο τύπος Έλλοπες, ο οποίος προσδιόριζε κατοίκους της Δωδώνης και της βόρειας Εύβοιας. Ο Αριστοτέλης ορίζει τηΔωδώνη ως αρχική πατρίδα των Ελλήνων. Από μορφολογικής απόψεως θεωρείται ότι οι λέξεις Έλλην και Ελλάς αποτελούν παράγωγα του ουσ. Ελλοί – Έλλοι – Σελλοί, καθώς οι τύποι αυτοί απαντώνται στον ‘Ομηρο και τον Πίνδαρο. Ο ΧριστιανόςΗσύχιος ερμηνεύει ως εξής: Έλλοί· Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς». Όλοι αυτοί οι γλωσσικοί τύποι είναι αγνώστου ετύμου και σημασίας κατά τον κ. Μπαμπινιώτη. [3]

Όπως αναφέρθηκε ήδη, στον Όμηρο η λέξη περιορίζεται τοπικά στους Θεσσαλούς της Φθίας, ενώ η χρήση της αργότερα στο αρχ. επίθ. Ελλανοδίκαι αύξησε το κύρος της λόγω της σημασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τη γεωγραφική επέκταση του όρου Έλληνες από τον μυθολογικό ήρωα Έλληνα, που ταξίδευε και δρούσε συχνά σε άλλες πόλεις. Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος πιστεύει ότι ο όρος “Ελληνες χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει την κοινή προέλευση των διαφόρων φυλών του ελληνικού χώρου. [3]

Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορίαν μου ίσως την καταστήση ολιγώτερον τερπνήν ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν, εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψιν των γεγονότων, όσα έχουν ήδη λάβει χώραν, και εκείνων τα οποία κατά την ανθρωπίνην φύσιν μέλλουν να συμβούν περίπου όμοια. Θουκυδίδης [2]

Το «Γένος των Γραικών»


Στην προεπαναστατική Ελλάδα αναβιώνει μια πανάρχαια ονομασία των Ελλήνων, οι ονομασία Γραικοί, που χρησιμοποιήθηκε πριν ακόμη καθιερωθεί η λέξη Έλληνες. Σε επιγραφή τού 4ου π.Χ. αι. διαβάζουμε: «”Ελληνες ωνομάσθησαν, το πρότερον Γραικοί καλούμενοι». Ο Αριστοτέλης (Μετεωρολογικά 1,352α) γράφει: “ώκουνν [ενν. στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο] οι Σελλoί (πρόκειται για τους Ελλούς] και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δε Έλληνες». Η πληροφορία του Αριστοτέλη και η γενικότερη παράδοση της αρχαιότητας συγκλίνουν στο ότι τόσο οι ονομασίες Γραικοί και Έλληνες όσο και η περιοχή της αρχικής εγκατάστασης των Ελλήνων τοποθετούνται στην περιοχή της Ηπείρου, γύρω από τη Δωδώνη και τα σημερινά Ιωάννινα.


Η νότια πλευρά του Παρθενώνα, Αθήνα

Στους αλεξανδρινούς χρόνους, η ονομασία Γραικοί συναντάται λιγότερο αλλά παραλλήλως προς το Έλληνες. ΣτοΒυζάντιο παράλληλα με το Ρωμαίοι χρησιμοποιείται, σε περιορισμένη έκταση, και το Γραικοί, προσλαμβάνοντας την ειδικότερη σημασία «ελληνορθόδοξοι» κατ’ αντιδιαστολή προς το Έλληνες (= ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές) και τοΛατίνοι (= χριστιανοί της Δύσης / ρωμαιοκαθολικοί). Τον 15ο αιώνα, (στη Σύνοδο της Φλωρεντίας) αναφέρονται «συνελθόντες Λατίνοι τε και Γραικοί». Ο δεινός αρχαιογνώστης Αδαμάντιος Κοραής και άλλοι προεπαναστατικοί συγγραφείς και αγωνιστές (Ρήγας, Χριστόπουλος κ.ά.) μιλούν για το «Γένος των Γραικών» και ο ανασκολοπισθείς Αθανάσιος Διάκος – αρνούμενος να ενταχθεί στον οθωμανικό στρατό… – απαντά περήφανα στους Τούρκους: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Με την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, το όνομα Γραικοί αντικαθίσταται από το Έλληνες. Οι Γραικοί, είτε ως κάτοικοι (αργότερα) της Γραίας στην Εύβοια και της ευβοϊκής αποικίας Κύμης στην Κάτω Ιταλία είτε απευθείας (παλαιότερα) από την περιοχή της Ηπείρου, έγιναν γνωστοί στους Ιταλούς, που τους ονόμασαν Graeci, από όπου και οι ξενικές ονομασίες των Ελλήνων ως Greek (αγγλ.), Grec(γαλλ.), Grieche (γερμ.). Ωστόσο, οι ξένοι χρησιμοποιούν για το Ελλάς το Hellas, ως επίσημη ονομασία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παράλληλα προς τα ονόματα Greece (αγγλ.), Grece (γαλλ.) και Griechenland στα γερμανικά.

Με το έργο του αθάνατου Θουκυδίδη θα ασχοληθούμε και σε επόμενα σημειώματα. Για την ώρα, θα καταλήξουμε με ένα μικρό και επίκαιρο απόσπασμα από τον περίφημο διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους:

ΜΗΛΕΙΟΙ: Πώς είναι δυνατόν να έχουμε εμείς το ίδιο συμφέρον να γίνουμε δούλοι σας όσο εσείς έχετε συμφέρον να μας υποτάξετε;

ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Επειδή εσείς, αν υποταχθείτε, θ’ αποφύγετε την έσχατη καταστροφή και εμείς θα έχουμε κέρδος αν δεν σας καταστρέψουμε.

Ενδεικτική βιβλιογραφία και παραπομπές

[1] Προοίμιον (1-23), μετάφραση Ελευθέριου Βενιζέλου

[2] Αρχαίο κείμενο: «Καὶ εἰς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες αὐτῶν [τῶν ἔργων] ἀτερπέστερον φανεῖται, ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν τε γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ ἀρκούντως ἕξει.

[3] Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας

[4]Η ελληνική πόλις – Glotz Gustave

[5] http://el.wikipedia.org/wiki

[6] Στα Αγγλικά: By Thucydides The History of the Peloponnesian War
πηγή http://eranistis.net/

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Οι βιβλιοθήκες της αρχαίας Ελλάδας

Σε μια χώρα που γεννήθηκε το πνεύμα της επιστήμης και η φιλοσοφία, που η τέχνη έφτασε στο αποκορύφωμα της, που το θέατρο αποτέλεσε σχολείο υψηλού επιπέδου για όλες τις ηλικίες, σε μια χώρα που δεν υπήρξε πόλη χωρίς θέατρο – μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του πολιτισμού – δεν θα ήταν δυνατό να μην έχουν υπάρξει και αγαπηθεί και οι βιβλιοθήκες.
Υπήρχαν βιβλιοθήκες στις αρχαίες Ελληνικές πόλεις; Εκτός από σποραδικές περιπτώσεις, οι αρχαίοι συγγραφείς δεν αναφέρονται στο θέμα αυτό. Υπάρχουν όμως, ευτυχώς, επιγραφικές πηγές που έρχονται να συμπληρώσουν το κενό.

Οι αρχαίοι Έλληνες που τόσο καλλιέργησαν τις τέχνες και τα γράμματα, ήταν επόμενο να εκτιμήσουν την επινόηση και τη χρήση του αλφαβήτου σε τέτοιο σημείο, ώστε ο Σοφοκλής να βάλει στη χαμένη τραγωδία του «Αμφιάραος» ένα ηθοποιό να σχηματίζει με κινήσεις του χορού τα γράμματα, ενώ σε άλλη τραγωδία ­ επίσης χαμένη – του Αθηναίου Καλλία, 24 μέλη χορού υποδύονταν τα ισάριθμα γράμματα του αλφάβητου, χαρακτηριστική άλλωστε της γοητείας που είχε στους αρχαίους Έλληνες η χρήση των γραμμάτων είναι και η ωδή του Πινδάρου στο γράμμα Σ.

Από χρόνους παλαιότατους πρώτοι οι τύραννοι ενδιαφέρθηκαν για τη διάδοση των ομηρικών επών, τα οποία φρόντισαν να περισυλλέξουν και να διασώσουν. Σ’ αυτούς ακριβώς τους χρόνους και μάλιστα στη διάρκεια της τυραννίδας, στην Αθήνα, του Πεισιστράτου, πρέπει να τοποθετηθεί και η ίδρυση των πρώτων βιβλιοθηκών στην Ελλάδα.

Όταν γίνεται λόγος για βιβλιοθήκες στην αρχαία Ελλάδα, η σκέψη μας ανατρέχει συνήθως στις γνωστές βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας, της Περγάμου και ίσως το πολύ – πολύ στις βιβλιοθήκες του Πανταίνου και του Αδριανού στην Αθήνα.

Αλλά τόσο στην Αθήνα όσο και στις άλλες Ελληνικές πόλεις, όχι μόνο του μητροπολιτικού αλλά και του αποικιακού Ελληνισμού, υπήρξε ένας πολύ μεγάλος αριθμός βιβλιοθηκών, για τις οποίες δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτε εκτός από την ύπαρξή τους. Την ύπαρξη αυτών των βιβλιοθηκών βεβαιώνουν περισσότερο επιγραφικές και λιγότερο φιλολογικές πηγές.

Την ύπαρξη βιβλιοθηκών στην Αθήνα μαρτυρεί ο ιστορικός Πολύβιος μνημονεύοντας τον επίσης αρχαίο ιστορικό Τίμαιο. Λέει δηλαδή ο Πολύβιος ότι, όταν ο Τίμαιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις Συρακούσες, για να αποφύγει την πίεση του τυράννου Αγαθοκλή, κατέφυγε στην Αθήνα, όπου έζησε 50 (!) χρόνια ερευνώντας τις βιβλιοθήκες της πόλης του Κέκροπα. Από άλλες σποραδικές πληροφορίες που βρίσκονται σε φιλολογικές πάλι πηγές συμπεραίνεται ότι υπήρχε μεγάλος αριθμός βιβλιοθηκών στον εκτός της μητροπολιτικής Ελλάδας ελληνισμό.

Συγκεκριμένα στην Ασία είχαν βιβλιοθήκες οι Ελληνικές πόλεις Έφεσος, Μίλητος, Αλικαρνασσός, Ηράκλεια του Πόντου, Κνίδος, Μύλασα, Νύσσα, Πέργαμος, Πριήνη, Προύσα, Σινώπη, Σμύρνη, Τέως, Αντιόχεια, Αφροδισιάδα, Καισαρεία, Ταρσός. Μαγνησία του Μαιάνδρου, Μαγνησία Σιπύλου, Ιασός, Θυάτειρα, Άσσος και Λάμψακος.

Ανάλογες βιβλιοθήκες πρέπει να είχαν και οι ελληνικές αποικίες στη Δύση και στα παράλια της Β. Αφρικής. Κατά κάποια περίεργη όμως σύμπτωση δεν μνημονεύεται στις σωζόμενες επιγραφικές και φιλολογικές πηγές βιβλιοθήκη άλλη πλην εκείνης των Συρακουσών.

Στην κυρίως Ελλάδα δεν υπήρχε πόλη χωρίς βιβλιοθήκη ή τουλάχιστον χωρίς δημόσιο αρχείο, συμπεριλαμβανομένων και των πιο μικρών πόλεων. Και είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα συγγράμματα βιβλιοθηκονομίας γράφτηκαν από τον Έλληνα Αρτέμωνα, που καταγόταν από την Κασσάνδρεια. Ο Αρτέμων έγραψε δύο τέτοια συγγράμματα, που είχαν τίτλους «Περί βιβλίων συναγωγής» και «Περί βιβλίων χρήσεως».


ΒIΒΛIΟΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.

Όπως προαναφέρθηκε από τη διήγηση του Πολύβιου για τον Τιμαίο εξάγεται έμμεσα το συμπέρασμα ότι στο «κλεινό άστυ» υπήρχε μεγάλος αριθμός βιβλιοθηκών. Ωστόσο, οι σχετικές πληροφορίες είναι πολύ λίγες.

Η παλαιότερη βιβλιοθήκη στην Αθήνα ανάγεται στους χρόνους του Πεισιστράτου, ο οποίος εκτός του ενδιαφέροντος που εκδήλωσε για την περισυλλογή και για την ταξινόμηση των Ομηρικών Επών, ίδρυσε πρώτος στην Αθήνα και δημόσια βιβλιοθήκη. Οι Αθηναίοι την επαύξησαν αργότερα με μεγάλη επιμέλεια και φροντίδα.

Όταν ο Ξέρξης κυρίευσε την Αθήνα, το 480 π.χ, λεηλάτησε τη βιβλιοθήκη του Πεισιστράτου και μετέφερε τα συγγράμματά της στην Περσία. Αλλά στα χρόνια των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου ο Σέλευκος, ο Νικάνωρ, κατόρθωσε να ανεύρει τα συγγράμματα της βιβλιοθήκης του Πεισιστράτου και να τα ξαναστείλει στην Αθήνα.

Στην πόλη της Παλλάδας υπήρξε ονομαστή βιβλιοθήκη και κατά τους χρόνους του Δημητρίου, του Φαληρέα, που έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και ζήλο για τα βιβλία. Ο Παυσανίας μνημονεύει την ίδρυση στην Αθήνα βιβλιοθήκης από τον αυτοκράτορα Αδριανό. Στην ίδρυση της βιβλιοθήκης αυτής αναφέρεται και ο Ευσέβιος.

Η βιβλιοθήκη του Αδριανού στην Αθήνα ήταν πλούσια, επιβλητική και πολυτελής. Τα ερείπια και το μέγεθός της εντυπωσιάζουν και σήμερα τον επισκέπτη του χώρου της, που βρίσκεται στο τέλος της οδού Αιόλου.

Από αρχαίες πηγές επιγραφικές, που επιβεβαιώθηκαν και από τις ανασκαφές του χώρου της Αγοράς των κλασικών χρόνων είναι γνωστή η ύπαρξη, στον επίσημο αυτό χώρο, της βιβλιοθήκης του Πανταίνου. Πρόκειται για 2 επιγραφές που αναφέρονται η μία στην ίδρυση και η άλλη στη λειτουργία αυτής της βιβλιοθήκης. Η πρώτη επιγραφή αναγράφει:

«Αθηνά Πυλιάδι … Αθηναίων ο ιερεύ Μουσών φιλοσόφων Τ. Φλάβιος Πάνταινος Φλαβίου Μενάνδρου διαδόχου υιός τας έξω στοάς, το περίστυλον, την βιβλιοθήκην μετά των βιβλίων, τον εν αυτοίς πάντα κόσμον, εκ των ιδιων … ανέθηκε.»

Η άλλη επιγραφή. που αποτελούσε μέρος του κανονισμού της βιβλιοθήκης αναγράφει:

«Βιβλίον ουκ εξενεχθησεται επεί ωμόσαμεν ανοιγήσεται από ώρας πρώτης μέχρι έκτης».

Η επιγραφή του 1ου αι.π.χ., που έχει δημοσιευτεί στο Inscriptiones Graecae ΙΙ, 1029. μας πληροφορεί για την ύπαρξη και λειτουργία και άλλης βιβλιοθήκης στην Αθήνα, γνωστής ως «εν Πτολεμαίω», ενώ η επιγραφή Ι.G.11.1009 προσφέρει ένδειξη ότι υπήρχε και στον Πειραιά βιβλιοθήκη.


Βιβλιοθήκες άλλων πόλεων στη μητροπολιτική Ελλάδα.

Εκτός από τις βιβλιοθήκες στην Αττική, υπήρχαν βιβλιοθήκες. όπως φαίνεται από σποραδικές πάντα πληροφορίες, τόσο στις φιλολογικές πηγές όσο και στις επιγραφικές και στις εξής πόλεις: Στους Δελφούς, όπως διαπιστώνεται από δελφική επιγραφή, η οποία αναφέρει ίδρυση βιβλιοθήκης από το Κοινό των Αμφικτυόνων (Bulletin de Correspodance Hellenique. 20, 1896, σ. 720), αλλά και στην Επίδαυρο υπήρχε βιβλιοθήκη, η οποία είχε αφιερωθεί στο θεό Ασκληπιό.

Επίσης, έχει βρεθεί επιγραφή στη νήσο Δήλο, η οποία μνημονεύει οίκημα Ανδρίων, όπου υπήρχε συλλογή των έργων του ποιητή Αλκαίου. Εκτός από τη Δήλο είχαν βιβλιοθήκες και τα νησιά Σάμος, Ρόδος, Κως, Κρήτη και Κύπρος.

Η ύπαρξη βιβλιοθήκης στη Ρόδο διαπιστώνεται πάλι επιγραφικά από απόσπασμα καταλόγου που περιείχε γύρω στα 50 συγγράμματα. Μεταξύ τους αναφέρονται και 2 συγγράμματα με τους τίτλους «Προς Ευαγόραν κυπριακών» (αντίγραφα δύο) «Αλεξάνδρω Εγκώμιον» (αντίγραφο ένα) και «περί της Αθήνησι Νομοθεσίας» (αντίγραφα πέντε).

Για βιβλιοθήκη στη Σάμο δεν σώζεται καμία πληροφορία στις επιγραφικές πηγές. Ο συγγραφέας ωστόσο των δειπνοσοφιστών Αθηναίος, ο οποίος συχνότερα από κάθε άλλον αρχαίο συγγραφέα αναφέρεται στις βιβλιοθήκες και σε βιβλιόφιλους, κάνοντας λόγο για τους Έλληνες εκείνους που είχαν γίνει διάσημοι στον αρχαίο κόσμο εξαιτίας των Πλούσιων βιβλιοθηκών τους, αναφέρει τον τύραννο της Σάμου Πολυκράτη, τον Αθηναίο Ευκλείδη, το γνωστό Αθηναίο τύραννο Πεισίστρατο, τον Νικοκράτη, τον Κύπριο, τους βασιλιάδες της Περγάμου Απάλους και Ευμένηδες, τον Αριστοτέλη, τον Ευριπίδη, τον Θεόφραστο και τον Νηλέα, ο οποίος απέκτησε τα βιβλία που περιείχαν οι βιβλιοθήκες των δύο τελευταίων μεγάλων ανδρών, δηλαδή του περίφημου Σταγειρίτη φιλόσοφου και τον διάδοχό του στη διεύθυνση της Περιπατητικής Σχολής, Θεόφραστον.

Βιβλιοθήκη στην Κω αναφέρει επιγραφή (δημοσιευμένη στο Bulletin de Correspondance Hellenique, 59. 1935, σ. 421-425) η οποία περιέχει τα ονόματα των δωρητών της βιβλιοθήκης.

Μεταξύ αυτών αναφέρονται και ο Διοκλής και ο γιος του Απολλόδωρος, που από κοινού πρόσφεραν τη δαπάνη για την ανέγερση του κτιρίου της βιβλιοθήκης, καθώς και για την αγορά 100 βιβλίων. Αναφέρονται, επίσης ο Εκαταίος ως δωρητής 200 συγγραμμάτων, ο Αγησίας ως δωρητής 200 δραχμών, ο Ξενοκλής που δώρισε 200 δραχμές και 100 βιβλία και άλλοι δωρητές,

Στην Κρήτη υπήρχε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους βιβλιοθήκη δίπλα στο παλάτι της Κνωσού, όπως διαπιστώνεται από θραύσμα επιγραφής, που μνημονεύει τη βιβλιοθήκη αυτή. Στην Κύπρο αναφέρονται επίσης βιβλιοθήκες, τόσο από τον Αθήναιο όσο και από επιγραφή που μνημονεύει «επιμελητήν βιβλιοφυλακίου».

Με βεβαιότητα διαπιστώνεται ύπαρξη βιβλιοθήκης και στη Σπάρτη από φιλολογικές πηγές, ενώ από επιγραφικές πηγές συμπεραίνεται ύπαρξη βιβλιοθήκης στη Μεσσηνία. Από άλλη φιλολογική πηγή είναι γνωστή και η λειτουργία βιβλιοθήκης στην πόλη των Πατρών.

Όσον αφορά στη Β. Ελλάδα, πρέπει να υπήρχε βιβλιοθήκη στην Πέλλα. Από αυτή φαίνεται ότι ο Ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος Παύλος έφερε στη Ρώμη τον πρώτο μεγάλο αριθμό ελληνικών συγγραμμάτων, μετά τη νίκη του επί του βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα.

Η ύπαρξη βιβλιοθήκης στην Πέλλα, που πρέπει να υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσε και ο Μ. Αλέξανδρος, ως μαθητής του Αριστοτέλη, μας θυμίζει το σχετικό ενδιαφέρον που έδειξε ο νεαρός βασιλιάς με τη διαταγή που έδωσε μετά την κατάληψη της Περσίας, να ερευνηθούν τα ιερά περσικά βιβλία και όσα αναφέρονταν στη φιλοσοφία, την ιατρική, τη γεωργία και την αστρονομία να μεταφράζονταν στην ελληνική γλώσσα και να αποστέλλονταν στην Αλεξάνδρεια. Από άλλη, τέλος, αναθηματική επιγραφή της Μακεδονίας, που δημοσιεύτηκε στο B.C.H., 57,1933, σ. 316­320, διαπιστώνεται ύπαρξη βιβλιοθήκης και στην πόλη των Φιλίππων.

Αναφερόμενοι στις βιβλιοθήκες που μπορούμε να επισημάνουμε από ενδείξεις φιλολογικές και επιγραφικές, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε και τη βιβλιοθήκη της Περιπατητικής Σχολής.

Τα συγγράμματά της μετά το θάνατο του Αριστοτέλη, περιήλθαν στην ευθύνη του διαδόχου του Θεοφράστου. Τα συγγράμματα του Θεοφράστου, μαζί με τα βιβλία του Αριστοτέλη, περιήλθαν στους σωκρατικούς φιλοσόφους Έραστο, Κορίσκο και στο γιο του Κορισκου, Νηλέα. Ο Νηλέας, μαθητής του Αριστοτέλη και του Θεοφράστου, κληρονόμησε τα βιβλία των δύο δασκάλων του και τα μετέφερε στην πόλη Σκήψη της Μ. Ασίας.

Μετά το θάνατο του Νηλέα περιήλθαν σε ιδιώτες που τα είχαν αταξινόμητα και κατάκλειστα. Όταν οι τελευταίοι έμαθαν για το ζήλο, με τον οποίο οι βασιλιάδες της Περγάμου συγκέντρωναν βιβλία, τα έκρυψαν σε υπόγεια κρύπτη, όπου φθάρηκαν από την υγρασία και τα σκουλήκια. Οι απόγονοί τους τα πούλησαν σ’ αυτή την κατάσταση στον Απελλικώντα την Τηιο, ο οποίος, κατά τον Στράβωνα, ήταν «φιλόβιβλος μάλλον ή φιλόσοφος».

Για να αποκαταστήσει αυτός τα καταστραμμένα συγγράμματα, τα αντέγραψε εκ νέου ξαναγράφοντας από την αρχή ολόκληρα μέρη τους κι έτσι τα εξέδωσε γεμάτα λάθη. Κατά τον Αθήναιο, ωστόσο ο Νηλέας πούλησε τα βιβλία του Αριστοτέλη και του Θεοφράστου στον Πτολεμαιο, τον Φιλάδελφο και έτσι αποτέλεσαν αργότερα το πρότυπο για την οργάνωση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου. Μετά το θάνατο του Απελλικώντα ο Σύλλας μετέφερε τα βιβλία του στη Ρώμη (Πλουτάρχου, Σύλλας 26,1-2).

Εκτός από τις δημόσιες βιβλιοθήκες υπήρχαν στην αρχαία Ελλάδα και πολλές ιδιωτικές. Ιδιωτική βιβλιοθήκη αξιόλογη είχε ο Ευριπίδης, καθώς και ο σύγχρονος του Πλάτωνα φιλόσοφος Μενέδημος, από την Ερέτρια. Ο Ισοκράτης (Αιγηνιτικός, 5) αναφέρεται σε κάποιο Θράσυλλο, που είχε σπουδαία συλλογή συγγραμμάτων περί μαντικής. Ο Πλούταρχος, τέλος, στη βιογραφία του Ζήνωνα, περιγράφει κατάστημα πωλητού βιβλίων στην Αθήνα, όπου οι πελάτες ερευνούσαν ή διάβαζαν τα συγγράμματα, όπως γινόταν και στις βιβλιοθήκες.


Γραφικές ύλες.

Όταν ακούει κανείς για γραπτά κείμενα στην αρχαία Ελλάδα, σκέπτεται συνήθως επιγραφές σε μάρμαρο ή συγγράμματα γραμμένα σε παπύρους ή περγαμηνές. Υπήρχαν όμως και κείμενα γραμμένα επί ποικίλης ύλης.

Οι νόμοι του Σόλωνα π.χ. είχαν γραφεί σε ξύλινους κυλίνδρους, που ονομάζονταν «άξονες», καθώς και σε τριγωνόμορφες πινακίδες, τις «κύρβεις» που είχαν στηθεί πάνω στην Ακρόπολη.

Ο Πλίνιος κάνει λόγο για επιγραφές χαραγμένες σε πλάκες μολύβδου, σώθηκε δε και μια πλάκα ανεπίγραφη χαλκού και άλλη σιδήρου (Ι.G.Α.321και322). Ο Ιώσηπος αναφέρει μολύβδινους χάρτες και ο Πλούταρχος ιστορεί ότι η ποιήτρια Αριστομάχη αφιέρωσε στους Δελφούς σύγγραμμα, που είχε μορφή μεταλλικού ειληταρίου. Άλλη χάλκινη πινακίδα βρέθηκε στην Ολυμπία με χαραγμένο επάνω τις ένα κείμενο συνθήκης, που έγινε μεταξύ Ηλείων και αντιπάλων τους.

Χαράζονταν ακόμη επιγραφές πάνω σε πήλινες πλάκες (επί κεράμου), σε δέρματα, σε θαλασσινά όστρακα και σε οστά. Αλλά και πάνω σε ελάσματα χρυσού χαράσσονταν κείμενα, όπως π.χ. στα ορφικά χρυσά πλακίδια, τα γνωστά τόσο από την Κρήτη όσο και από την Ιταλία.

Ως καθαρή όμως, Ελληνική επινόηση μπορούν να θεωρηθούν οι ξύλινες πινακίδες, οι επαλειμμένες με κερί. Οι πινακίδες αυτές επέτρεπαν τη συνεχή επανεγγραφή κειμένων μετά την απόσβεσή τους, γι’αυτό και τις χρησιμοποιούσαν κυρίως οι μαθητές για εξάσκηση.

Όλες αυτές οι πληροφορίες προκύπτουν από τη μελέτη των φιλολογικών και των επιγραφικών πηγών. Από τις επιγραφές έχουμε και την πληροφορία ότι οι βιβλιοθηκάριοι των αρχαίων ελληνικών βιβλιοθηκών ονομάζονταν γραμματείς και επιμελητές των βιβλιοφυλακίων. [Αναδημοσίευση από το περιοδικό Αρχαιολογία

Επ. Βρανόπουλου -Δρα ­ Ιστορικού – Αρχαιολόγου
ΠΗΓΗ http://apokrifamistiria.blogspot.gr/

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Η Μικρά Ασία των Ελλήνων: Η ανατολή ενός πολιτισμού

i mikra asia twn ellinwn
Η Μικρά Ασία, η… «πατρίδα των αιμάτων και των δραμάτων», όπως την χαρακτήρισε ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς, η γη, την οποία πολλοί θέλησαν, πολλοί τραγούδησαν και πολλοί δάκρυσαν ακούγοντας την ιστορία της…
Ανέκαθεν πατρίδα των Ελλήνων, παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες για ξεριζωμό και πλήρη αφανισμό τους, «στέκει» ακόμα εκεί μαρτυρώντας την ιστορία της.
Πολλοί νομίζουν σήμερα ότι οι Έλληνες κατοίκησαν μόνο τα παράλια της Μ. Ασίας , άποψη που «ακυρώνεται» από τους χάρτες τόσο των αρχαίων χρόνων όσο και των βυζαντινών. Περίπου 20.000.000 Έλληνες υπήρχαν σε όλο το εύρος της Μ. Ασίας και έγιναν περισσότεροι κατά την βυζαντινή περίοδο, όταν επί Αυτοκράτορα Ηρακλείου και εξής μιλάμε ξανά για μία αμιγώς ελληνική αυτοκρατορία. Λέω «ξανά» καθώς οι Έλληνες είχαν επικρατήσει πολλές φορές αριθμητικά στην Μ. Ασία σε όλο το μήκος της ιστορίας της.
Παρά τους ανηλεείς διωγμούς μεγάλο ποσοστό Ελληνογενών εξακολουθεί να ζει, το ίδιο πολυπληθής, μέχρι σήμερα στην Μ. Ασία, (κρυπτοχριστιανοί, ξεχασμένοι Έλληνες θύματα του γεννιτσαρισμού των Οθωμανών, όπως εξηγεί, μεταξύ των άλλων, και ο Φράγκος Φραγκούλης στο εκτενές βιβλίο του «Ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι»).
theatro
Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή…
Η Μ. Ασία ανέκαθεν υπήρξε εμπορικό σταυροδρόμι, από το οποίο συνήθιζαν να περνούν συχνά οι Έλληνες, προκειμένου να φτάσουν στο βάθος της Ασίας αλλά και στην Αμερική.
Μία από τις φυλές που εγκαταστάθηκαν από τα πολύ αρχαία χρόνια στην περιοχή ήταν η Ίωνες, που ίδρυσαν την περίφημη Ιωνική Δωδεκάπολη, η οποία αποτελούνταν από την Χίο, την Σάμο, την Φώκαια, την Τέως, την Λέβεδο, την Έφεσο, την Πριήνη, την Μίλητο, την Κλαζομεναί, την Ερυθραί, την Κολοφών, την Μυούς και αργότερα την Σμύρνη, που αρχικά ανήκε στους Αιολείς. Κάθε πόλη διατηρούσε την ανεξαρτησία της και ο μοναδικός σκοπός της ένωσής τους ήταν η χάραξη κοινής εξωτερικής πολιτικής (συμμαχία σε περίπτωση εχθρικής εισβολής) και οικονομική αλληλοβοήθεια.
Οι Ίωνες φυσικά δεν περιορίζονταν στα νησιά και τα παράλια της Μ. Ασίας αλλά μετακινούνταν συνεχώς τόσο στην κυρίως Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, την Αίγυπτο,  την Ασία, κλπ.
Δυστυχώς, όταν αργότερα τους επιτέθηκε ο Περσικός στρατός δεν κατάφεραν να κρατήσουν την κυριαρχία τους στην περιοχή και έτσι  τα εδάφη πέρασαν στα περσικά χέρια. Οι εξεγέρσεις, ωστόσο, δεν έλειψαν. Στην ιστορία έμεινε η Άλωση της Μιλήτου το 484π.Χ., που έκανε όλους τους Έλληνες να δακρύσουν.
Έτσι, η «ελλαδίτικη» βοήθεια δεν άργησε να φανεί, γεγονός που εκδίωξε τους Πέρσες από την περιοχή και ώθησε τους Ίωνες να διεισδύσουν στην Αθηναϊκή Συμμαχία και να συνεχίσουν την αλματώδη ανάπτυξή τους.
ephesus
Ναός Απόλλωνα
Στους Ίωνες αποδίδεται ο γνωστός σε όλους Ιωνικός ρυθμός, ο οποίος κοσμεί τεράστιο αριθμό μνημείων σε όλον τον κόσμο, όπου άφησε το στίγμα του ο Ελληνισμός. Διέπρεψαν ακόμη στον κλάδο της πολεοδομίας, εφευρίσκοντας το Ιπποδάμειο σύστημα, της Φιλοσοφίας, μέσω των Προσωκρατικών Φιλοσόφων (Ηράκλειτος, Θαλής, Πυθαγόρας, Αναξιμένης, Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, κ.α.), της Ιστορίας (Ηρόδοτος),της Ποιήσης (Σαπφώ, Αλκαίος, Καλλίνος, Ιππώναξ), της Ζωγραφικής (Παρράσιος, Ευήνωρ, Απελλής) και της Επιστήμης γενικότερα (Αρίσταρχος: περιέγραψε το ηλιοκεντρικό σύστημα).
Να σημειωθεί, βέβαια, πως και παλαιότερα ζούσαν Έλληνες στην εν λόγω περιοχή. Ας μην ξεχνάμε τον Τρωικό Εμφύλιο Πόλεμο μεταξύ Αχαιών-Τρώων που ξέσπασε περί το 3.120 π.Χ., όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας Κ. Δούκας αλλά και πολλοί άλλοι επιστήμονες. Η Μικρά Ασία-Πόντος μαζί με την σημερινή Ελλάδα-Κύπρο και την «Magna Grecia» αποτελούν την ιστορική αφετηρία του Ελληνισμού.
Ας δούμε όμως τώρα αναλυτικότερα τα επιτεύγματα των Ιώνων και την συμβολή τους στον Ελληνικό πολιτισμό.
Η Έφεσος είναι η διασημότερη πόλη της Ιωνίας και ένα από τα αρχικά ονόματά της ήταν Σαμόρνα, από όπου πήρε αργότερα το όνομά της η Σμύρνη. Έβριθε ναών (Απόλλωνος), θεάτρων (χωρητικότητας 30.000 θέσεων, μεγαλύτερο δηλαδή και από αυτό που φιλοξενούσε τα Μεγάλα Διονύσια στην Αθήνα!) και περίτεχνων οικοδομημάτων (Γυμνάσιο θεάτρου, θέρμες Λιμανιού, Πύλη της Μέδουσας, Πρυτανείο, Ωδείο, κλπ)γενικότερα, τα ερείπια των οποίων υπάρχουν ως σήμερα.
Υπέστη πολλές επιδρομές, λεηλασίες και πυρπολισμούς (Αρτεμίσιο) με αποκορύφωμα το 1404, οπότε συνέβη και η οριστική ισοπέδωσή της από τον Ταμερλάνο.
i mikra asia2
Αναπαράσταση Ίωνα οπλίτη που κάμπτει Πέρση αντίπαλό του
Γνωστή ήταν η γιορτή «Εφέσια» προς τιμήν του Διονύσου, στην οποία συγκεντρώνονταν Έλληνες άποικοι από πολλές περιοχές.
Εξίσου σημαντική υπήρξε και η πόλη της Μιλήτου, που διέθετε ογδόντα αποικίες κυρίως στον Βορρά! Δώρισε στην ανθρωπότητα μεγάλες προσωπικότητες, όπως αυτή του θεμελιωτή των Μαθηματικών και της Αστρονομίας, Θαλή και τον συνεχιστή του, Αναξίμανδρο, ο οποίος έδειξε στους Σπαρτιάτες την κίνηση των πλανητών βάσει ενός γνώμονα, που κατασκεύασε. Υπήρξε ακόμη ο εισηγητής της Γεωγραφικής Επιστήμης, μιας και σχεδίασε τον πρώτο χάρτη κατοικημένων περιοχών πάνω σε ορείχαλκο!
Η Άλωσή της από τους Πέρσες, κατά την οποία σφαγιάστηκε ολόκληρος ο πληθυσμός και οι γυναίκες πουλήθηκαν σκλάβες, συγκίνησε τον τραγικό ποιητή Φρύνιχο τόσο, που έγραψε την τραγωδία «Μιλήτου Άλωσις», η οποία έκανε όσους Αθηναίους την παρακολούθησαν να ξεσπάσουν σε κλάματα.
Η αρχαία Eλληνική πόλη Στρατονίκεια, τέλος, η μεγαλύτερη μαρμάρινη πόλη στον κόσμο, πρόκειται να συμπεριληφθεί στην προσωρινή λίστα Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Ο καθηγητής Bilal Söğüt του Πανεπιστημίου Pamukkale δήλωσε ότι η Στρατονίκεια είναι μία από τις σημαντικότερες πόλεις στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία, η οποία σύμφωνα με τον Στράβωνα, ιδρύθηκε από τον Σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο Α’ τον Σωτήρα.
Όλες οι ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας, μερικές ακόμη από τις οποίες θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο μας, λόγω του μεγάλου όγκου πληροφοριών, προέβαλλαν μέσα από την γλώσσα (να σημειωθεί πως η βασική διάλεκτος του Ομήρου ήταν η ιωνική), την παράδοση, την κουλτούρα και τις τέχνες την καταγωγή τους.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, πως μέχρι σήμερα συνηθίζουμε να λέμε ότι οι Μικρασιάτες είναι οι πιο γνήσιοι Έλληνες…

Ὁ νέος ὑπουργὸς οἰκονομικῶν δὲν πῆρε τὸ χρίσμα σήμερα! Τοῦ τὸ ἔδωσε ἡ λέσχη Bilderberg τὸ 2011!




Γράφει ὁ Μιχάλης Σανακίδης

Ἀνακοινώθηκαν σήμερα τὸ ἀπόγευμα τὰ νέα πρόσωπα ποὺ θὰ ἀπαρτίζουν τὸ ὑπουργικὸ συμβούλιο. Ἀνάμεσά σε αὐτὰ καὶ μάλιστα στὸ πιὸ κρίσιμο, λόγω τῶν ἐξελίξεων, ὑπουργεῖο ὁ Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητὴς στὸ τμῆμα Χρηματοοικονομικὴς καὶ Τραπεζικῆς Διοικητικῆς τοῦΠανεπιστημίου Πειραιῶς καὶ Οἰκονομικὸς Σύμβουλος τοῦ Ὁμίλου τῆς Eurobank. Τὸ 2011 συμμετεῖχε μαζὶ μὲ τὸν τότε Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν Γεώργιο Παπακωνσταντίνου στὴν συνεδρίαση τῆς λέσχης Bilderberg στὸ St. Moritz τῆς Ἐλβετίας.

Φαίνεται πὼς ἀπὸ τότε εἶχε δώσει τὰ διαπιστευτήριά του στοὺς διεθνεῖς παράγοντες ποὺ ἐντελῶς ἀντιδημοκρατικὰ καὶ δίχως κοινωνικό ἔλεγχο καὶ διαφάνεια ἀποφασίζουν γιὰ τὶς τύχες τῆς ἀνθρωπότητας μέσα σὲ ἀποκλεισμένες ἀπὸ τὰ ΜΜΕ συνεδριάσεις.

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ πάντως ὅτι ἕνα χρόνο πρὶν ὁ Γ. Παπακωσταντίνου (συμμετεῖχε στὴν Bilderberg καὶ τὸ 2010 καὶ τὸ 2011) σὲ ἐρώτηση δημοσιογράφου γιὰ τὰ θέματα ποὺ συζητήθηκαν ἐκεῖ του ἀπάντησε μὲ μεγάλη δόση εἰλικρίνειας: «Ἄν σου ἔλεγα τί εἴπαμε στὴν Bilderberg, θὰ ἔπρεπε μετὰ νὰ σὲ σκοτώσω». Ἡ ἀπάντηση μάλιστα αὐτὴ τοῦ ὑπουργοῦ δημοσιεύτηκε στὸ καθεστωτικὸ "Βῆμα" (δὲς ΕΔΩ).

Τελικά, φαίνεται πὼς.... τὸ παγκόσμιο χρηματοπιστωτικὸ σύστημα ἔχει παντοῦ τους δικούς του ἀνθρώπους ποὺ τοὺς χρησιμοποιεῖ ὡς πιόνια κάθε φορᾶ ποὺ οἱ ἐξελίξεις τὸ ἀπαιτοῦν. Ὅσο συνεχίζουμε σὰν κράτος νὰ λειτουργοῦμε τόσο δουλικὰ ἀπέναντί σε ἔξωθεν παράγοντες δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ὀρθοποδήσουμε.

πηγή
ΠΗΓΗ koukfamily.blogspot.gr

Η νέα κυβέρνηση... Θρίαμβος της ΕΛΙΑΣ του 8%!!!!!!!






Η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου όπως ανακοινώθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου μετά τον ανασχηματισμό στον οποίο προχώρησε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
(Με πράσινο χρώμα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ)

Πρωθυπουργός
Αντώνης Σαμαράς

Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης
Ευάγγελος Βενιζέλος...

Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός: Γκίκας Χαρδούβελης
Αναπληρωτής υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας
Υφυπουργός: Γιώργος Μαυραγάνης

Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης
Υπουργός: Κυριάκος Μητσοτάκης
Υφυπουργός: Εύη Χριστοφυλλοπούλου

Υπουργείο Εσωτερικών
Υπουργός: Αργύρης Ντινόπουλος
Αναπληρωτής υπουργός: Θεόφιλος Λεονταρίδης
Υφυπουργός: Γιώργος Ντόλιος

Υπουργείο Εξωτερικών
Υπουργός: Ευάγγελος Βενιζέλος
Υφυπουργοί: Δημήτρης Κούρκουλας, Ακης Γεροντόπουλος

Υπουργείο Εθνικής Αμυνας
Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος
Αναπληρωτής υπουργός: Φώφη Γεννηματά
Υφυπουργός: Γιάννης Λαμπρόπουλος

Υπουργείο Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας
Υπουργός: Νίκος Δένδιας

Υφυπουργοί: Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Νότης Μηταράκης

Υπουργείο Υποδομών & Δικτύων
Υπουργός: Μιχάλης Χρυσοχοΐδης
Υφυπουργός: Μιχάλης Παπαδόπουλος

Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής
Υπουργός: Γιάννης Μανιάτης
Αναπληρωτής υπουργός: Νικόλαος Ταγαράς

Υφυπουργός: Ασημάκης Παπαγεωργίου

Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων
Υπουργός: Ανδρέας Λοβέρδος
Υφυπουργοί: Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος, Κωνσταντίνος Κουκοδήμος

Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού
Υπουργός: Κώστας Τασούλας
Υφυπουργός: Αντζελα Γκερέκου
Υφυπουργός Αθλητισμού: Γιάννης Ανδριανός

Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας
Υπουργός: Γιάννης Βρούτσης
Υφυπουργός: Βασίλης Κεγκέρογλου

Υπουργείο Υγείας
Υπουργός: Μάκης Βορίδης
Αναπληρωτής υπουργός: Λεωνίδας Γρηγοράκος
Υφυπουργός: Κατερίνα Παπακώστα

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων
Υπουργός: Γιώργος Καρασμάνης
Αναπληρωτής υπουργός: Πάρις Κουκουλόπουλος

Υπουργείο Δικαιοσύνης
Υπουργός: Χαράλαμπος Αθανασίου

Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη
Υπουργός: Βασίλης Κικίλιας

Υπουργείο Τουρισμού
Υπουργός: Ολγα Κεφαλογιάννη

Υπουργείο Ναυτιλίας
Υπουργός: Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης

Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης
Υπουργός: Γιώργος Ορφανός

Υπουργός Επικρατείας
Δημήτρης Σταμάτης

Κυβερνητικός Εκπρόσωπος
Σοφία Βούλτεψη

Κι ένα μίνι βιογραφικό του νέου τσάρου της Οικονομίας... του Σημιτάνθρωπου Γκίκα Χαρδούβελη από το News 247:

Ο κ. Χαρδούβελης έχει διατελέσει καθηγητής στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και Οικονομικός Σύμβουλος & Επικεφαλής Οικονομικών Μελετών του ομίλου της EUROBANK.

Στο εξάμηνο της κυβέρνησης συνεργασίας στην Ελλάδα (Νοε.2011 - Μάιος 2012) διατέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

Είναι Ερευνητικός Εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου και στο Centre for Money, Banking and Institutions του Surrey Business School. Είναι μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών καθώς και εκπρόσωπος της στο EBF- EMAC. Επίσης είναι μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του CIIM, του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΟΒΕ και του ελληνικού Ιδρύματος Harvard.

Είναι κάτοχος διδακτορικού Διπλώματος στα Οικονομικά από το Berkeley-Καλιφόρνια USA (1983), και Master of Science και Bachelor of Arts στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Harvard-Μασαχουσέτη USA (1978). Έχει διατελέσει Επίκουρος Καθηγητής στο Barnard College, Columbia University (1983-1989), και Αναπληρωτής και στη συνέχεια Τακτικός Καθηγητής στο Rutgers University- Νέα Υερσέη (1989-1993).

Την τετραετία 2000–2004 διετέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, κ. Σημίτη. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε κεντρικές τράπεζες και τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα: Υπήρξε ο Οικονομικός Σύμβουλος του Ομίλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος(1996-2000), Οικονομικός Σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), όπου υπήρξε Αναπληρωτής του Διοικητή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και Σύμβουλος Ερευνών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993).


ΣΧΟΛΙΟ

Αλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλοιώς....
Κι αν απορείτε γιατί τόσο ενισχυμένη η παρουσία του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση μετά από τέτοια εκλογική πανωλεθρία...
Να σας το πω εγώ...

Κάτσανε μαζί Σαμαράς Βενιζέλος και είπανε "αφού τους τσακίσαμε τα κόκκαλα και η ΝΔ πήρε πάλι 22%, άρα ότι κι αν πάθουνε οι λοβοτομημένοι προσεχώς, κάτω από 20% δεν πέφτει η ΝΔ... Αρα για να συνεχίσουμε να συγκυβερνούμε πρέπει να ανέβει η ΕΛΙΑ...
Και πως θα ανέβει;
Θα βάλουμε μπόλικα στελέχη στην κυβέρνηση για να παρουσιάσουν έργο και να ενισχυθεί...
Ετσι φυσικά νομίζουν αφού με αυτά που έχουν υπογράψει με τους δανειστές και πρόκειται να εφαρμόσουν στο επόμενο διάστημα θα φάνε τα μούτρα τους...


Από την άλλη υπάρχει και το ανάποδο σενάριο...
Αυτός κατά την γνώμη μου πάντα, ο ανασχηματισμός αν υποθέσουμε ότι οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους το 2016 σίγουρα δεν είναι ο τελευταίος....
Οπότε σκέφτηκε ο Σαμαράς....
Βάζω τους πασόκους στην κυβέρνηση... τρώνε τα μούτρα τους γιατί επίκειται λαίλαπα αντιλαϊκών μέτρων και κοινωνικής κατακραυγής και μετά στον τελευταίο ανασχηματισμό εκεί στα μέσα του 2015 βάζω τους δικούς μου κι αρχίζω αυτό που ξέρω καλά....
Τις προεκλογικές παροχές και την κοινωική πολιτική με αποτέλεσμα να με αγαπήσουν όλοι και να ξεχάσουν τις τους έκανα... επι 3 χρόνια....


Οπως και να έχει εύχομαι σε όλους τους συμπατριώτες μας, σιδεροκέφαλοι....

ΠΗΓΗ http://koukfamily.blogspot.gr/2014/06/8.html