Η Ευρώπη δεν είναι μόνο το ευρώ... Ήταν 28 Μαΐου 1979 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραψε στην Αθήνα τη Συνθήκη Ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ).
Σήμερα, 36 χρόνια μετά, οι ηγέτες της Ευρώπης των Ζαν Μονέ, Ρομπέρ Σουμάν, Αλτιέρο Σπινέλι, Χέλμουτ Κολ, Φρανσουά Μιτεράν, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον της Ελλάδας.
Οι ιδρυτικές αρχές της Ένωσης βασίζονται στις αξίες του σεβασμού, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Εδώ δεν θα μιλήσουμε με αριθμούς.
Πέντε χρόνια τώρα η οικονομική διάσταση της κρίσης κυριαρχεί, ωστόσο αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η Ευρώπη δεν είναι μόνο το ευρώ.
Δεν είναι μόνο η δημοσιονομική προσαρμογή, οι στόχοι, οι κανόνες νομισματικής πολιτικής.
Η Ευρώπη - με όλες τις αδυναμίες της, πάνω από όλα είναι αλληλεγγύη και συμβιβασμοί, στο πλαίσιο συγκεκριμένων κανόνων, οι οποίοι όμως καθόλη τη διαδρομή της τηρούνται κατά το δοκούν.
Η Γερμανία και η Γαλλία ήταν οι πρώτες χώρες που παραβίασαν το Σύμφωνο Σταθερότητας το 2003.
Ακόμη και σήμερα η Γερμανία κάνει τα στραβά μάτια, δίνοντας παράταση στη Γαλλία μέχρι το 2017 για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα.
Όσοι λοιπόν κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα - στην Ελλάδα των αδυναμιών, των λαθών αλλά και των τεράστιων θυσιών του ελληνικού λαού - καλό θα ήταν να εξετάσουν πιο σφαιρικά τη λειτουργία της Ε.Ε. και της ευρωζώνης.
Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρωτεργάτες την Καγκελάριο της Γερμανίας, Angela Merkel και τον πρόεδρο της Γαλλίας, Francois Hollande, καλούνται να κρατήσουν την Ελλάδα εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρώπη ενωμένη.
Η Ευρώπη δεν αντέχει να χάσει την Ελλάδα και η Ελλάδα δεν αντέχει να χάσει την Ευρώπη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια απόλυτα γερμανοκρατούμενη ένωση, με μια λογική τιμωρίας και χώρες "δορυφόρους" του Βερολίνου, όπως η Φινλανδία, η Εσθονία, η Λιθουανία.
Δεν ήταν αυτός ο σκοπός της ίδρυσής της.
Η ιστορική ευθύνη της Γαλλίας
Σε αυτή την προσπάθεια για να κρατηθεί ενωμένη η Ε.Ε. ο ρόλος της Γαλλίας είναι καταλυτικός.
Το φορτίο που πέφτει στους ώμους του προέδρου Francois Hollande είναι βαρύ.
Η Γαλλία, η ψυχή της Ευρώπης, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσει την Ένωση να καταστραφεί, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η προτεσταντική, τιμωρητική λογική της Γερμανίας.
Ο πρόεδρος Hollande καλείται να αναλάβει έναν ρόλο που ενδεχομένως τον ξεπερνά.
Καλείται να βάλει την Ελλάδα και την Ε.Ε. πάνω από τη Γαλλία.
Να βάλει τις αξίες της Ευρώπης, πάνω από τις οικονομικές ανάγκες της χώρας του, επιλογή η οποία μπορεί να κοστίσει βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα θα λειτουργήσει υπέρ της Γαλλίας, υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης και θα τον εντάξει στο πάνθεον των μεγάλων ηγετών.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Hollande διαθέτει αυτές τις ικανότητες και τα περιθώρια – τα δείγματα μέχρι στιγμής δεν είναι ενθαρρυντικά, δεδομένης της εξάρτησης από τη Γερμανία - αλλά η ιστορία τον προστάζει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη σοβαρή σύγκρουση Merkel – Hollande αφορούσε την Ελλάδα.
Η Γαλλία επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και ενδεχομένως αποτελεί τον μόνο σύμμαχο της κυβέρνησης Τσίπρα αυτή τη στιγμή, μαζί με την Ιταλία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η γερμανική εφημερίδα Die Zeit γράφει πως ο Hollande διακινδυνεύει το πολιτικό του μέλλον για να αποφευχθεί το Grexit.
Μόλις 62 χρόνια πριν, το 1953, ήταν η Ελλάδα αυτή που συζητούσε με τη Γαλλία για το μέλλον της γερμανικής οικονομίας.
Η οικονομική έκρηξη της Γερμανίας μεταπολεμικά, δεν θα είχε συμβεί ποτέ, αν οι δανειστές της Γερμανίας –μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα – δεν είχαν αποφασίσει το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους κατά 50% και την επιμήκυνση της αποπληρωμής κατά 30 χρόνια, μετά από πρωτοβουλία των ΗΠΑ.
Δεν είναι πρόθεσή μας να «κρύψουμε» τις ευθύνες της κυβέρνησης Τσίπρα και τις διαχρονικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής.
Ωστόσο το διακύβευμα πλέον ξεπερνάει τις παλινωδίες, την έλλειψη σχεδίου και τα παιδαριώδη λάθη του Έλληνα πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του.
Το διακύβευμα είναι η Ε.Ε. να μείνει ενωμένη και να μην αφήσει τα πολιτικά καπρίτσια να οδηγήσουν στη διάλυσή της.
To διακύβευμα είναι η Ε.Ε. να επαναπροσδιορίσει τον πολιτικό της προσανατολισμό, σεβόμενη τις αξίες με βάση τις οποίες ιδρύθηκε.
Δεν είναι ουτοπία, είναι απαραίτητη συνθήκη για την επιβίωσή της σε ένα δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον.
Πλανάται όποιος θεωρεί ότι η Ε.Ε. θα προχωρήσει αλώβητη μετά από ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας.
Δεν μιλάμε με όρους οικονομικούς, αλλά με όρους πολιτικούς και γεωπολιτικούς.
Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, ο ευρωσκεπτικισμός θα ενισχυθεί και οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα έχουν διαπράξει ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία της Ε.Ε.
Το «Όχι» του ελληνικού λαού
Παρά τις ενστάσεις για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου στην Ελλάδα και το θολό ερώτημα στο οποίο κλήθηκε να απαντήσει ο ελληνικός λαός, στην ουσία για να προσφέρει άλλοθι στις επόμενες κινήσεις Τσίπρα, το 61% των Ελλήνων έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην Ευρώπη.
Οι Έλληνες είπαν όχι στον φόβο, όχι στους εκβιασμούς, όχι στον φαύλο κύκλο της λιτότητας, όχι στο εγχώριο πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο που οδήγησε την ελληνική οικονομία και κοινωνία στο χείλος της αβύσσου.
Ο ελληνικός λαός δεν είπε όχι στο ευρώ και στην Ευρώπη, δεν επιθυμεί τη ρήξη, δεν επιθυμεί την έξοδο.
Το αντίθετο.
Το 61% του ελληνικού λαού είπε ένα ηχηρό ΝΑΙ στην Ευρώπη της αλληλεγγύης και αυτό το μήνυμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοηθεί ούτε από την κυβέρνηση Τσίπρα, ούτε από τους ηγέτες της Ε.Ε.
Μαρία Παπαδάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου