Ορισμένοι νεοέλληνες, καλοπροαίρετα αν θέλετε, στηλιτεύουν τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ ο οποίος απαγχονίστηκε από τους Τούρκους σαν σήμερα, στις 10 Απριλίου 1821, ότι αφόρισε την Επανάσταση!.. Μήπως, όμως, ήρθε ο καιρός να αναθεωρήσουμε αυτήν την αντίληψη και να αποκαταστήσουμε στη συνείδηση του Έλληνα τον άνθρωπο, που θυσίασε τη ζωή του για τον Ελληνισμό; Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί!..
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ. Ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα βγήκε με τόσο θριαμβικό τρόπο στις αγορές, ή –αν θέλετε- το τρομοκρατικό χτύπημα στο κέντρο της Αθήνας, θα έπρεπε να είναι το θέμα του σημερινού μας σχολίου. Κι έχουν δίκιο.
Έχουμε, όμως, και μία επέτειο. Μία θλιβερή επέτειο, όπως ήταν ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, ο οποίος θυσιάστηκε ως εξιλαστήριο θύμα από την Υψηλή Πύλη για την έκρηξη της Επανάστασης του 1821, όπου κλήθηκε από τον Σουλτάνο να την αφορίσει γιατί διαφορετικά όλοι οι Έλληνες θα περνούσαν δια πυρός και σιδήρου. Με λίγα λόγια οι εν Ελλάδι Έλληνες θα περνούσαν από το σπαθί του κατακτητή!
Οι επικριτές της πολιτικής του Γρηγορίου Ε΄ αναφέρονται μόνο στον λεγόμενο αφορισμό, ο οποίος όντως υπήρξε. Αλλά ουδείς εκ των επικριτών εξηγεί τους λόγους! Αν ο αφορισμός, για παράδειγμα, έγινε για να σωθεί ο Ελληνισμός – κάτι το οποίο πολλοί ως επιχείρημα το έχουν ενταφιάσει!
Επειδή σε ένα μικρό σχόλιο δεν χωρούν τα δεκάδες επιχειρήματα, που θέλουμε να αναπτύξουμε, θα επικαλεστούμε έναν επιφανή Έλληνα ο οποίος αποκατέστησε κυριολεκτικά τα πράγματα.
Κοντολογίς, ο διαπρεπής ιστορικός Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος αποκατέστησε ιστορικά την πράξη του Γρηγορίου, δημοσιεύοντας την θέση του Αλ. Υψηλάντου σχετικά με τον αφορισμό, σε μια σωζόμενη επιστολή του προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη! Διαβάστε λοιπόν ένα απόσπασμα αυτού του κειμένου και ο καθένας μας θα βγάλει τα συμπεράσματά του:
«… Και αν δεν ήταν ψεύτικος ο αφορισμός τι άραγε έκανε την Υψηλή Πύλη να διατάξει τελικά την σφαγή, εκτός του ότι πληροφορήθηκε πως ο αφορισμός ήταν εικονικός και θέλησε να περάσει από το μαχαίρι τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης; Κάποιοι τότε του πρότειναν να τον φυγαδεύσουν. Ο Πατριάρχης αρνήθηκε μετά βδελυγμίας! Δεν θα εγκατέλειπε τον λαό του, στην πιο δύσκολη ώρα. Ο Σουλτάν Μαχμούτ, ήταν έτοιμος να διατάξει γενική σφαγή. Αδιάκριτα και προς παραδειγματισμό! Όμως χρειαζόταν ''φετφά'' δηλαδή επικύρωση της απόφασης από τον Σεϊχουλισλάμη, τον ανώτατο Θρησκευτικό ηγέτη. Τελικά, μα Έλληνας, μα Τούρκος, άνθρωπος να είσαι! Την εποχή εκείνη Σεϊχουλισλάμης ήταν ένας αγαθός