Το συνολικό Εθνικό χρέος της χώρας υπερβαίνει τα 700δις ευρώ
Το πραγματικό Δημόσιο χρέος της χώρας είναι γύρω στα 520 με 530 δις ευρώ και αναλύεται ως εξής:
Περίπου 330 δις αποτελούν το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης. Περίπου 60 δις ευρώ είναι το χρέος του ευρύτερου δημοσίου τομέα που δανείζεται με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου (άμεσα διαθέσιμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους). 100 δις ευρώ εκτιμώνται οι συμφωνίες ανταλλαγής (swaps). Πρόκειται δηλαδή για χρέη που έχουν περαστεί στο μέλλον και δεν εμφανίζονται στο παρόν… Kαι πως ξέρουμε ότι είναι περίπου 100διςτα swaps; Αν πάρουμε από το Υπ.Οικονομικών και αθροίσουμε όλα τα ομόλογα και τα έντοκα γραμμάτια που λήγουν στο μέλλον θα δούμε ότι η αξία τους υπολογίζεται στα 190 δις ευρώ. Όταν όμως διαβάζουμε τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου, μέσα στο Δημόσιο χρέος εμφανίζονται μόλις τα 85δις! Άρα υπάρχουν 100 και πλέον δις ευρώ που έχουν περαστεί στο μέλλον με συμφωνίες ανταλλαγής (swaps). Όλα αυτά ας βγει το Υπουργείο να μας τα διαψεύσει αν μπορεί, ας βγει να τα διαψεύσει και ας μας πει μετά και το ποιες είναι οι συμφωνίες ανταλλαγής μετά που έχουν κάνει και οι τράπεζες!
Και οι τράπεζες έχουν ένα χρέος το οποίο είναι 200δις ευρώ και το οποίο αθροίζεται στο Εθνικό εξωτερικό χρέος της χώρας
Συνεπώς, 500 και πλέον δις ευρώ το Δημόσιο χρέος και άλλα 200 δις το χρέος των τραπεζών (ιδιωτικό) που όμως δανείζονται με εγγύηση του Ελληνικού κράτους, συγκεντρώνουν το δυσθεώρητο για το Ελληνικό Δημόσιο ποσό των 700 και πλέον δις ευρώ.
Ας βγει ο κ.Χαρδούβελης, ο κ.Στουρνάρας και το περιβάλλον του κ.Σαμαρά να μας τα εξηγήσει όλα αυτά τα νούμερα και να κάνουν διάλογο με αριθμούς αντί του να βγαίνουν και να μιλούν με αερολογίες. Να βγουν με τα στοιχεία τα δικά τους, που εμείς ήδη τα έχουμε, και να υποστούν τον διάλογο.
Υπάρχει μια διπλωματική μυστική άσκηση της Οικονομικής Πολιτικής πίσω από ένα ιερατείο από το οποίο κανείς δεν θέλουν να γνωρίζει το τι γίνεται.
Όταν βγαίνουμε και παραθέτουμε κάποια δεδομένα τα οποία είναι δομημένα με στοιχεία του Υπουργείου θα πρέπει να βγαίνει το Υπουργείο και να απαντάει. Δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από το ψέμα και τις φραστικές ακροβασίες, το Υπουργείο χρησιμοποιεί χαλκευμένα στοιχεία και προβαίνει σε παραποιημένες αναλύσεις. Είναι προφανές ότι δανείζονται και χρηματοδοτούν κάποιες ανάγκες που δεν μας λένε ποιες είναι.
Μια έκφανση ακόμη της κοροϊδίας απέναντι στους φορολογούμενους πολίτες τεκμαίρεται από το ακόλουθο:
Πώς εξηγείται το να έχουμε μείωση των κρατικών δαπανών, βάσει των στοιχείων του Υπουργείου, και ταυτόχρονα να έχουμε αύξηση των πιστωτικών εσόδων? Ας μας το εξηγήσει ο κ.Χαρδούβελης και αυτό. Είναι απόλυτα προφανές ότι η κυβέρνηση πληρώνει για κάτι το οποίο ούτε και οι Έλληνες βουλευτές δεν το γνωρίζουν.
Είναι φλέγουσα αναγκαιότητα το να γίνει μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου όλων των δημοσιονομικών μεγεθών της χώρας, του Δημοσίου χρέους, των κρατικών δαπανών, αλλά δεν θα πρέπει να μετέχουν ο Χαρδούβελης με τον Στουρνάρα, σε αυτή την επιτροπή, θα μπώ ό ίδιος ο Βάμβουκας που τα λέω χρόνια και ο οποιοσδήποτε ακόμη Βάμβουκας που βγαίνει και τα καταγγέλλει. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να μπουν σε αυτήν την επιτροπή και θα τους «κάνουμε τη δουλειά» χωρίς απολύτως καμία χρέωση, χωρίς να πάρουμε ούτε ένα ευρώ.
Πως λοιπόν η χώρα θα βγεί στις αγορές με καθόλου ανάπτυξη και σε τι θα μπορούσαν να στηρίζονται δάνεια σε ομόλογα τα οποία όπως διατείνεται ο κ.Χαρδούβελης πλέον μπορούμε να διεκδικήσουμε από τις διεθνείς χρηματαγορές?
Η ανάπτυξη, η οποία είναι και το φάρμακο το οποίο θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα της χώρας και να καταστήσει το χρέος βιώσιμο δεν μπορεί να έρθει για έναν βασικότατο λόγο: Η χώρα δεν είναι ανταγωνιστική. Όλες οι χώρες του πλανήτη και ανεξάρτητα του τι νόμισμα έχουν, πληρούν δύο προϋποθέσεις ανάπτυξης:
α) διαχρονική αύξηση των εξαγωγών
β) εισροές κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις.
Αυτά τα δύο η Ελλάδα δεν τα έχει. Είναι βαλτωμένες και οι εξαγωγές και δεν έρχεται κανείς σε αυτή τη χώρα να επενδύσει.
Συγκριτικά, στην Ελλάδα τα τελευταία οκτώ έτη ήρθαν 700 με 800 εκατομμύρια ευρώ για άμεσες επενδύσεις, δηλαδή ξένα κεφάλαια που έρχονται στην χώρα μας και επενδύονται. Την ίδια ακριβώς περίοδο τα ξένα κεφάλαια που επενδύθηκαν στην Τουρκία είναι 8 δισεκατομμύρια ευρώ, στην Ιρλανδία 17δις ευρώ, στην Ουγγαρία η οποία έχει και άλλο νόμισμα 6 δις ευρώ. Συνεπώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε την παθογένεια της μη ανταγωνιστικότητας.
Το εργατικό κόστος των προϊόντων μας πριν από την κρίση ήταν γύρω στο 17%, ίσως και περισσότερο ανάλογα με τον κλάδο, τώρα έχει πέσει σε κάτω από 10% με μισθούς που μπορεί να αγγίζουν ακόμη και τα 300 ευρώ και παρά το γεγονός αυτό ακόμη και τώρα δεν μπορούμεν α προσελκύσουμε επενδύσεις.
Σχετικά με το ενδεχόμενο ενός πιστωτικού γεγονότος και μιας χρεοκοπίας, αν σήμερα αποφάσιζαν οι πιστωτές μας να κλείσουν την κάνουλα του δανεισμού για δυό-τρεις μέρες, θα χρεοκοπούσαμε άμεσα μέσα στο διάστημα αυτό. Οι δαπάνες του Ελληνικού κράτους κάθε μήνα είναι γύρω στα 14 δις ευρώ (με τόκους και χρεολύσια) ενώ τα έσοδά του είναι γύρω στα 5,5 δις ευρώ.
Σχετικά με τις Διεθνείς Αγορές τώρα, είναι δυνατόν να βγεί μια χώρα στις Διεθνείς Αγορές με χρέος 530 δις ευρώ και ένα συνολικό εξωτερικό και εσωτερικό χρέος το οποίο υπερβαίνει τα 700δις ευρώ? Σήμερα με ένα χρέος της Κεντρικής μονό Κυβέρνησης –όπως το ξέρουμε όλοι- το οποίο ανέρχεται στο 183% του ΔημόσιουΑΕΠ, όταν το 2012 ήταν μόλις στο 157% του ΑΕΠ, πως είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό?
Σχετικά με μια πιθανή επιμήκυνση του χρέους. Ακόμη και αν υποθέσουμε σήμερα ότι καταφέρνουμε μια επιμήκυνση του χρέους στα 100 ή και 200 χρόνια ακόμη με επιτόκια 0%, έτσι όπως είναι σήμερα η οικονομία το χρέος είναι δεδομένο ότι θα αυξάνεται. Το επιτόκιο θα είναι στο 0% αλλά όμως η χώρα θα παραμένει σε αποπληθωρισμό, άρα με 0% επιτόκιο η χώρα θα έχει αρνητικά επιτόκια και συνεπώς θα αυξάνει το Δημόσιο χρέος. Αν η χώρα δεν αναπτυχθεί με ρυθμούς 5% ή 6% δεν μπορεί αυτό το χρέος να καταστεί βιώσιμο. Αν αυτό το σκηνικό που ζούμε τα τελευταία επτά χρόνια με ετήσιο αναπτυξιακό ρυθμό (συρρίκνωση) στο -5%,ακόμη και 0% να είναι τα επιτόκια το χρέος νομοτελειακά θα αυξάνει.
Όταν έχουμε αρνητικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς πέφτει το σύνολο των κρατικών εσόδων και ταυτόχρονα αυξάνονται οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, οπότε η χώρα οδηγείται νομοτελειακά σε στραγγαλισμό.
Άρα, το πρόβλημα όλων, είτε αυτοί ανήκουν σε κόμματα, είτε στις τράπεζες, είτε στους κοινωνικούς εταίρους, είναι το πώς θα αναπτυχθεί η Εθνική μας οικονομία, χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει μέλλον για τον τόπο.
Δυστυχώς αυτά που λέμε είναι απαισιόδοξα αλλά είναι η πραγματικότητα και το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, καθώς επίσης και οι φορείς οι οποίοι το εκπροσωπούν, θα πρέπει να βγουν και να κάνουν διάλογο με επιστημονικά και αμερόληπτα δεδομένα.
ΠΗΓΗ Γεώργιος Βάμβουκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου