Αναζητώντας την αληθινή αγάπη!

Ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε.
Κάπου στου χρόνου τις ρωγμές
αποδόθηκε σπουδαίος.
Κι άλλη μια πλάνη του μυαλού,
σαν άλλης εποχής,
υπάρχει αγάπη!
Και το αύριο ξημερώνει
σε μια πόλη γκρίζα
κι' ημέρα θεριεύει
τα ονειροσκορπίσματα.
Τούτη η πόλη
είν’ μοναχική.
Γεμάτη ανέραστα πλάσματα,
που καρτερούν τις νύχτες
μιαν αγάπη απροσδιόριστη,
που απλά, δεν ονειρεύτηκαν ποτέ.
Μοναχικοί επιβήτορες
στις γκρίζας πόλης νυχτοπερπατητές
πίσω δεν άφησαν σημάδια.
Μπαίνουν στο πιο πλησιέστερο
του εγώ τους μπαρ
για να ψωνίσουν αγάπη.
Αγάπη…
Που χάθηκες αγάπη
στις πόλης τη βουή,
δεν σ’ αφουγκράζονται
τα πλάσματα της πλάνης.
Μέσα σε μπαρ κοινών βρόμικων χνότων
ποτίστηκαν αλκοολικές ηδονές.
Σκύβεις το κεφάλι νικημένος.
Τ’ όνειρα σου στο μαξιλάρι μεταλαμβάνουν
της μοναξιάς το εγώ
που σ’ έχει εγκαταλείψει
εδώ και χρόνια.
Μήπως η αγάπη καρτερεί
το φως της μέρας;
Μια διάφανης υπόλευκης μαγεύτρα
που χρυσοστόλιστες ακτίνες
υφαίνουν τ’ όνειρα.
Τις νύχτες σ’ ονειρεύομαι,
τις μέρες σ’ έχω.
Κι ακούω μιαν αγάπη.
Που η καρδιά χτυπά δυνατά,
όχι σαν τ’ άλλα βράδια,
που ονειροσκορπίζονται,
στις πόλης, την απαίσια βοή.

~Γιώτα Τσερτεκίδου~

Ποιήτρια

Facebook:Γιώτα Τσερτεκίδου