ανατολίτης, ο Χατζη- Χαλίλ Εφέντης. Άνθρωπος που είχε συνείδηση. Γνωστός για την δικαιοσύνη του, όταν κλήθηκε από τον Σουλτάνο και έμαθε τι του ζητούσε κεραυνοβολήθηκε! ''Μα να πάρω τόσες ψυχές στο λαιμό μου'', έλεγε και ξανάλεγε ο αγαθός Τούρκος που δεν το σήκωνε στην συνείδηση του να κριματίσει την δική του ψυχή, υπογράφοντας ΄΄φετφά'' με τον οποίο θα σφαγιάζονταν σαν αρνιά χιλιάδες αθώοι στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Είπαμε, μα Έλληνας, μα Τούρκος να είσαι, άμα είσαι άνθρωπος, είσαι άνθρωπος. Κοίταξε να κερδίσει χρόνο να σκεφτεί τι να κάνει να σώσει τους δόλιους τους Έλληνες από τον αφανισμό. Έφυγε από το Σουλτανικό Παλάτι σκεπτικός.... Σε όλο το δρόμο αυτό σκεπτόταν. Στην δύση της ζωής του να κριματίσει την ψυχή του και να γίνει αιτία να χαθούν αθώοι άνθρωποι; Ειδοποίησε με τρόπο τον Πατριάρχη. Τον σεβόταν ο τίμιος άνθρωπος τον Πατριάρχη των Ρωμιών. Μόλις έμαθε ο Γρηγόριος τα καθέκαστα χλόμιασε... Ο άνθρωπος που τον επισκέφθηκε μετέφερε ακριβώς τα λόγια του Σεϊχουλισλάμη: ''Ακούστε, η φαμίλια μου κρατάει από τους Αλφερανίδες είμαστε πιστοί στα λόγια του προφήτη μας. Το κοράνι δεν επιτρέπει να τιμωρούνται αθώοι για τις πράξεις ενόχων συγγενών τους. Φέρετε μου μια και μόνη απόδειξη πώς ή επανάσταση δεν έχει γενικό χαρακτήρα• πείστε με ότι σεις δεν ξέρατε τίποτα. Αποδείξτε μου ότι όλο το γένος σας δεν είναι ένοχο και τ' αλλά είναι δική μου δουλειά: Ούτε τη θέση μου θα λογαριάσω, ούτε τη ζωή μου. Θα υπερασπίσω μ' όλες μου τις δυνάμεις έθνος αθώο που κινδυνεύει να χαθεί». Και ο Γρηγόριος του παρουσίασε τον ''αφορισμό '' του Υψηλάντη, το κείμενο που έγινε αιτία να χαρακτηρισθεί ως προδότης ο Μάρτυρας της Εκκλησίας και του Γένους, το ίδιο κείμενο που έγινε αιτία να μην χαλαστούν χιλιάδες αθώων Ελλήνων.... Όταν ο Σουλτάν Μαχμούτ έμαθε πως ο Χαλίλ Εφέντης αρνήθηκε να εκδώσει φετφά, σκύλιασε! Με συνοπτικές διαδικασίες απέπεμψε από την θέση του τον Χαλίλ Εφέντη και τον εξόρισε στην Λήμνο. Στην θέση του όρισε άλλον Σεϊχουλισλάμη. Ο Χατζή Χαλίλ, Εφέντης δεν έφθασε ποτέ στην Λήμνο. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια από τους ομοεθνείς του που δεν του συγχώρησαν την άρνηση του για γενική σφαγή των Ελλήνων της Πόλης! Έτσι πέθανε ο Χαλίλ Εφέντης, ο δίκαιος αυτός άνθρωπος που φοβούμενος τον Θεό, προτίμησε να πεθάνει ο ίδιος από το να γίνει αιτία να πεθάνουν χιλιάδες αθώοι! Αιωνία αυτού η μνήμη! Όμως, μετά τον Χαλίλ Εφέντη, σειρά είχε ο Γρηγόριος. Και η σειρά του είχε έρθει, την Κυριακήτου Πάσχα 10 Απριλίου του 1821...» (www.amen.gr)
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Πέμπτη, 10 Απριλίου 2014
ΠΗΓΗ http://www.sakketosaggelos.gr/Article/5506/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου